Τσιμέντο να γίνει…

 Πέρασαν ήδη 18 χρόνια, από τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, το 2004, για δεύτερη φορά στη χώρα μας! Η πρώτη, το 1896 στην Αθήνα! Έζησε η πατρίδα μας μεγάλες στιγμές δόξας, μεγαλείου, αλλά και μεγάλου… οικονομικού φορτίου! Σε αυτό κυρίως θα εστιάσουμε, γιατί δυστυχώς τώρα έρχεται ο βαρύς λογαριασμός των αγώνων!

Οι αντίστοιχοι αγώνες στην Αυστραλία, έγιναν με το μισό κόστος, ίσως και λιγότερο, απ’ ότι στην Ελλάδα το 2004. Εκεί οι κατασκευές ήταν «λυόμενες», γιατί δεν τους επεβλήθη όπως εδώ, το… δόγμα: «τσιμέντο να γίνει»!

Όσο τσιμέντο έπεσε στην Αθήνα, τα τελευταία 50 χρόνια, άλλο τόσο έπεσε μόνο τις τελευταίες 30 ημέρες, πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων! Τον τελευταίο μήνα οι… μπετονιέρες είχαν πάρει φωτιά!

Ο Γιώργος Σουφλιάς, ένας αξιοπρεπής πολιτικός, πάλευε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα! Τον έσωζε όμως… το χιούμορ του! 10 μέρες πριν την έναρξη, τα έργα ήταν… σε εξέλιξη! Οι υπεύθυνοι ανησυχούσαν… Θα προλάβουμε Υπουργέ; τον ρωτούσαν. 10 μέρες και δεν θα προλάβουμε, αλίμονο… Στην Ελλάδα ζούμε! (όλα γίνονται την τελευταία στιγμή!)

Και έτσι πράγματι έγινε… τα έργα τελείωσαν και οι αγώνες άρχισαν! Χάρηκε ο ελληνικός λαός, γέμισε με εθνική υπερηφάνεια, ξεχνώντας το μεγάλο κόστος!

Όταν μάλιστα αυτό έρχεται με… χρονοκαθυστέρηση, τσούζει λιγότερο! Εξάλλου θα πληρώσουν και οι επόμενες γενιές!

Την ίδια περίοδο ήρθε και η επιτυχία στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, με τον Ρεχάγκελ και… απογειωθήκαμε! Ύστερα άρχισε η… ανώμαλη προσγείωση! Ήρθαν οι μεγάλοι λογαριασμοί, άρχισαν να βγαίνουν οι δόσεις και ξεχάστηκαν οι… μεγάλες επιδόσεις!

Ήρθαν μετά τα μνημόνια, οι απειλές του Σόιμπλε (αλήθεια, τι κάνει αυτό το παλικάρι;) Άντε από κοντά η πανδημία και ο πόλεμος, η ακρίβεια και πως θα εξασφαλιστεί… το ψωμάκι! Το σιτάρι της Ουκρανίας είναι άφαντο, καλά για το δικό μας ούτε κουβέντα! Τα χωράφια μας γέμισαν χόρτα και… φωτοβολταϊκά!

Και δυστυχώς, τα χρέη «ματώνουν την ελληνική καρδιά!».