Γιατροί & νοσηλευτές: Αφανείς ήρωες ενός φτωχού υγειονομικού συστήματος!

on .

• Ο ηρωισμός έχει να κάνει πάντα με τη στάση ψυχής του καθενός απέναντι στα γεγονότα, ειδικά υπό συνθήκες αντίξοες και αφόρητης πίεσης.

Και οι υγειονομικοί στην Ελλάδα, γιατροί, νοσηλευτές/τριες και το υπόλοιπο νοσοκομειακό προσωπικό, δείχνουν αυτή την περίοδο της πανδημίας συμπεριφορά σύγχρονων ηρώων. Και σίγουρα δεν θέλουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχουν αυτές τις κρίσιμες στιγμές ασυνείδητες περιπτώσεις με τα γνωστά φακελάκια.
Μπορεί τα Νοσηλευτικά Ιδρύματα να είναι αφημένα εδώ και πολλά χρόνια στην τύχη τους, χωρίς το απαραίτητο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, χωρίς τον κατάλληλο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, χωρίς τις χρειαζούμενες υποδομές, χωρίς καν τα αναγκαία.
Και η ευθύνη είναι διαχρονική, αφού η τελευταία δομική παρέμβαση στο χώρο της υγείας έγινε πριν σαράντα περίπου χρόνια. Τα Νοσοκομεία απαξιώθηκαν και όσοι πολίτες διέθεταν χρήματα στρέφονταν προς τα ιδιωτικά θεραπευτήρια.
Ωστόσο σήμερα όλο το βάρος για τον κορωνοϊό πέφτει στα δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα, που το δυναμικό τους ενεργοποιήθηκε και παρά τις πολλές ελλείψεις, αδυναμίες και αστοχίες του συστήματος, ανταποκρίνεται στις αυξημένες ανάγκες.
Αλλά τώρα δεν είναι η ώρα για καταλογισμούς παραλείψεων, διαπιστώσεις και κατηγορίες, είναι η ώρα της συλλογικής και υπεύθυνης και έντιμης προσπάθειας για να οπισθοχωρήσει και να νικηθεί ο επιτιθέμενος εχθρός του κορωνοϊού, που έχει σκορπίσει πανικό.
Τα Νοσοκομεία έχουν κατακλυστεί με αρρώστους, λόγω του ιού, που το βλέμμα τους είναι κυριαρχημένο από την αγωνία και το φόβο και το σώμα τους εξουθενωμένο και εξαντλημένο. Δυστυχώς στοιχεία και μελέτες δείχνουν ότι τριπλασιάστηκε η κατάθλιψη, διπλασιάστηκε το ποσοστό αυτοκτονικών σκέψεων, καθώς και αυτών που εμφάνισαν συμπτώματα έντονου άγχους και φυσικά αλλοιώθηκε η ποιότητα της καθημερινότητάς μας.
Όμως, ευτυχώς, υπάρχουν οι αφανείς ήρωες, που μέρα και νύχτα αντιπαλεύουν τη θανάσιμη απειλή, που σκορπάει ο κορωνοϊός. Είναι οι γιατροί και οι νοσηλευτές των Νοσοκομείων, αυτοί οι κακοπληρωμένοι υπάλληλοι του δημοσίου, που πάντα, αλλά περισσότερο τούτες τις ώρες, αυτοπροσφέρονται νύχτα και ημέρα, με νύχια και δόντια, πέρα και πάνω από τα όρια του καθήκοντός τους, στη μάχη κατά της πανδημίας, ταγμένοι στο μετερίζι της αλληλεγγύης, της συνεισφοράς, της κοινωνικής ευαισθητοποίησης και της ανθρωπιάς.
Οι άνθρωποι αυτοί, που δεν πληρώνονται καλά, που δουλεύουν ατελείωτες ώρες, χωρίς να κοιτάνε τα ρολόγια, που είναι εκτεθειμένοι στον κορωνοϊό, που τους λείπουν τα στοιχειώδη για την αυτοπροστασία τους, που η ένταση χαράζει τα πρόσωπά τους, που η πολύωρη χρήση μάσκας ματώνει τα πρόσωπά τους, ναι αυτοί, κρατάνε ουσιαστικά όρθιο το σύστημα υγείας κι όχι οι πολιτικές που εφαρμόζονται και τα σχέδια έκτακτης ανάγκης.
Μέσα από το σκοτάδι του κορωνοϊού βγαίνει το φως του ανθρωπισμού από τους υγειονομικούς, ένα φως προσφοράς και δόσιμο ψυχής. Ας τα δει το κράτος όλα αυτά και επιτέλους, ας γίνει κάτι ουσιαστικό στο χώρο της υγείας, μακριά από μικροκομματισμούς και κερδοσκοπικά συμφέροντα.