Η αυταπάτη της δημιουργίας!

on .

Δείτε τις παρακάτω φωτογραφίες: Τον ποδηλατόδρομο της πρώτης φωτογραφίας σε άλλες χώρες. Αφομοιώνεται από την φύση και γίνεται μέρος της. Δείτε το ζωντανό πράσινο χρώμα και το γαλάζιο των καθαρών νερών πως εναρμονίζονται. Αυτή είναι η δύναμη που κάνει την διαφορά. Αυτή είναι η δύναμη που χτίζει οικονομίες και προκοπή σε έναν τόπο. Αυτή είναι η δύναμη που χτίζει υγεία για τα παιδιά και τις μητέρες. Αυτή η λίμνη που βλέπετε παρακάτω ήτανε κάποτε μια λίμνη σαν την δική μας, στο ίδιο μέγεθος. Έπασχε από ευτροφισμό, όπως και η Παμβώτιδα. Μόνο που οι άνθρωποι εκεί αγαπάνε τον τόπο τους και εγκαίρως διέγνωσαν το πρόβλημά της. Ήξεραν και βρήκαν τη λύση. Δεν έκαναν πειράματα και δεν άφησαν το πρόβλημα να γιγαντώνει επί 60 χρόνια και να τους πάρει από κάτω.
Ήξεραν τι σημαίνει η διχοτόμηση ενός οικοσυστήματος με αναχώματα, η αλλαγή της μορφολογίας της λεκάνης, το βάθος μια λίμνης. Ήξεραν τη σημασία της ηλιακής ακτινοβολίας και τις υψηλές θερμοκρασίες. Ήξεραν τι θα πεί μεγάλη διάρκεια παραμονής των νερών. Ήξεραν τη σημασία των πηγών και του οξυγόνου. Ήξεραν τι θα πει ρηχές ακτές και ποιός είναι ο ρόλος τους για μια κοινωνία. Οι άνθρωποι έβαλαν σαν στόχο τους την υγεία και την προκοπή της κοινωνίας. Μπροστάρη και αποκλειστικά αρμόδιο έκαναν τον κεντρικό Δήμο των οικισμών γύρω απ’ τη λίμνη. Και δημιούργησαν μια ευέλικτη μικρή ομάδα ανθρώπων που γνώριζε τις λεπτομέρειες των προβλημάτων και υπό την εποπτεία και του Υπουργείου Περιβάλλοντος αγωνίστηκαν για τη θεραπεία της λίμνης.
«Χωρίς κρυστάλλινη λίμνη καμμία υγεία, καμμία οικονομία, κανένας τουρισμός», έλεγαν.
Και είχαν εμπειρίες. Το 1956 εφήρμοσαν σαν πρώτη λίμνη στον κόσμο ένα πρωτοποριακό σύστημα θεραπείας του ευτροφισμού που έγινε παγκόσμιο μοντέλο. Μέσα σε 7 χρόνια η λίμνη ξαναβρήκε τον ρυθμό της. Τα νερά της έγιναν πόσιμα, όπως και τα νερά της δικής μας λίμνης κάποτε. Επίσης 566.247 επισκέπτες, με 1.995.928 διανυκτερεύσεις, δηλαδή 3,5 διανυκτερεύσεις ανά άτομο και 6.500.000 επισκέπτες ημέρας. Κάθε επισκέπτης ημέρας αφήνει στην τοπική οικονομία γύρω στα 120 ευρώ. Ο ετήσιος τζίρος ανέρχεται σε 939. 674. 240 ευρώ.
Το μοντέλο αυτό προβλεπόταν να εφαρμοστεί το 2013 και στη δική μας λίμνη. Με την εφαρμογή του η Παμβώτιδα θα ήταν μέχρι το 2021-2022 και πάλι το καμάρι της γιαννιώτικης κοινωνίας και η γέφυρα για το χτίσιμο μιας διαφορετικής οικονομίας για την πόλη.
Στην Πατρίδα μας όμως δυστυχώς όπως επίσημα αναφέρθηκε και σε συνέντευξη της 26.01.2022 στην Τηλεόραση «ΒΗΜΑ», της πόλης μας, τα γνωστά «αντικρούμενα συμφέροντα» είχαν άλλα σχέδια.
Δείχνοντας τις δύο φωτογραφίες στη γυναίκα μου, τη ρώτησα: Πού θα ήθελες να ζήσουν τα εγγονάκια σου;
Σίγουρα στην πρώτη λίμνη μου απάντησε κι άρχισε να μου λέει: « Ξέρεις ότι και εγώ περπατώ και κάνω και ποδήλατο. Πουθενά στις χώρες που επισκέφτηκαμε δεν είδα τέτοιο πεζόδρομο και τέτοιο ποδηλατόδρομο σαν αυτόν της Ανατολής-Κατσικάς.
Φαίνεται πως οι άνθρωποι που τα σχεδίασαν δεν έκαναν ποτέ στην ζωή τους jogging ή ποδήλατο. Δεν γνωρίζουν ασφαλώς πως το σκληρό δάπεδο σε στέλνει κατευθείαν στην ορθοπεδική κλινική, όπως και το ποδήλατο σε βροχή. Είδες ποτέ σε κάποιο στάδιο την διαδρομή για τρέξιμο στρωμένη με πλακάκια; Βλέπεις ακόμη και τα γήπεδα του ποδοσφαίρου δεν είναι στρωμένα με πλακάκια αλλά με χορτάρι. Ξέρεις ασφαλώς γιατί. Το σκληρό δάπεδο είναι ο θάνατος των κλειδώσεων στα γόνατα και στους γοφούς του ανθρώπου.
Εικόνα αυτοκτονίας είναι και η φύση της Παμβώτιδας στον ποδηλατόδρομο Κατσικάς. Καλαμιές ξεραμένες σε άρρωστα, μαύρα νερά. Δέντρο και αραιό γρασίδι δίπλα στα βρώμικα απόνερα θυμίζουν ότι υπάρχει κάπου και πράσινο χρώμα. Στο βάθος αριστερά ένα δέντρο ανθισμένο. Δείγμα μιας ανάπηρης άνοιξης.
Δεξιά και αριστερά του πεζοποδηλατόδρομου πέτρινα παγκάκια... για να ξεκουράζεται λένε ο... περιπατητής και ο... ποδηλάτης. Λες γι’ αυτό να έρχονται εδώ, για να ξεκουράζονται; Πολλά τα δανεικά στην Πατρίδα μας και πρέπει να ξοδεύονται για να μην μουχλιάζουν! Τι μπορεί να σοφιστεί τελικά ο άνθρωπος για να ικανοποιήσει την απληστία του...
Φτωχειά η στήριξη της φύσης. Φτωχειά η προστασία των ακτών και της βιοποικιλότητας. Με κλονισμένη την ισορροπία ανθρώπου και Παμβώτιδας. Καμμία συναίσθηση της ευθύνης πως κάθε επέμβαση στο περιβάλλον της λίμνης, προδιαγράφει και το μέλλον μιας κοινωνίας και της ζωής των παιδιών της. Μητέρες ξυπνήστε… Μήν αφήνετε κανέναν να παίζει με την υγεία των παιδιών σας. Σταματήστε το καταστρεπτικό σχέδιο της συνέχισης ποδηλατόδρομου τέτοιου είδους γύρω από την λίμνη μας. Το κόστος της ζημίας για την υγεία των παιδιών σας δεν μπορεί να συγκριθεί με το δήθεν όφελος από την κίνηση σε μια καταστραμμένη φύση. Ποιός σοβαρός επιστήμονας μπορεί να ισχυριστεί πως o πεζόδρομος στα Γιάννενα θα φέρει τον Αθηναίο ή τον Θεσσαλονικιό επισκέπτη για να περπατήσει γύρω από την λίμνη μας; Η ποιός μπορεί να πει, πόσο μεγάλη είναι η συμβολή ενός πεζόδρομου που ερημώνει την ζωή των ακτών της λίμνης μας, στην τοπική οικονομία;
Η εμπειρία στις ανεπτυγμένες οικονομίες λέει άλλα. Λέει πως μια τουριστική αλυσίδα 365 ημερών χτίζεται μόνο με την ισορροπία της φύσης και την βιοποικιλότητα. Με την προστασία της φύσης και όχι με τις ανασκαφές. Τότε και μόνον οι ζώνες Α και Β μιας καθαρής Παμβώτιδας μπορούν να γίνουν στοιχεία ενός σχεδιασμού υγείας και ένα ολοκληρωμένο αναπτυξιακό μοντέλο για την πόλη των Ιωαννίνων. Τότε και μόνον μπορεί η υγεία, η ομορφιά και η απόλαυση να βρουν στην Παμβώτιδα την θεραπευτική δύναμη των πετρωμάτων του Μιτσικελιού.
Οραματική ελπίδα ή ομιχλώδης πραγματικότητα για την πόλη μας;
Θα μπορέσει άραγε η εμπειρία της επί 60 χρόνια αναποτελεσματικής αντιμετώπισης του ευτροφισμού στην Παμβώτιδα, να γίνει μάθημα για την Κεντρική Κυβέρνηση και να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος ή θα επιμείνει στην ίδια καταστροφική συνταγή;
Μια κοινωνία περιμένει δικαιοσύνη....