ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ-ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Παρατηρώντας τα διαδραματιζόμενα της TV σειράς «Άγιος Παΐσιος» σκέφτηκα πως, όσο κι αν το σενάριο προσπαθεί να απεικονίσει την πραγματικότητα, αυτή είναι αδύνατο να απεικονιστεί. Μερικές σπαρτές εικόνες, όπως το… «κλείδωμα» του σπιτιού ή ο σπαραγμός μέχρι θανάτου του ποιμένα, προκειμένου να προγκίξει το κοπάδι του προς τα βουνά, είναι αυτές που δείχνουν σ’ εμάς τους… περιλειπόμενους την τραγικότητα των στιγμών εκείνων. Των στιγμών που οι νοικοκυραίοι εκείνοι ειδοποιήθηκαν να πάρουν μαζί τους ό,τι μεταφέρεται και σε δύο εβδομάδες να φύγουν!

Για πού; Τέθηκε το ερώτημα… Για την Ελλάδα ήταν η απάντηση! Και τότε ήρθε το τραγικό και τελευταίο ερώτημα: Γιατί; Ελλάδα δεν είναι και εδώ; Αυτό και μόνο θα πρέπει να περάσει από το μυαλό όλων αυτών των σημερινών νταήδων της Τουρκίας που ζητούν και τα ρέστα! Γιατί; Ελλάδα δεν είναι κι εδώ; Οι περιστάσεις το έφεραν αυτοί οι ΕΛΛΗΝΕΣ, που κατοικούσαν πάππου - προσπάππου στην πατρίδα τους την ΕΛΛΑΔΑ, εξαναγκάστηκαν από τα τότε συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης να εγκαταλείψουν τον τόπο τους και τις Εστίες τους και να μετακομίσουν στην… Μικρή Ελλαδίτσα που δημιουργήθηκε από τους αγώνες και το αίμα των κατοίκων της και οι… Μεγάλοι αναγκάστηκαν να της αναγνωρίσουν την ΥΠΑΡΞΗ. Φτωχοί αυτοί οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να δεχτούν ομόαιμους νοικοκυραίους από την σκλαβωμένη ακόμα Ελλάδα του Πόντου. Ενώθηκαν οι δυο φτώχιες και δημιούργησαν την Ελλάδα του σήμερα, που οι «Μεγάλοι» τους καθόρισαν με συνθήκες για να ζήσουν και να προκόψουν.

Κι αντί τα μπουλούκια των απάτριδων, που κατέλαβαν και νέμονται αυτές τις περιοχές τόσο άδικα, να σιωπούν και να ευχαριστούν τον «Αλλάχ» τους για τις… «δωρεές» του, εκείνοι ζητούν και τα ρέστα!

Τι ζητούν δηλαδή; Οι Έλληνες… των συνθηκών που συσσωρεύτηκαν όλοι μαζί σ’ ένα μικρό μέρος του πανάρχαιου τόπου τους να μην προκόβουν κι αν είναι δυνατό να δίνουν ακόμα φόρο υποτελείας στους «αφέντες» τους! Από πού κι ως πού τώρα πια αφέντες; Αυτός ο μικρός λαός δεν έκανε καμία κατάκτηση και ζει στον δικό του τόπο επειδή τον απελευθέρωσε και είναι υπερήφανος γι’ αυτό. Ας το πάρουν χαμπάρι αυτό όλοι οι σουλτανίσκοι του… κερατά!

Και για να συνεχίσω στο ίδιο πνεύμα που δεν θα ήθελα να χαλάσω, οι δύστυχοι εκείνοι ήταν τυχεροί που ο… προορισμός τους ήταν πολύ κοντά. Ένα ασφαλές καράβι της εποχής που θα τους μετέφερε σ’ ένα επίσης ασφαλές μέρος της Ελλάδας και από εκεί ό,τι ήθελε προκύψει! Να εγκατασταθούν δηλαδή χωρισμένοι σε διάφορα μέρη αυτής της μικρής Ελλάδας, όπου θα αποκαλούνταν… ξένοι πρόσφυγες, ενώ στον… ξένο τόπο τους ήταν γνήσιοι Έλληνες.

Έτσι έφυγαν απ’ εκεί έχοντας επικεφαλής τον παπά τους τον Σοφό και τις Παναγίες τους, τις εικόνες που, πολλές απ’ αυτές που εγκαταστάθηκαν από διάφορα μέρη και σε διάφορα μέρη της Ελλάδας αποδείχτηκαν… θαυματουργές!

Πολλές επίσης δεν συνοδεύτηκαν από τους κατόχους τους, που κινδύνευαν ή και σφάχτηκαν! Ρίχτηκαν στην «Άγια Θάλασσα», την θάλασσα των Ελλήνων και η οποία τις οδήγησε εκεί που έπρεπε!

Ανακαλύφτηκαν με θαυματουργό τρόπο και γι’ αυτό αποκλήθηκαν θαυματουργές και φυλάχτηκαν και τιμήθηκαν όπως έπρεπε. Φυσικό να μην είναι το… υλικό της κατασκευής τους θαυματουργό, αλλά αυτή καθ’ εαυτή η Εικονιζόμενη, η οποία με την πίστη σ’ Αυτήν όλων των Ελλήνων, αποτέλεσε την προστάτιδά τους την «Υπερμάχο Στρατηγό»!

Το παράδειγμα της οικογένειας του Αγίου Παΐσιου είναι χαρακτηριστικό. Στα βιοτικά τους βάσανα είχαν πάντα την Παναγία μέσα τους και τον Αρσένιο, που ο σοφός παπάς του έδωσε αυτό το όνομα παραβλέποντας τις προαιώνιες συνθήκες, οι βαφτιζόμενοι να παίρνουν ονόματα γονέων και συγγενών και ίσως οραματιζόμενος την εξέλιξή του, η Παναγία εκδηλώθηκε στην ψυχή του σε όλη της την μεγαλοπρέπεια.

Ο αείμνηστος πρωτεξάδερφός μου Σταύρος Μπαλτογιάννης διακεκριμένος ζωγράφος και συντηρητής, μου διηγήθηκε ότι πηγαίνοντας για να συντηρήσει τις εικόνες στο Μοναστήρι του Σινά ταξίδευε με ένα ισχνό καλογεράκι, που κρατούσε στα χέρια του ένα μικρό λεμόνι και σ’ όλο το ταξίδι δεν έβαλε τίποτε στο στόμα του. Εκεί εξαφανίστηκε στο βουνό και με πολύ μεγάλη δυσκολία κατάφερε να τον βρει για να τον βοηθήσει σε ορισμένες ξυλουργικές εργασίες που τον χρειάστηκε. Του έκανε παρατήρηση επειδή δεν εμφανίζονταν στο φαγητό κι εκείνος του είπε: Σταύρε κάνε την δουλειά σου και άφησε τον καλόγερο να κάνει… τη δική του. Επρόκειτο για ένα Άγιο, μου είπε προτού ακόμα ανακηρυχτεί επίσημα ο Άγιος Παΐσιος!

Γι - Πας