Ευτυχία... (πραγματικότητα ή χίμαιρα)

Ε ΥΤΥΧΙΑ: Μία λέξη μικρή, αλλά με πολύ μεγάλο νόημα.

Μία λέξη, με την οποία ασχολήθηκαν, απ’ αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, χιλιάδες άνθρωποι, διαφόρων ειδικοτήτων (ποιητές, συγγραφείς, ψυχίατροι, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι) ακόμη, θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες, αλλά και απλοί άνθρωποι. Ίσως δεν θα ήταν υπερβολή, εάν λέγαμε ότι δεν πέρασε άνθρωπος ποτέ απ’ αυτή τη γη, ο οποίος να μην έχει ασχοληθεί μ’ αυτή τη λέξη· να μην έχει επιδιώξει να νοιώσει το νόημά της. Αν το κατάφερε δεν γνωρίζουμε, γιατί πήρε μαζί του το μυστικό του φεύγοντας. Άγνωστο είναι επίσης, αν χρησιμοποίησε το σωστό τρόπο ή το λανθασμένο για το σκοπό αυτόν, όπως ισχύει, φυσικά και για μας που ζούμε σήμερα.
Θα πει ίσως κάποιος και δίκαια: «εσύ, ο άσχετος, πώς αποφάσισες να γράψεις κάτι γι’ αυτό το θέμα; Δεν πρόκειται να βρεις άκρη, ακόμη και οι γνώμες των ειδικών διΐστανται, δεν θα καταλήξεις πουθενά».
Πράγματι, ακόμη και των ειδικών οι γνώμες διΐστανται, όσον αφορά στο νόημα της ευτυχίας και στον τρόπο επιδίωξης και απόκτησής της. Μάλιστα, από κάποιους, υποτίθεται ειδικούς, αμφισβητείται ακόμη και η ύπαρξή της· ισχυρίζονται δηλ. πως δεν υπάρχει ευτυχία σ’ αυτόν τον κόσμο, πως είναιι μία χίμαιρα. Μάλιστα, ο Θορώ (Αμερικάνος φιλόσοφος και συγγραφέας) λέει: «η μάζα των ανθρώπων ζει σε απόγνωση» και ο Γουαίην Ντύερ (Αμερικανός ψυχολόγος και συγγραφέας) γράφει σ’ ένα από τα βιβλία του: «παντού βλέπεις ανθρώπους να σπρώχνονται, να αγωνίζονται, ανησυχούν και να μετατρέπουν τη ζωή τους σ’ ένα παιχνίδι κτήσεων ή κοινωνικής καταξίωσης, παρά εσωτερικής ικανοποίησης».
Αλλά ας έρθω τώρα στην απάντηση, που οφείλω στον αναγνώστη. Θα προσπαθήσω, έστω και μη ειδικός που είμαι, με τις ταπεινές μου γνώσεις, τις οποίες έχω αποκτήσει, απο βιβλία σχετικά με την ευτυχία, που έχω διαβάσει, να εκφράσω τη γνώμη μου.
Θα μπορούσαμε, κατά την άποψή μου, να πούμε ότι η ευτυχία είναι ένα συναίσθημα διαρκούς ψυχικής ικανοποίησης, εσωτερικής πληρότητας, αγαλλίασης και ειρήνης, που δεν έχει σχέση με εξωτερικά πράγματα, υλικά αγαθά, κοινωνική καταξίωση κ.λ.π. Αν δηλαδή δεν έχουμε εσωτερική γαλήνη, είναι μάταιο να προσπαθούμε να τη βρούμε σε εξωτερικά αίτια (χρήμα, εξουσία, δόξα κ.λ.π). Ότι χρειαζόμαστε, για να ζήσουμε χαρούμενα κι ευτυχισμένα, δεν βρίσκεται έξω από εμάς, αλλά μέσα μας.
Πολλών ειδικών οι απόψεις συμπίπτουν, στο ότι η ευτυχία είναι διαφορετική για κάθε άνθρωπο· «κομμένη και ραμμένη σαν το κοστούμι του», με τις ίδιες προϋποθέσεις (κοινωνικές, οικονομικές κ.λ.π), μπορεί να είναι μόνον ο ένας ευτυχισμένος και ο άλλος όχι.
Πολλοί ειδικοί, συμφωνούν επίσης ότι η ευτυχία του ανθρώπου θα έλθει ως παραπροϊόν των προσπαθειών του, όχι ως προϊόν. Δεν μπορούμε δηλαδή την ευτυχία να την κατακτήσουμε, πρέπει να έλθει μόνη της, φυσιολογικά. Δεν είναι ανάγκη δηλαδή ο άνθρωπος να θέσει σαν στόχο της ζωής του την απόκτηση της ευτυχίας του, να αγωνιά, να παλεύει, να απογοητεύεται· αρκεί μόνο να κάνει αυτό που πρέπει (που θα δούμε πιό κάτω) και η ευτυχία θα προκύψει, κατά τρόπο θαυμαστό.
Ο Αβραάμ Λίνκολν υπήρξε, ως γνωστόν, ένας από τους καλύτερους και πιο φελελεύθερους προέδρους στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Κατάργησε τη δουλεία και τη σωματεμπορία των Νέγρων, γεγονός που προκάλεσε εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Βορείων και Νοτίων. Οι εχθροί του τον δολοφόνησαν και θεωρείται Αμερικανός Εθνομάρτυς.
Αυτή λοιπόν η μεγάλη ηθική και πνευματική προσωπικότητα, έχει πει ότι: «Οι άνθρωποι είναι τόσο ευτυχισμένοι, όσο αποφασίζουν να είναι». Η ευτυχία δηλαδή του ανθρώπου εξαρτάται από αυτόν τον ίδιο και μόνον.
Ο πάνσοφος Θεός, ο οποίος εδημιούργησε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωσή του, παραχώρησε σ’ αυτόν, εκτός από την ελευθερία του και το δικαίωμα να προκαλεί ο ίδιος την ευτυχία του, με την πληρέστερη χρησιμοποίηση των δυνάμεών του, σύμφωνα με τις επιταγές της Αρετής.
Όπως γράφουν στο βιβλίο τους (το μυστικό της ζωής) οι Λουίζα Χέϊ και ο Γουέϊν Ντύερ, «ο τρόπος με τον οποίο θα ζήσουμε τη ζωή μας, είναι πάντα θέμα δικής μας επιλογής. Επιλέγοντας να ακολουθήσουμε μια στάση ευγνωμοσύνης (προς τον Θεό και τους συνανθρώπους μας), μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα ζήσουμε μια ευτυχισμένη και γεμάτη υγεία και επιτυχία ζωή».
Η συγχώρηση, επίσης, των παραπτωμάτων των συνανθρώπων μας, είναι στοιχείο που συμβάλει, χωρίς αμφιβολία, στην εξασφάλιση της ευτυχίας μας.
Αλλά το κύριο υλικό οικοδόμησης της ευτυχίας μας, ο ακρογωνιαίος λίθος αυτού του οικοδομήματος, είναι η αγάπη μας, περος τους συνανθρώπους μας. «Ο τρόπος για να κατακτήσεις την ευτυχία» λέει ο μεγάλος διανοούμενος και κορυφαίος συγγραφέας Λέον Τολτσόϊ, «είναι να υφαίνεις, σαν την αράχνη, ένα κολλώδη ιστό αγάπης και να πιάνεις εκεί οτιδήποτε συναντάς».
Εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι για το εάν βιώνουμε ή όχι, σ’ αυτή τη ζωή, την πραγματική ευτυχία, γιατί εμείς αποφασίζουμε εάν η συμπεριφορά μας προς τους συνανθρώπους μας, διέπεται από το θέλημα του Θεού ή όχι. Εμείς αποφασίζουμε εάν στη ζωή μας ακολουθούμε τις εντολές του Ευαγγελίου ή όχι.
«Το να κάνεις καλό στους άλλους» λέει ο Ζωροάστρης «είναι μια χαρά, που αυξάνει την υγεία και την ευτυχία σου».
Καταλήγοντας, μπορούμε να πούμε, σαν συμπέρασμα:
Α. Υπάρχει πραγματική ευτυχία
Β. Απαραίτητη προϋπόθεση για να τη βιώσει, κάθε άνθρωπος, σ’ αυτή τη ζωή: Η συμπεριφορά του προς το Θεό και τους συνανθρώπους του, να είναι σύμφωνη προς τις εντολές του Ευαγγελίου.