Είναι το όραμα που λείπει…

Στη φετινή ΔΕΘ θα έπρεπε οι εξαγγελίες που θα γίνουν να είναι συγκεκριμένες και να δίνουν το έναυσμα για τη μετάβαση της χώρας σε μια νέα εποχή, με βασική στόχευση τον μετασχηματισμό της οικονομίας σε μια περισσότερο παραγωγική, καινοτόμο και εξωστρεφή βάση, δημιουργώντας προοπτικές καριέρας και ποιοτικής απασχόλησης στους νέους ανθρώπους που εξακολουθούν να παίρνουν μαζικά τον δρόμο του εξωτερικού.
Θα όφειλε η φετινή ΔΕΘ να αποτελέσει πεδίο συζητήσεων, ακόμα και αντιπαραθέσεων γύρω από τον ρόλο δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην ανάπτυξη της οικονομίας μας, τους τρόπους διασύνδεσης εκπαίδευσης και απασχόλησης, την προσαρμογή της εκπαίδευσης και της επιχειρηματικότητας στην ψηφιακή εποχή.
Θα μπορούσε, και δεν έγινε όμως, η φετινή ΔΕΘ να γίνει βήμα για την παρουσίαση σχεδίου και πολιτικών προτάσεων που θα στοχεύουν στο μέλλον και δεν θα φλερτάρουν με το παρελθόν.
Η χώρα δεν θα σταθεί στα πόδια της με πελατειακές λογικές, με πλειοδοσία παροχών και με κάθετη πόλωση. Στα οκτώ χρόνια των μνημονίων το εξωτερικό περιβάλλον δεν έμεινε στατικό. Ο κόσμος άλλαξε, η τεχνολογία έκανε άλματα, η οικονομία μετασχηματίστηκε και μετασχηματίζεται με ραγδαίους ρυθμούς.
Τα στοιχεία που συνθέτουν το εσωτερικό μας περιβάλλον έχουμε υποχρέωση και ευθύνη να τα αναγνωρίζουμε και να τα επηρεάζουμε με τρόπο που να δείχνει ότι κάτι μάθαμε μετά από δέκα χρόνια κρίσης.
Με δεδομένα τα πολύ σφικτά δημοσιονομικά περιθώρια που δημιουργεί η μακροχρόνια δέσμευση των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, έχουν συμβολική και ουσιαστική σημασία η ιεράρχηση και η στόχευση των εξαγγελιών. Η διαιώνιση της φορολογικής αφαίμαξης επιχειρήσεων και πολιτών για να δημιουργείται «χώρος» παροχών και επιδομάτων δεν συνιστά αναδιανομή, ούτε σηματοδοτεί την κοινωνική δικαιοσύνη. Και από αυτή την άποψη, είναι λυπηρός ο πρόσφατος διαγκωνισμός κυβέρνησης - αντιπολίτευσης για τη μη περικοπή των συντάξεων. Θα ήταν οπωσδήποτε περισσότερο παραγωγικός ένας διαγκωνισμός, που δεν έγινε ποτέ, για την ενίσχυση της βασικής ενίσχυσης του Ασφαλιστικού, που είναι η δημιουργία σταθερών και ποιοτικών θέσεων εργασίας.
Η χώρα χρειάζεται μια εθνική στρατηγική για την απασχόληση, σε συνδυασμό με μια εθνική στρατηγική για την Παιδεία, για να μπορέσει να αναχαιτίσει τη ραγδαία φυγή νέων και ιδίως πτυχιούχων στο εξωτερικό, αλλά και να μετριάσει τις δυσοίωνες δημογραφικές της προοπτικές.
Οι εξαγγελίες, λοιπόν, στη φετινή ΔΕΘ θα έπρεπε να είχαν άξονα τις καινοτόμες παραγωγικές επενδύσεις κι όχι επενδύσεις σε ψήφους. Το στοίχημα για κάθε υποψήφιο πρωθυπουργό θα έπρεπε να είναι πώς θα αποφύγει να γίνει δέσμιος υπέρμετρων προεκλογικών υποσχέσεων, αλλά και να χαράξει ένα ξεκάθαρο προφίλ που να αντικατοπτρίζει τις πεποιθήσεις και το όραμά του για τη χώρα.
Ιδιαίτερα σήμερα, είναι το όραμα που λείπει. Οι νέοι της χώρας αναζητούν έμπνευση, πίστη και μία διέξοδο από το ασφυκτικό παρόν. Το ποιος θα τα προσφέρει είναι το ζητούμενο…

ΜΙΛΤΟΣ ΓΗΤΑΣ