Η ακρίβεια στο ταμείο των κομμάτων…

 Είχε κάποια χρόνια ο Έλληνας να βρεθεί στις συμπληγάδες της ακρίβειας.

Ενέργεια, καύσιμα, τροφές και γενικά όλα τα αναγκαία καταναλωτικά αγαθά έχουν ανεβάσει στα ύψη τον τιμάριθμο. Αποτέλεσμα είναι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών να στερείται και να ανησυχεί για το άμεσο μέλλον. Γι' αυτό και το κυρίαρχο ζήτημα που απασχολεί τον κόσμο είναι η αγωνία και η αβεβαιότητα για την επιβίωσή του.

Και είναι πιο έντονη η αγανάκτηση, επειδή για κάμποσα χρόνια είχαμε συνηθίσει στη σταθερή βελτίωση των οικονομικών συνθηκών σε ατομικό επίπεδο, κάτι που επέτρεπε στον καθένα να σχεδιάζει, να προγραμματίζει και γενικά να νιώθει αισιόδοξος για το μέλλον του. Ενώ τώρα, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, όλα έχουν ανατραπεί και όλα δείχνουν ότι η ανατροπή της δύσκολης κατάστασης είναι αδύνατη. Τούτο ξυπνάει σε όλους τη συνείδηση της πολιτικής ευθύνης για το κοινωνικό γίγνεσθαι και για το τι πρέπει να κάνει το όλο πολιτικό σύστημα ώστε να επανέλθουμε σε συνθήκες κάποιας κανονικότητας και σταθερής πορείας της οικονομίας. Και όλοι μπορούμε να βρούμε τις αιτίες του απροσδόκητου γεγονότος, αφού ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι ο πόλεμος του Πούτιν άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου και δίνει την ευκαιρία σε κερδοσκόπους και σε κεφαλαιοκρατικά κέντρα να απομυζήσουν τον κόσμο και να αυξήσουν τα πλούτη τους. Όμως, οι κυβερνήσεις πρώτα και ύστερα τα κόμματα έχουν την κύρια ευθύνη να προστατέψουν τους πολίτες και να επιβάλλουν κανόνες που θα ανασάνουν τον χειμαζόμενο λαό. Οπωσδήποτε να μην ξεχνάμε ότι η Ευρώπη έχει τον πρώτο λόγο να σταθεί απέναντι στα προβλήματα και να αποφασίσει εκείνα τα μέτρα που θα αναγκάσουν τους πρωταγωνιστές της ακρίβειας να συμμορφωθούν και να δείξουν την αναγκαία κοινωνική ευθύνη πέραν από το κέρδος και από όποιες σκοπιμότητες υπηρετούν. Τα μέτρα που ως τώρα έχουν ληφθεί για μερική ανακούφιση είναι μεν χρήσιμα, όμως δεν έχουν δώσει σοβαρή βοήθεια. Είναι ανάγκη η κυβέρνηση να προχωρήσει το γρηγορότερο σε αποφάσεις γενναίες, οι οποίες θα δώσουν ουσιαστικό στήριγμα στους πολίτες, αλλά και θα συμβάλλουν στη συνέχιση της οικονομικής ανάπτυξης.

Γιατί από μόνη της η επιδοματική πολιτική χωρίς ανάπτυξη γρήγορα θα οδηγήσει τη χώρα σε μνημονιακές δεσμεύσεις και σε υποχρεώσεις που θα υποθηκεύσουν το μέλλον μας. Υπάρχουν επιλογές ενισχυτικές, όπως η κατάργηση της ρήτρας, το πλαφόν στη χονδρική πώληση, η μείωση του ειδικού φόρου στα καύσιμα, οι ρυθμίσεις στη ΔΕΗ και μια σειρά ακόμη μέτρων που θα δημιουργήσουν μια υποφερτή κατάσταση. Και αναμφισβήτητα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου ας σταματήσουν να βλέπουν την οικονομική κρίση ως ευκαιρία για κομματική εκμετάλλευση. Γιατί, όταν ο κόσμος υποφέρει, η ιστορία δείχνει ότι μεγάλα τμήματα του λαού στρέφονται σε πολιτικά μορφώματα που αμφισβητούν και αρνούνται το δημοκρατικό πολίτευμα. Τούτο φάνηκε στις πρόσφατες εκλογές της Γαλλίας, χώρα του Διαφωτισμού και της Διακήρυξης των δικαιωμάτων του ανθρώπου, όπου το 42% έδωσε ψήφο στη Λεπέν που αμφισβητεί το θεσμό της Ενωμένης Ευρώπης και θεωρεί ως πρότυπα ηγέτες τον Πούτιν και τον Τραμπ. Μήπως και ο Χίτλερ δεν ήρθε στην εξουσία σε συνθήκες μεγάλης οικονομικής κρίσης στην Γερμανία; Γι’ αυτό και οφείλουν τα κόμματα να στηρίζουν το πολιτικό σύστημα και να προτείνουν λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν μέσα στο συγκεκριμένο πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον. Ενώ λογικές που κινούνται στην αυλή του λαϊκισμού μπορεί να προκαλέσουν καταστάσεις απρόσμενες και ανεξέλεγκτες από την οργανωμένη πολιτεία.

Για παράδειγμα, ο Τσίπρας είπε ότι η ακρίβεια θα τελειώσει, όταν τελειώσει η κυβέρνηση! Μάλλον δεν έχει διδαχτεί τίποτε από την «αντιμνημονιακή» του πολιτική και ρίχνει πετρέλαιο στη φωτιά. Εκτιμώ πως οι πολιτικοί μας και οφείλουν και μπορούν να δημιουργήσουν συνθήκες ευνοϊκές για τους πολίτες που αγκομαχούν για την επιβίωσή τους. Χρειαζόμαστε λόγους ρεαλιστικούς και πειστικούς ώστε να δούμε κάποιο φως στα αδιέξοδα που βιώνουμε.