ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ - ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

H… ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΜΑΣ!
Οι αναμνήσεις δεν κάνουν κακό. Λένε πως είναι ο «παράδεισος» του ανθρώπου! Αλήθεια ποιος θα το περίμενε ότι ένα... συνονθύλευμα του 4,5% του ελληνικού εκλογικού σώματος, το οποίο συμμετέχοντας στις εθνικές εκλογές, τύπωσε ένα ψηφοδέλτιο, στο οποίο κάτω από τον γενικό τίτλο «ΣΥΡΙΖΑ» ονομάτιζε με μικρά γράμματα τις... καμιά εικοσαριά «περίεργες» «συνιστώσες» του, ότι θα κυβερνούσε την Ελλάδα; Όποιος κι αν τόλεγε θα... καρπαζώνονταν από τους συνομιλητές του. Εν τούτοις ήρθαν έτσι τα πράγματα που αυτό έγινε πραγματικότητα. Ένας... χορτασμένος «αριστερός» κεφαλαιοκράτης του κερατά, θέλησε να κάνει ανανέωση της ηγεσίας με κάποιον που θα είχε μεγαλύτερη όρεξη. Βρήκε τον διάδοχό του σε έναν καλοστεκούμενο νεαρό που μπορεί μεν τα «γράμματα» να μην τα «έπαιρνε», ήταν όμως μάνα στις κουβέντες και προπονημένος σε όλες τις ομιλίες του Ανδρέα Παπανδρέου, που φημίζονταν για τον μαγνητικό λαϊκισμό τους, ώστε να του αποδώσουν τον τίτλο του... «χαρισματικού». Ήταν όμως και οι περιστάσεις! Ο γιος του προαναφερθέντος «χαρισματικού» είχε καταφέρει να κερδίσει τις εκλογές με ένα απίστευτο 44% του εκλογικού σώματος, μη αντιληφθείς τα μαύρα σύννεφα που σωρεύονταν στην οικονομική ζωή της πατρίδας, από το μεγάλο χρέος της. Δεν θέλησε να δώσει σημασία στα λόγια του προκατόχου του περί γενικής περισυλλογής, όπως και η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, που δεν ήταν ποτέ δυνατόν να φανταστεί το τι θα επακολουθούσε.
Και ενώ ο έχων πλήρη άγνοια των γεγονότων, νικητής των εκλογών προετοίμαζε... με μεγάλη προσοχή την εξουσία του, ήρθε το κακό, παραχώρησε σε τρίτο, μη πολιτικό, την εξουσία και ακολούθησαν όλα τα δεινά, επειδή αυτός ο τελευταίος θέλησε να κυβερνήσει με το ασκέρι του προκατόχου του!
Μέσα σε αυτή την επικίνδυνη αναμπουμπούλα κάποιοι από τα δύο μεγάλα κόμματα που είχαν κυβερνήσει προσπάθησαν να συμμαζέψουν τα... ασυμμάζευτα! Και εν τούτοις τα κατάφεραν σε ένα βαθμό, κάνοντας όμως τον λαό να πιστέψει ότι η επάνοδος στην μακρόχρονη ευημερία, που προηγήθηκε με τα... «δανεικά», ήταν αδύνατη. Τότε ακριβώς εκείνοι οι... απολύτως άσχετοι του 4,5% πετάχτηκαν και υποσχέθηκαν, άφρονες, ότι αυτή η επάνοδος θα ήταν δυνατή με αυτούς στην εξουσία!
Πολλοί, επίσης άφρονες, από όλες τις πλευρές τους πίστεψαν, άλλοι επειδή δεν είχαν να χάσουν και τίποτε, άλλοι επειδή... ξαναλιμπίστηκαν την χαμένη εξουσία και άλλοι επειδή πίστεψαν ότι επιτέλους ήρθε η ώρα που η αριστερά θα «εκδικηθεί» την δεξιά!
Όλα αυτά έγιναν την τελευταία τριετία, με έναν πρωθυπουργό που... ντρέπεται να εμφανίσει το... «βιογραφικό» του και με οπαδούς που αρνούνται επίμονα κάθε αξιολόγηση, επειδή θεωρούν ότι τα πάντα είναι δυνατά στην σημερινή Ελλάδα, ότι κάθε αξιοσύνη μπορεί να διώκεται κι ας φτάνει ακόμα αυτή η αξιοσύνη στον μαζικό εκπατρισμό της. Ότι μπορεί μια «δασκάλα» της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με τους κατάλληλους «νομιμοποιητικούς» χειρισμούς να... διδάξει στο Τμήμα Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και ένας απολύτως άσχετος να κάνει τον στρατηγικό σχεδιασμό της κυβέρνησης της Ελλάδας. Δυστυχία μας!
Η ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ!..
Αυτό θα πρέπει να το δουν όσοι έστω και για μία και μοναδική φορά ψήφισαν «ΣΥΡΙΖΑ». Να δουν ότι, τώρα που οι Συριζαίοι αντιλήφθηκαν ότι δεν βολεύονται με το εκλογικό σύστημα, το οποίο τους έδωσε την εξουσία, κι ας το αρνείται η κυρία Περιστέρα αποφάσισαν να δώσουν την χαριστική βολή στην πατρίδα, την Ελλάδα, καθιερώνοντας την πλήρη ακυβερνησία με την «απλή αναλογική»!
Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να περισωθούν... «βουλευτικά» όσο το δυνατό περισσότεροι από δαύτους, κυρίως όμως να επανέλθουν για το... «ψωμί» τους και την ενεργό συμμετοχή τους στην ακυβερνησία όλοι οι παλαιοί τους συνάδελφοι με τους οποίους είχαν ξεκινήσει το αριστερό πανηγύρι, οι οποίοι, βλέποντας ότι, με τον Καμμένο αγκαζέ, δεν τους είχε ανάγκη, έφυγαν για να μη χάσουν τα αναρχικά ορμητήριά τους. Ας μη τους ονοματίσουμε. Είναι γνωστά... κελεπούρια.
Τώρα όμως θα πρέπει όλοι αυτοί αγκαλιασμένοι, όπως παλιά, με «συνιστώσες» και τα τοιαύτα να συμμετάσχουν στο άλλο πανηγύρι, αυτό της ακυβερνησίας παντού, από τους Δήμους μέχρις όπου αλλού μπορούν και κυρίως στην κεντρική κυβέρνηση. Ας το δουν καλά αυτό το πράγμα όσοι θέλησαν να δώσουν μια ετερόκλητη πλειοψηφία στον λαϊκισμό των Τσίπρα-Καμμένου που αναπάντεχα κυβερνησαν την Ελλάδα τα τρία τελευταία χρόνια, με αποκλειστικό και μόνο σκοπό την όσο το δυνατό μακρύτερη διάρκεια αυτού του... σεμπριάσματος. Αν προσέξει κάποιος την αγκαλιαστική φωτογραφία της... «νίκης» αυτών των δύο, ανακαλύπτει το σκοπό και των δύο για τη συνέχεια, ιδιαίτερα δε την μύχια χαρά του δεύτερου, ο οποίος δεν είχε φανταστεί στη ζωή του να βρεθεί πλήρης κυρίαρχος στο Υπουργείο της Εθνικής Άμυνας, το οποίο είχε λαμπρύνει με την παρουσία του ένας Ευάγγελος Αβέρωφ.
Γι - Πας