Ακρισία και ταραχή…

Λένε πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται, συχνά μάλιστα, ως φαρσοκωμωδία ή και, το χειρότερο, ως τραγωδία. Αυτό το τελευταίο το ζήσαμε οι Έλληνες με τον Πελοποννησιακό πόλεμο και με τους εμφύλιους που ακολούθησαν τα νεότερα χρόνια, αλλά μυαλό, μέχρι σήμερα, δε βάλαμε.
Γνωστές, λίγο - πολύ, οι συνέπειες του Πελοποννησιακού πολέμου. Και οι δυο δυνάμεις που πήραν μέρος σ’ αυτόν, η Αθήνα και η Σπάρτη, βγήκαν εξαντλημένες, πράγμα που εκμεταλλεύτηκε η Θήβα, και η τελική σύγκρουση ανάμεσα στις αντίπαλες παρατάξεις έγινε με τη μάχη της Μαντινείας που άνοιξε το δρόμο για την κυριαρχία του Φιλίππου. Την κατάσταση που επικράτησε, μετά τη μάχη, την περιγράφει ο Ξενοφών στα «Ελληνικά» του, με τούτες τις χαρακτηριστικές φράσεις: «Τούτων δε παραχθέντων τουναντίον εγεγένητο ου ενόμισαν πάντες άνθρωποι έσεσθαι. Αμφότεροι δε τροπαίον ως νενικηκότες εστήσαντο. Ακρισία δε και ταραχή έτι πλείων μετά την μάχην εγένετο ή προσθεν εν τη Ελλάδι».
Τηρουμένων των αναλογιών, κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σήμερα στη χώρα μας μετά τη μάχη που δόθηκε για την επίλυση του Σκοπιανού, που με δική μας ευθύνη ταλανίζει την πατρίδα μας επί ολόκληρες δεκαετίες.
Μετά την αναγγελία της συμφωνία, ο δικός μας πρωθυπουργός με διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό μίλησε για διπλωματική επιτυχία της Κυβέρνησης, απαριθμώντας μάλιστα τα θετικά για τη χώρα μας στοιχεία της συμφωνίας, που είναι η σύνθετη ονομασία (Βόρειος Μακεδονία), το «erga omnes» και η υποχρέωση των Σκοπίων για συνταγματική αναθεώρηση προς εξάλειψη των αλυτρωτικών στοιχείων που περιέχονται σ’ αυτό.
Την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός των Σκοπίων με παρόμοιο διάγγελμά του προς το δικό του λαό μίλησε για τη νίκη που πέτυχε με τη συμφωνία και συνίσταται στην αναγνώριση εκ μέρους της Ελλάδας της μακεδονικής εθνότητας, της μακεδονικής γλώσσας και της ιθαγένειας, αποκαλώντας μάλιστα τους συμπολίτες του -απλώς- «Μακεδόνες» και όχι «πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας και μαζί μ’ αυτά και την έναρξη της διαδικασίας για την ενταξιακή πορεία των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τι επακολούθησε έπειτα από αυτά; Αυτό ακριβώς που αναφέρει ο Ξενοφών στα «Ελληνικά» του: «Ακρισία και ταραχή», ιδιαίτερα στα πολιτικά κόμματα. Τo ένα κόμμα της συμπολίτευσης -ο ΣΥΡΙΖΑ- πανηγυρίζει για τη διπλωματική επιτυχία, το άλλο όμως -οι ΑΝΕΛ- είναι κατά της συμφωνίας, αλλά θα παραμείνει στην Κυβέρνηση, «από πατριωτικό καθήκον». Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θεωρεί τη συμφωνία «εθνικά επιζήμια» και κατέθεσε στη Βουλή πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης όπου διεξήχθh, όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια, μια ακόμα συγκρουσική συζήτηση κατώτερη των περιστάσεων. Το νεοσύστατο Κίνημα Αλλαγής παρουσιάζεται διχασμένο και τελεί υπό διάλυση, πληρώνοντας τον ανορθόδοξο και εντελώς απολίτικο τρόπο με τον οποίο ξεκίνησε τη συγκρότησή του.
Η «ακρισία και η ταραχή» στον πολιτικό κόσμο σε όλο τους το μεγαλείο! Στοιχεία που επιβεβαιώνουν αυτό που υποστηρίχτηκε από κάθε σοβαρό άνθρωπο σε τούτο τον τόπο, πως η κρίση που μαστίζει τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια δεν είναι μονάχα κρίση οικονομική, αλλά είναι -κυρίως- κρίση πολιτική, κοινωνική και ηθική που βαραίνουν όλους μας. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις δεν πρόκειται για απλή κρίση, πρόκειται για σkέτο παραλογισμό.
Έτσι: Ο Καμμένος είναι κατά της συμφωνίας, όμως παραμένει στην κυβέρνηση που υπογράφει τη συμφωνία και τη στηρίζει από πατριωτικό καθήκον. Από το ίδιο πατριωτικό καθήκον διακατεχόμενος ο Θεοδωράκης είναι υπέρ της συμφωνίας, αλλά καταψηφίζει την κυβέρνηση που την υπογράφει. Ολοι οι διεθνείς παράγοντες, τ ο ΝΑΤΟ, η ΕΕ, ο ΟΗΕ και οι Αμερικανοί, δηλαδή οι «γερμανο-τσολιάδες», οι «τοκογλύφοι», οι «εκβιαστές», όπως αποκαλούνταν προεκλογικά από το ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, εκθειάζουν τη συμφωνία και εκφράζονται κολακευτικά για την κυβέρνηση. Κινούμαστε, όπως βλέπετε, στη σφαίρα του παραλόγου και ποιος ξέρει πότε και αν θα συνέλθουμε.

ΣΠΥΡΟΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ