Ο νέος στην οικογένεια, το σχολείο, την κοινωνία!

Ο διάλογος στην οικογένεια προϋποθέτει μορφωτικό επίπεδο των γονιών και σημαίνει τον σεβασμό μεταξύ των διαλεγόμενων προσώπων και απαλλαγή από προλήψεις και φανατισμούς.
Οι γονείς που επιθυμούν την ηθική διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους, δε φτάνουν μόνον με τα λόγια να πολεμούν το κακό, την αδικία, το ψέμα, η ίδια η ζωή που κάνουν, είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος για τα παιδιά τους. Συνεπώς, η βίωση

αξιών μέσα στην οικογένεια είναι το οξυγόνο για την ηθική ανάπτυξη των νέων.
Οι γονείς που επιθυμούν την πολιτική κοινωνικοποίηση των παιδιών τους, να σκέπτονται πλατιά, ελεύθερα, να κρίνουν, να επιλέγουν, δεν περιορίζουν τον ορίζοντα της σκέψεις των με το να τους εντάσσουν στα δικά τους πολιτικά κανάλια- πράγμα που οδηγεί στην πολιτική εμπάθεια, και δεν τους συμβουλεύουν «όλοι το ίδιο είναι», «αυτό είναι δουλειά των πολιτικών», «κοίτα τα μαθήματά σου», πράγμα που οδηγεί στην πολιτική απάθεια.
Αν λοιπόν η πολιτική, οικογενειακή παράδοση δεν γίνει ανασταλτικός παράγοντας, αλλ’ αντίθετα βοηθήσει τον νέο να αποχτήσει τους δικούς του προσανατολισμούς, έχει κάνει το πρώτο μεγάλο βήμα στην πολιτική του συγκρότηση.
Στο σχολείο κατόπιν ο νέος θα βοηθηθεί ν’ ανοίξει πιο πολύ τους πνευματικούς του ορίζοντες, εάν οι διδάσκοντες, έχουν και αυτοί τους δικούς τους ορίζοντες ανοιχτούς και δεν απαιτούν να κατευθύνουν στο δικό τους πνευματικό κόσμο τον μαθητή.
Δεδομένου ότι ο δάσκαλος γνωρίζει από τις σπουδές πολύ περισσότερα, με κανένα τρόπο δεν πρέπει να μονοπωλεί τη γνώση, διότι μ’ αυτό τον τρόπο «κολλάει το μαθητή στον τοίχο», πού να τολμήσει τότε ο φουκαράς ο μαθητής να αρθρώσει μια δική του γνώμη.
Ο ρόλος του δάσκαλου είναι να μάθει τον μαθητή να εκφράζεται, να σκέπτεται πάνω στη διδασκόμενη ύλη. Το κείμενο να προσφέρεται στην τάξη για συζήτηση και τότε θα διαπιστώσει με χαρά πόσες γνώμες γεννά η τριβή με το διάλογο από τα τρυφερά, ανενεργά ως τότε μυαλά, που παίρνουν συμμετοχή στο ρόλο της γνώσης με ιδιαίτερο ζήλο. Και μη σας παραξενέψει ότι πολλές φορές ούτε κι ο δάσκαλος δεν είχε σκεφτεί κάποια γνώμη που κυριάρχησε στην τάξη καθώς διεξάγονταν ο διάλογος.
Τον ίδιο καιρό ο νέος, μετά τους πολυποίκιλους ερεθισμούς του σχολείου, θα είναι σε θέση πλέον να ενημερώνεται και από άλλες πηγές. Πέρα από τα μαζικά μέσα και τον τύπο, θα έχει ανακαλύψει και το καλό βιβλίο, που θα είναι η πνευματική τροφή του στην παραπέρα πνευματική του ανάπτυξη.
Και ερχόμαστε τώρα στην ευρύτερη κοινωνία. Και εδώ για να βοηθηθεί αποτελεσματικά ο νέος, να γίνει ένα υπεύθυνο άτομο και να ενδιαφέρεται για τα κοινά, να νιώθει τον εαυτό του ενταγμένο στο κοινωνικό σύνολο, αν μια κοινωνία, χωρίς μεγάλους ανταγωνισμούς, μια κοινωνία ανοιχτή προς όλους, με άγρυπνους τους πνευματικούς ανθρώπους, βοηθούς στην πρόοδο κα προκοπή του συνόλου και μια κρατική διοίκηση που κύριο μέλημά της θα έχει τον πολίτη, όχι τον υπήκοο.