Μήδεια και Ρούλα, οι τραγικές εξαιρέσεις!

on .

 Υπάρχει ένας φυσικός, άγραφος και Θεϊκός νόμος που ισχύει από καταβολής ζωής στον κόσμο όλων των έμβιων όντων, πολύ δε περισσότερο των λογικών, ο οποίος λέει ότι πάνω απ’ όλα είναι η αγάπη των γονιών και μάλιστα της μάνας προς τα παιδιά τους.
Πώς άλλωστε θα διατηρείτο η ζωή, αν οι γεννήτορες και η μάνα ειδικώς, δεν λάτρευε τα τέκνα της και δεν ήταν αυτή η αγάπη, η μητρική, η απόδειξη και το σύμβολο και το μέτρο σύγκρισης και η βεβαιότητα της ύπαρξης αυτού του αισθήματος; Μ’ αυτή συγκρίνονται όλες οι αγάπες του κόσμου! Είναι η αναμφισβήτητη…
Ποιος, ανά τους αιώνες και ανά τον κόσμο ολόκληρο αμφισβήτησε ποτέ αυτή την αγάπη, αυτό το αξίωμα της ζωής όλων των όντων και αυτόν τον κανόνα που δεν είχε ποτέ εξαιρέσεις, στη διαδρομή των αιώνων, παρά δύο μονάχα κι αυτές …Ελληνικές! Τη Μήδεια, που ο Ευριπίδης, ο τραγικός ποιητής της αρχαιότητας, 500 περίπου χρόνια προ Χριστού, την έκανε παγκόσμια τραγική ηρωϊδα, μέσα από την τραγωδία του «Μήδεια», ακριβώς για να αποδείξει την ύπαρξη κι ενός άλλου μεγάλου πάθους, της ζήλιας, που άκουσον - άκουσον άνθρωπε, στους αιώνες, το αδιανόητον, το αφύσικον, το μοναδικόν, να νικήσει η ζήλια, την αγάπη της μάνας και να σκοτώσει αυτή τα δυό παιδιά της, για να …πονέσει ο άπιστος σύζυγος, ο πατέρας αυτών των παιδιών! Υπήρξε μέχρι προχτές μοναδική η Μήδεια, μυθολογική κι απ’ την Κολχίδα μεν, αλλά στην Ελλάδα γυναίκα του Ιάσωνα, η οποία σκότωσε τα παιδιά της και αποτελούσε την παγκόσμια έκπληξη για το …αδύνατον γενέσθαι! Να σκοτώσει η μάνα τα παιδιά της! Και στο μύθο ακόμα φαντάζει μοναδική αυτή η τραγικότητα της πράξης!
Κι έρχεται στην Ελλάδα του σήμερα, ύστερα από σχεδόν τρεις χιλιάδες χρόνια, μια άλλη μάνα, Ελληνίδα μάνα τριών παιδιών, να κάνει την ίδια αδιανόητη πράξη, να σκοτώσει τα τρία της χαριτωμένα παιδιά, κοριτσάκια και για λόγους που μόνον αυτή γνωρίζει και φαίνεται τόσο ψυχρή και αδιάφορη, που λες πως δεν μπορεί αυτή να είναι μάνα! Αυτό είναι κάτι εντελώς αφύσικο, είναι κάτι που ξεπερνάει και την τραγικότητα του μύθου, γιατί δεν φαίνεται καθόλου να συνοδεύει το αποτρόπαιο έγκλημά της πόνος ψυχής για τη φοβερή απόφαση που θα ‘πρεπε φυσιολογικά να είχε ήδη οδηγήσει την ίδια προς την τρέλα ή το θάνατο. Αντ’ αυτού, η Ρούλα Πισπιρίγκου δείχνει με κάθε τρόπο την ….αναισθησία της, την ψυχραιμία της, τα …προσόντα της, πολύξερη, πανέξυπνη, μεθοδική και… τερατώδης στην πράξη της! Ας με συχωρούν όλα τα… τερατόμορφα όντα της φύσης, που τα συγκρίνω με τα πάσης φύσεως ανθρώπινα τέρατα για τα οποία, έπρεπε να ισχύει και στην Ελλάδα, η θανατική ποινή.
Θα ήταν πολύ καλύτερα να καθαρίζει ο κόσμος από κάποιους ανθρώπους που μόνο κακό μπορούν και θέλουν να κάνουν και θα το ξανακάνουν όταν θα τους δοθεί και πάλι η δυνατότητα.
Αυτή είναι η γνώμη μας, για το τραγικό συμβάν που συγκλονίζει τούτες τις μέρες, πέρα από τον αιματηρό πόλεμο των ημερών μας, το Πανελλήνιο και όχι μόνον και, όπως πάντα, νοιώθουμε την ανάγκη να την εκφράσουμε. Ας κριθούμε κι εμείς από τους αναγνώστες γι’ αυτήν!