Προσκήνιο-Παρασκήνιο
Ο ΚΑΥΓΑΣ ΓΙΑ ΤΟ… ΠΑΠΛΩΜΑ!
Αυτή τη φορά είχα την ευχέρεια να παρακολουθήσω… λέξη προς λέξη (επειδή δεν ήταν εύκολο ύστερα από το εγκεφαλικό επεισόδιο εκείνου) την τελευταία συνέντευξη του τ. Βασιλιά Κων/νου προς τους δύο εξαιρετικούς δημοσιογράφους, τον Αλέξη Παπαχελά, Δ/ντή της «Καθημερινής» και την Σία Κοσιώνη, ανκοργούμαν του ΣΚΑΪ, οι οποίοι ήταν και άψογοι, αλλά και αμείλικτοι!
Είχαν εστιαστεί σε τρία κυρίως σημεία: Στα «Ιουλιανά», στην όρκιση της Κυβέρνησης των Συνταγματαρχών και στο… αντικίνημα του Κων/νου.
Και στα τρία, κατά τη γνώμη μου, οι απαντήσεις του ήταν ξεκάθαρες. Ως προς τα «Ιουλιανά» είπε πως ίσως… με την τωρινή πιο έμπειρη σκέψη του να δρούσε διαφορετικά, αλλά να μη ξεχνάμε ότι το ζήτημα ήταν «περίπλοκο»! Ο Γεώργιος Παπανδρέου επέμεινε για το υπουργείο της Εθνικής Άμυνας, καθήν στιγμή δικάζονταν από στρατοδικείο η σχεδόν αποσιωπούμενη όλα τα μετέπειτα… «δημοκρατικά» χρόνια, υπόθεση «ασπίδα», στην οποία θρυλούνταν η ανάμειξη του Ανδρέα Παπανδρέου! Ο καυγάς έγινε δηλαδή για το… «πάπλωμα» και όχι επειδή ο «Άναξ» ηρνείτο κάποιο υπουργείο στον Πρωθυπουργό, όπως ισχυρίζονταν ο… γέρος «πατήρ». Θα μπορούσε ίσως, λέει ο Κων/νος, να μεταφερθεί η υπόθεση στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και το ζήτημα να είχε λήξει πιθανότατα.
Τέλος πάντων όλοι οι… λιμπιζόμενοι κατά καιρούς τις εξουσίες στον κόσμο προσπαθούν να εξασφαλίσουν την υποστήριξη των… στρατών, οι οποίοι ως γνωστόν εξοπλίζονται για άλλους εθνικούς σκοπούς!
Ακόμα και προχθές ο θρασύτατος Μπολσονάρο της Βραζιλίας είχε εγκαταστήσει σε σκηνές έξω από το Προεδρικό Μέγαρο τους οπαδούς του, ζητώντας επίμονα την επέμβαση του στρατού για την ανατροπή του άρτι εκλεγέντος δημοκρατικά αντιπάλου του!
Αλλά οι στρατοί είναι στρατοί και οι ηγέτες τους είναι αξιωματικοί που δεν έχουν ασφαλώς καμμιά σχέση με την πολιτική διοίκηση μιας χώρας.
Σ’ εκείνες τις ταραγμένες εποχές, τι δουλειά είχαν οι… Ιεροί Δεσμοί των Αξιωματικών και οι στα σπάργανα ευρισκόμενοι αντίπαλοί τους «Ασπίδες» μέσα στο στράτευμα; Δεν ήταν αυτό πολύ επικίνδυνο; Πώς επέτρεπαν οι διοικούντες τη χώρα τα… παιχνίδια με τα σπίρτα μέσα στις ένοπλες δυνάμεις; Έτσι τους δίνονταν η ευκαιρία να δράσουν δια… «ιδίους σκοπούς», όπως έγινε τελικά με την επακολουθήσασα φαιδρή, αλλά και καταστροφική για τη χώρα, εφταετή δικτατορία; Είναι δυνατό οι κυβερνήσεις να μην ασχολούνται με τις συμμαχίες των χωρών τους μέσα στο γειτονικό και το παγκόσμιο γίγνεσθαι, έχοντας ως κύριους συμβούλους για τα θέματα της άμυνας τους επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεών τους και να ασχολούνται μήπως κάποιοι εξ αυτών των επικεφαλής γίνουν επίορκοι εναντίον της; Εάν λοιπόν οι κυβερνήσεις δεν θα πρέπει να… οργανώνουν συμμάχους μέσα στις ένοπλες δυνάμεις, τότε ακόμα περισσότερο και οι αντιπολιτεύσεις θα πρέπει να κάνουν το ίδιο για την αντιδημοκρατική ανατροπή τους, δημιουργώντας εστίες «επιόρκων»!
Τέλος πάντων, προσωπικά καλύφτηκα από τις απαντήσεις του Κων/νου για τα άλλα δύο σημεία, στα οποία προσπάθησε να μην εμπλακεί σε εμφύλιους αιματηρούς σπαραγμούς. Ίσως επειδή ήταν ενήμερος για τα σφάλματα της δικής του προγονικής δυναστείας ή, όπως απέδειξε ο μετέπειτα βίος του, να θέλησε να εκσυγχρονιστεί με τα συμβαίνοντα στους… γαλαζοαίματους της σύγχρονης Ευρώπης και να διάγει έναν ήρεμο και ειρηνικό βίο μεταξύ τους, δημιουργώντας μία αξιαγάπητη οικογένεια, πολυμελή, με την σύζυγό του Άννα Μαρία.
Εκείνο που δεν μπορεί να του αρνηθεί κανείς είναι η επιλογή της Ελλάδας ως αγαπημένης του πατρίδας, όπου γεννήθηκε εκείνος και οι αδελφές του, καθώς και τα πέντε παιδιά του. Πώς είναι δυνατό η φιλόξενη Ελλάδα, που υπερηφανεύεται για τον Αντετοκούμπο και τον άλλο αριστεύσαντα Αφρικανό που τον κάλεσε ο Πρωθυπουργός στο γραφείο του, να αρνείται την ιθαγένεια σε μια οικογένεια που εκπαιδεύτηκε Ελληνικά και ανέδειξε τον ίδιο τον αρχηγό της Ολυμπιονίκη; Οι Αρχαίοι έριχναν τα τείχη γι’ αυτούς.
Το 1978 επισκέφτηκα την Σοβιετική Ένωση. Το άγαλμα και ο τάφος του Τσάρου Πέτρου είχαν καθημερινά ανθοδέσμες λουλουδιών φρέσκες. Επί Μπρέσνιεφ!
Τελειώνοντας, ήθελα να πω ότι στο δημοψήφισμα του 1974 είχα ταχθεί, κατά τύχη αναφανδόν, εναντίον της Βασιλευομένης Δημοκρατίας και υπέρ της Προεδρευόμενης… για να μην παρεξηγούμαστε!
Γι - Πας
