Είναι πλέον αργά…

Είχε αποκτήσει ο Έλληνας, στην περίοδο της μεταπολίτευσης, πολλά κουσούρια! Η ψεύτικη ευδαιμονία, αλλά και ο «ωχαδελφισμός» της Αλλαγής, του έκαναν πολύ κακό! Είχε φτάσει στο σημείο να… ντρέπεται να πιεί τσίπουρο, το είχε ρίξει μόνο στο ουΐσκι! (στο καφενείο έλεγε: φέρε μας ένα… αγροτικό και εννοούσε το σκωτσέζικο!)
Τέτοια καλοπέραση, χωρίς να παράγει τίποτε, είχε πολλά χρόνια να ζήσει ο Έλληνας!
Άσχετα αν αργότερα, του ήρθε βαρύς ο λογαριασμός!
Ακόμη και ο μπαρμπα-Μήτσος, στην Άνω Ραχούλα, κάθε 2-3 χρόνια, έπαιρνε καινούργιο… Ντατσούν, για να ζηλέψει ο κακός του γείτονας!
Ειδικά ο Μήτσος, που ήταν και από τα πρώτα μέλη της «κλαδικής», είχε και άλλα προνόμια…
Είχε τις ανάλογες προσβάσεις για… διευθετήσεις παρανομιών, είχε πρόσβαση σε θέματα… τοπικών διορισμών, αλλά… και λόγο στην προώθηση των υποψηφίων βουλευτών!
Με δυο κουβέντες, «έδενε και έλυνε» στο χωριό!
Ο ίδιος και τα χωράφια του, ήταν σε… μόνιμη αγρανάπαυση! Την «έβγαζε» μόνο με τις επιδοτήσεις!
Με το Ντατσούν κατέβαινε τακτικά στην κωμόπολη, να δει πως πάνε οι μετοχές του, στο χρηματιστήριο! (είχε μετοχές, καθώς ξεπούλησε όλη την περιουσία του, αναζητώντας τα μεγάλα κέρδη!)
Αυτή η «ευδαιμονία» τον έκανε να ξεστρατίσει!
Στο χωριό είχε τη γυναίκα του και στην κωμόπολη το… «αίσθημά του»! (ποτά, δωράκια, ξενύχτια…)
Η γυναίκα του, στο χωριό, δεν έπαιρνε πλέον τίποτε από αυτόν, παρά μόνο το… «σταυρωμένο» ψηφοδέλτιο για τις εκλογές!
Σε λίγο καιρό όμως, ήρθε η οικονομική του κατάρρευση! (και όχι μόνο… η δική του!)
Οι μετοχές του κατρακύλησαν, τα χρήματα εξαφανίστηκαν και τα… δωράκια προς το «αίσθημα» επίσης…
Η κατάσταση έγινε ομιχλώδης…
Γύρισε στο χωριό του απογοητευμένος και… μετανοιωμένος!
Αλλά τα «άκουσε» απ’ τη γυναίκα του και μάλιστα… ποιητικά:
Έφαγες την περιουσία μας
στο τζόγο, στα… δωράκια
γιατί βρε αχαΐρευτε
δεν τάτρωγες… σουβλάκια;

Υ.Γ. Τώρα πλέον είναι αργά και για σουβλάκι! Έφτασε τα… 4 ευρώ ο πιτόγυρος!

* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.