Δεν είναι λύση το κλείσιμο τραπεζικών καταστημάτων!

on .

 Διαβάζοντας τον «Πρωινό Λόγο» το Σάββατο – Κυριακή 18 – 19 Ιουνίου στάθηκα σ’ ένα πολύ σοβαρό ρεπορτάζ στην πρώτη σελίδα με θέμα «Το κλείσιμο των υποκαταστημάτων Τραπεζών». Το ζήτημα είναι αναμφίβολα πολύ σοβαρό.

Υπάρχουν λοιπόν πολλές ανακοινώσεις της Ομοσπονδίας Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδος που απαντούν με πολύ ξεκάθαρο, τεκμηριωμένο και σαφή λόγο, ότι το λουκέτο σε περιφερειακά υποκαταστήματα είναι λάθος των διοικήσεων των τραπεζών. Διαβάζουμε, λοιπόν, πως σε περιοχές μας ακριτικές, στο Μέτσοβο, στο Δελβινάκι, στην Κόνιτσα, στους Φιλιάτες, στο Λούρο της Πρέβεζας κ.α., κλείνουν τα τραπεζικά υποκαταστήματα και πίσω τους αφήνουν τα Α.Τ.Μ.. Δεν είναι απλό ζήτημα αυτό. Για παράδειγμα, πώς μπορεί ένας πολίτης από το Πληκάτι, ας πούμε, να χειριστεί το Α.Τ.Μ. με την κάρτα, να κάνει τις συναλλαγές του στην Κόνιτσα, να ψωνίσει και να γυρίσει στο χωριό του;

Βλέπουμε λοιπόν ότι κάπως έτσι ερημώνεται η επαρχία. Πρέπει να ‘ρθει στα Γιάννενα κανείς για να εξυπηρετηθεί από τράπεζα. Καταλαβαίνετε λοιπόν τα έξοδα αλλά και τον κόπο. Ως δικαιολογία οι τράπεζες λένε ότι δεν έχουν κίνηση, ότι απασχολούν πολύ προσωπικό και πάει λέγοντας. Πρόταση λοιπόν το κλείσιμο! Δεν τα καταφέρνουμε όμως όλοι με την ψηφιοποίηση και τις νέες τεχνολογίες, και η δουλειά που λέμε πάει λέγοντας. Έλα που το μηχάνημα –μηχάνημα είναι– μπορεί να σου κρατήσει μέσα την κάρτα, όπως έπαθε ο γράφων πρόσφατα και τότε περίμενε πότε θα ‘ρθει υπάλληλος από τα Γιάννενα, να ανοίξει το Α.Τ.Μ., να σου τη δώσει πίσω κ.λ.π.

Συρρίκνωση επομένως του δικτύου των τραπεζών και όχι εξυπηρέτηση του ακριτικού πληθυσμού μας. Στο μεταξύ, οι σημερινοί συνταξιούχοι, όταν ήταν νέοι κατέθεταν στην τράπεζα λίγα χρήματα για τα γεράματά τους. Η τράπεζα βέβαια τους έδινε ένα χαρτί που το λέγανε ad hot βιβλιάριο καταθέσεων. Πήγαιναν λοιπόν στο τέλος του χρόνου, έδειχναν το βιβλιάριο και ενημερώνονταν για το πόσα χρήματα είχαν κατατεθειμένα στην τράπεζα. Έτσι γίνονταν παλιότερα ενημέρωση σωστή. Έλα τώρα με τα μηχανήματα να βρεις άκρη…

Αυτά βέβαια είναι η μία πλευρά του θέματος. Δυστυχώς, υπάρχει και η άλλη πλευρά όπως σε κάθε ζήτημα. Είναι οι πιέσεις των εργαζομένων στις ακριτικές αυτές τράπεζες –ευτυχώς ολίγων– που ζητούν επιμόνως μετάθεση σε κέντρο, δηλαδή στα Γιάννενα όσον αφορά στην δική μας περιοχή. Πού να πηγαίνεις τώρα στην Κόνιτσα και να περνάς τη χιονισμένη Βίγλα ή να φτάνεις στους Φιλιάτες. Καλύτερα λοιπόν στο κέντρο. Πιέσεις για μετάθεση.

Τι γίνεται λοιπόν τώρα; Όλοι μας, Ο.Τ.Α., σύλλογοι, ενεργοί πολίτες, Μ.Μ.Ε. κ.λ.π. πρέπει να δραστηριοποιηθούμε και να υποχρεώσουμε τις διοικήσεις των τραπεζών και την  πολιτεία να μελετήσει ξανά το θέμα και ν΄ αναβάλλουν αυτή την απόφαση για κλείσιμο περιφερειακών υποκαταστημάτων, για το καλό όλων μας.

Θέλω να πιστεύω ότι η πολιτεία θα το ξανασκεφτεί και μπορεί να πιέσει τις τράπεζες να αλλάξουν πολιτική. Έχει πάντοτε τη δύναμη να το κάνει αυτό.

Τέλος, πρέπει ακόμη δυναμικά να συνεισφέρουμε, χωρίς παρωχημένες ιδεοληψίες, σ’ ένα «modus vivendi» (τρόπος του ζην, συμβιβασμός) καθώς λέμε, για το καλό των ακριτικών μας περιοχών και όχι να συμφωνήσουμε σ’ αυτή την κίνηση της συρρίκνωσης του τόπου μας. Ίδωμεν…

* Ο Σωκράτης Μιχ. Οικονόμου είναι τέως Σχολικός Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής.