Το τέλος του παραμυθιού…

Ένα παραμύθι για να είναι ελκυστικό, αλλά και αποτελεσματικό θα πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος. Επίσης ένα παραμύθι, ακόμη και σε ένα μικρό παιδί, δεν θα πρέπει να επαναλαμβάνεται διαρκώς, γιατί γίνεται ανούσιο και κουραστικό. Δοκιμάστε να του το επαναλάβετε και θα σας πει «φτάνει πια, άλλο, άλλο παραμύθι». Δηλαδή κάποια στιγμή τελειώνει.
Αυτό δεν το έχουν προσέξει μερικοί, κυρίως πολιτικοί, και μας παραμυθιάζουν. Συγκεκριμένα οι κυβερνώντες σήμερα στη χώρα μας, όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, έκαναν σημαία το δήθεν ηθικό τους πλεονέκτημα  έναντι των πολιτικών τους αντιπάλων και ανήλθαν στην εξουσία. Με απλά λόγια τους παρουσίαζαν ως διεφθαρμένους  και πρόβαλλαν τη δική τους ηθική υπεροχή. Και τι δεν υποσχέθηκαν! Δεν θα τα απαριθμήσω εδώ για να μην γίνομαι  κουραστικός. Θα περιοριστώ μόνο σε ένα θέμα για το οποίο γινόταν πολύς λόγος.  Ότι οι προκάτοχοί τους υποδούλωσαν τη χώρα στα μνημόνια, πράγμα όντως επαίσχυντο, από τα οποία θα μας απελευθέρωναν! Όμως με την ανάληψη της εξουσίας το ελκυστικό αυτό παραμύθι δυστυχώς αποδείχτηκε πολύ σύντομο, αφού,  μόλις άρχισε, έφτασε ανέλπιστα γρήγορα στο τέλος του, γιατί, όχι μόνο δεν μας απάλλαξαν από τα μνημόνια, αντιθέτως μας έβαλαν βαθύτερα μέσα σε αυτά! Και τα δικά τους μνημόνια είναι επαίσχυντα και επαχθή, άρα άδικα και ανήθικα! Ωστόσο, ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να το επαναλαμβάνουν  και να γίνονται όχι μόνο κουραστικοί, αλλά και ενοχλητικοί.
Τόσα μέτρα που προσυπέγραψαν με τους δανειστές εις βάρος των Ελλήνων μπορεί να μας πείσει κάποιος ότι «ήταν δίκαια και έγιναν πράξη»; Ότι ανταποκρίνονται στο «νόμιμον και ηθικόν», όταν οι ίδιοι ομολογούν πως αναγκάστηκαν να νομοθετήσουν τα άδικα μέτρα; Αν το είχαν, που δεν το είχαν, το πλεονέκτημα, το απώλεσαν με τον συμβιβασμό με τους δανειστές. Ακόμη και οι επαναστάτες, όταν συμβιβάζονται, χάνουν το όποιο ηθικό πλεονέκτημα διέθεταν και αρχίζουν να λαϊκίζουν!
Αλλά θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί πως αυτά είναι αναγκαία και προσωρινά. Τι άλλο θα μπορούσε να πράξει η κυβέρνηση; Θα περιοριστώ μόνο στο να πω τι έπραξε.  Ό,τι ακριβώς και οι προηγούμενες κυβερνήσεις: θυσίασε το ηθικό στο νόμιμο. Κατά συνέπεια δεν μπορούν ο πρωθυπουργός μας και οι συν αυτώ να ισχυρίζονται ότι δεν είναι φτιαγμένοι από την ίδια στόφα με τους προηγούμενους. Εκτός εάν το ηθικό πλεονέκτημα το υπολογίζουν με ποσοτικά κριτήρια. Δηλαδή τα κόμματα που κυβέρνησαν εδώ και τέσσερις δεκαετίες περίπου έχουν μεγαλύτερο μερίδιο στο χρέος της χώρας, στα σκάνδαλα, στους διορισμούς ημετέρων, στη δυσωδία του ποδοσφαίρου κλπ. συγκριτικά με αυτούς που κυβερνούν εδώ και τρία χρόνια. Σε αυτή τη βάση θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε! Οι προκάτοχοι χάνουν το «πλεονέκτημα» λόγω των περισσότερων χρόνων στην εξουσία!
Και μια ακόμη απορία. Τι απέγινε το ηθικό πλεονέκτημα όταν επήλθε το “διαζύγιο” με τους πρώην συντρόφους της ΛΑΕ, το μοίρασαν στα δύο; Ο Μανόλης Γλέζος, για παράδειγμα, που διαφώνησε, απώλεσε το ηθικό πλεονέκτημα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ  συγκυβερνώντας με ένα από τα ακροδεξιά κόμματα το διατήρησε;
Αλήθεια,  ήταν το πιο σύντομο παραμύθι  και τελείωσε… Ποιος  πλέον το πιστεύει;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΕΣ