Ω Τούρκοι, τι είναι η Ελλάδα;

Η πολιτική ηγεσία της Τουρκίας κορυφώνει, αυτές τις ημέρες, τις απειλές της εναντίον της εδαφικής κυριαρχίας της Ελλάδας και βρίσκεται σε μια εθνικιστική υστερία, για εσωτερική "κατανάλωση", που σε καμία περίπτωση δεν την ωφελεί.

Αντί να φροντίσει να χορτάσει τον πεινασμένο λαό της, τον αποπροσανατολίζει και τον "ταΐζει" με πολεμικές κραυγές εναντίον της χώρας μας, πνίγοντας και φυλακίζοντας  κάθε νηφάλια και ψύχραιμη φωνή, που λέει το αυτονόητο: Ειρήνη ανάμεσα στους δύο λαούς, αλληλοσεβασμός και τήρηση των

διεθνώς αναγνωρισμένων και κατοχυρωμένων συμβάσεων, που καθορίζουν σαφέστατα τι ανήκει στην Πατρίδα μας. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο...   

Όχι, δεν θα επιτρέψουν οι Έλληνες, ανεξάρτητα από τη στάση των ξένων, που πάντοτε τα δικά τους συμφέροντα λογαριάζουν (φυσικό αέριο-πετρέλαιο  και ο έλεγχος του Αιγαίου είναι ζητούμενα γι' αυτούς) και πολλές φορές κάποιες χώρες  παρασκηνιακά παρακινούν την ένταση των Τούρκων,   να επαναληφθούν γεγονότα, όπως η Κυπριακή τραγωδία, που ακόμη είναι μια ανοιχτή πληγή. Κραυγή  απ' τα ολάβαθα, πετάγεται σαν πίδακας φωτιάς, σαν βόλι από μάτωμα,  το ξέσπασμα της Κύπριας μάνας: "Θέλω το γιό μου, που αγνοείται".

Ξέρουν άραγε οι Τούρκοι τι είναι η Ελλάδα; Ελλάδα!  Αλήθεια τι είναι η Ελλάδα; Είναι μια λέξη; Είναι μια έννοια; Είναι μια χώρα; Είναι ένας πολιτισμός; Είναι μια ιστορία; Άραγε γιατί αιώνες και αιώνες τώρα είναι πλήθος εκείνοι, που δεν την θέλουν να ακούγεται, δεν την θέλουν να υπάρχει. 

Ας θυμηθούμε τους παλαιούς Πέρσες και Μήδους. Τους Ρωμαίους έπειτα, αλλά και τους κατοπινούς κατακτητές. Τους Άραβες, τους Σλάβους και κυρίως τους Τούρκους, που συνεχίζουν μέχρι σήμερα...

Ας καταλάβουν οι Τούρκοι, στους πολιτικούς του γειτονικού κράτους αναφερόμαστε και όχι στο λαό, ο οποίος ουσιαστικά δεν επιθυμεί συγκρούσεις, αλλά εγκλωβίζεται και άγεται και φέρεται, ότι η ελληνική σκέψη και το ελληνικό ήθος έγιναν, σπάζοντας τα τείχη του μερικού, καθολικές και πανανθρώπινες αξίες. 

Μια από αυτές είναι η υπεράσπιση με όλη τη δύναμη της ψυχής της πατρώας γης. Μια από αυτές είναι και η εσωτερική και η πνευματική ελευθερία, που κάτω από όποιες συνθήκες, μένει και λάμπει και εμπνέει και κυοφορεί και γεννά και την εθνική ελευθερία. 

Γι' αυτό όποια κύματα νεοβαρβαρικά, αρνητικά, διαλυτικά, αντιανθρώπινα, διεκδικητικά οι σύγχρονοι Έλληνες  θα τα αποκρούσουν οργανωμένα και δυναμικά, στέλνοντας το μήνυμα ότι είναι ανυποχώρητοι στα δίκαιά τους και θα κρατήσουν απόρθητη την Ελλάδα. Ας κυριαρχεί το σύνθημα: Αγαπάμε, υπερασπιζόμαστε, κρατάμε την Ελλάδα για την Ελλάδα και για όλο τον κόσμο.

Μπορεί τα ιδανικά να περνάνε κρίση τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, αλλά μπροστά στον κίνδυνο επανέρχονται, καθώς τεντώνουμε όλες μας τις δυνάμεις και απλώνουμε τα χέρια μας για να τα πιάσουμε. Οι άνθρωποι και οι λαοί ψηλώνουν, όσο ψηλώνουν και τα ιδανικά τους. 

Και αν χρειαστεί, πάντα, βέβαια, επιδιώκουμε τη φιλία και τη συνεργασία, αποφεύγοντας τις προκλήσεις, τα ιδανικά θα ξανανευρώσουν την ύπαρξη των Ελλήνων, θα προγραμματίσουν την πορεία του Έθνους και θα εμποδίσουν να γραφούν αχνάρια ξολοθρεμού στην άμμο της επιθετικότητας. 

Και ας μην θεωρηθούν τα γραφόμενα ξέσπασμα κάποιου συναισθηματισμού, αλλά καρπός γνώσης κι επίγνωσης της αξίας που κλείνει μέσα της η Ελλάδα.