O κανακάρης...

on .

Αμερική – Αμερική, είσαι μια χώρα... τραγική!
Αμερική – Αμερική, τα πάντα έρχονται από κει!
Αυτά τα δίστιχα (ίσως και... δύστυχα!), λέγονται από θαμώνες του καφενείου, καθώς ακούγεται στην τηλεόραση η είδηση της έξωσης νεαρού 30χρονου άνεργου από τους Αμερικανούς γονείς του!
Ολόκληρο το καφενείο «ταράχτηκε» ακούγοντας αυτή την είδηση! Χύθηκαν οι καφέδες στο τραπέζι! Και αυτόν τον βαρύ γλυκό που σερβίριζε ο καφετζής τούπεσε στο πάτωμα...
Αυτή η είδηση τους στενοχώρεσε, αλλά και τους προβλημάτισε, καθώς είναι έξω από την ελληνική πραγματικότητα!
Ένα ζευγάρι Αμερικανών, έσυρε στο δικαστήριο τον 30χρονο άνεργο γιο τους, καθώς δεν δούλευε, δεν έκανε δουλειές στο σπίτι και τελικά καθόταν... τζάμπα χωρίς να πληρώνει ενοίκιο! Το δικαστήριο δικαίωσε το ζευγάρι και ο νεαρός ψάχνει για... παγκάκι στο πάρκο της πόλης! (Νέα ήθη, ψυχρότητα, αναλγησία, απανθρωπιά...).
Η Ελλάδα, φυσικά, σε άλλο μήκος κύματος...
-    Πόσο είναι ο δικός σου; ρώτησε τον μπάρμπα-Μήτσο ο καφετζής.
-    Ο... κανακάρης μου είναι στα 42, τι να τον κάνω, θα τον βοηθήσω όσο μπορώ, μένουμε μαζί, ακόμη άνεργος είναι!
Η ίδια σχεδόν κατάσταση και στους υπόλοιπους θαμώνες!
- Προχθές, συνέχισε ο μπάρμπα-Μήτσος, καθόμουνα στην κουζίνα, με τον ξάδελφό μου που ήρθε από την ξενητειά. Έλειπε 30 χρόνια. Πίναμε καφέ και τα λέγαμε... Σε λίγο η γυναίκα μου έβγαλε... μια γλυκειά φωνή:
- Το ήπιες το γάλα, μωρό μου;
Και ο... ξάδελφος, γύρισε στη μισάνοιχτη πόρτα και είδε ένα... μαντράχαλο να χασμουριέται! Ήταν ο Μιχάλης, ο άνεργος γιος μου!
Εξήγησα στον ξάδελφο, πως εδώ ισχύουν ακόμη κάποια παραδοσιακά πράγματα...
Οι οικογένειες είναι «δεμένες», βοηθάμε τα παιδιά μας (αγνοώντας αν τους κάνουμε και κακό...). Αν εφαρμόζαμε μεθόδους... Αμερικής, θα υπήρχε... τεράστιος συνωστισμός στα πάρκα και οι άστεγοι θα ήταν... μέγα πλήθος και στην Ελλάδα!
Στην Ελλάδα υπάρχει αλληλεγγύη και ανθρωπιά! Βέβαια, πολλές φορές γίνονται και υπερβολές που βγάζουν γέλιο... μέχρι δακρύων!
Όπως το παράδειγμα του ελληνικού ζευγαριού που ξεκίνησε μαζί με τον... ξενιτεμένο ξάδελφο και τον... 42χρονο κανακάρη τους, να πάνε για μπάνιο στη θάλασσα! (Ο... ξάδελφος, κάτασπρος σαν το γάλα, είχε να δει θάλασσα 30 χρόνια, όσα ήταν μέσα στα ανθρακωρυχεία!).
Και εκεί στην παραλία ο 42χρονος Μιχάλης, αφού έκανε τη γυμναστική του στην άμμο βούτηξε στα γαλάζια νερά! Και η μάνα του, από... αγάπη και υπερπροστασία του φώναξε:
- Μιχαλάκη, όχι στα βαθειά, μωρό μου! Έχουμε και την προίκα... αφάγωτη!
Το συμπέρασμα: Η Αμερική, μπορεί να έχει τα καλά της και τα... στραβά της!
Αλλά και η Ελλάδα δεν πάει πίσω!
Υ.Γ.: Όσο για τον Μιχάλη; Τον βλέπω... γεροντοκόρο!
* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγώγης