ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ - ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Γράφτηκε από τον/την ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΠΑΣ on . Posted in Προσκήνιο-Παρασκήνιο

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ
Ύστερα από την οριστικοποίηση του εφταήμερου αεροπορικού ταξιδιού στην Πορτογαλία, δεν δίστασα να το ακολουθήσω, οργανούμενο από την «ΠΕΡΙΗΓΗΤΙΚΗ» και δεν το μετάνοιωσα.
Ήθελα, πέρα από την ενδιαφέρουσα θέση της χώρας αυτής στο άκρο της ιβηρικής χερσονήσου, να δω τόσο τα ιστορικά ενδιαφέροντά της σημεία, όσο και την σημερινή κατάστασή της μια και βρεθήκαμε στην ίδια περίπου θέση, όσον αφορά στην δίνη της οικονομικής κρίσης.
Και εκεί ένας ώριμος ηγέτης της Κεντροδεξιάς, ο Κοέλιο -ο Πορτογάλος Σαμαράς- δεν δίστασε να εφαρμόσει το συμφέρον για την πατρίδα του πρόγραμμα των ενδεικνυομένων μεταρρυθμίσεων, συγκεντρώσας, όπως ήταν επόμενο την… μήνιν των Πορτογάλων και παρέδωσε την Πορτογαλία όρθια σε μια κυβέρνηση της… «πρώτης φοράς Πορτογαλικής αριστεράς», η οποία όμως εφαρμόζει κατά γράμμα το αποφασισθέν πρόγραμμα εκτός μνημονίων!
Εδώ δυστυχώς οι μετά Σαμαρά… «δεξιο-κεντρο-πρώτη και δεύτερη φορά αριστεροί» τα έκαναν κουλοβάχατα και μας αλλάζουν τον αδόξαστο κάνοντάς μας έρμαια των «δανειστών» στο… διηνεκές!
Στην Πορτογαλία λοιπόν, από την Λισαβόνα μέχρι το Πόρτο, την Μπράγκα, το Γκιμαράες και τα Παραλιακά Εστορίλ, την Ναζαρέ, μέχρι το ακραίο δυτικό ακρωτήριο της Ευρωπαϊκής χερσονήσου προς τον Ατλαντικό, το Cabo da Roca, υπάρχει και φαίνεται η αναμφισβήτητη οικονομική δυσπραγία, την οποία ανέχεται με καρτερία ο Πορτογαλικός λαός, δεν υπάρχει όμως αυτό το αλλαλούμ που γίνεται εδώ όπου είναι εμφανέστατη η ύπαρξη της δυστυχίας του κόσμου να… σέρνεται στους δρόμους.
Παρουσιάζουν τα υπαρκτά ιστορικά τους δεδομένα και νομίζω πως είναι πολλά κι ας μην είναι τόσο αρχαία, όπως τα δικά μας, με σεμνότητα και υπερηφάνεια και προσπαθούν να διατηρούν τις πόλεις τους καθαρές, τόσο από τα σκουπίδια, όσο και από την… «μόδα» των γραπτών «εγκεφαλικών απορριμμάτων» των τοίχων.
Για τα μεν σκουπίδια έχω να πω ότι δεν έχω συναντήσει τόσο καθαρές πόλεις και χώρους, όσο αυτές της Πορτογαλίας κι αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση.
Ας φροντίσουν οι δικοί μας «Άρχοντες» να ρωτήσουν τους Πορτογάλους συναδέλφους τους πώς το καταφέρνουν!
Όσο για τα «γραπτά» των τοίχων που προανέφερα, μπορεί να μην είναι τελείως εξαφανισμένα, αλλά και εκεί που υπάρχουν είναι ενδεικτική η βιασύνη με την οποία γράφτηκαν, που δείχνει ότι κάποιοι… παρακολουθούν τους γράφοντες κι αυτοί… κάτι φοβούνται και δεν είναι οι «ατρόμητοι καταστροφείς» παντός καθαρού τοίχου και κάθε γωνιάς, έστω κι αν αυτή είναι μια πανέμορφη βαρειά ξύλινη πόρτα, ή ένας πανέμορφος πελεκητός τοίχος ή ακόμα και ένα καλλιτεχνικό αριστούργημα.
Εδώ πλέον είναι θέμα της κρατικής ύπαρξης και βούλησης.

ΤΟ CABO DA ROCA
Έλεγα ότι όλα τα παράλια μέρη της Πορτογαλίας από το Μπέλεμ μέχρι το Εστορίλ και το… δυτικό ακρωτήρι της Ευρώπης προς τον Ατλαντικό Ωκεανό αποτελούν πολύ ενδιαφέροντα σημεία της χώρας και εκτός από την… παροιμιώδη καθαριότητά τους, σφύζουν από τουρισμό. Οι τιμές στις καφετέρειες και τα εστιατόρια είναι προσιτές και δεν έχουν καμιά ένδειξη εκμετάλλευσης.
Ο τόπος αυτός, λόγω της ουδετερότητας της Πορτογαλίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτελούσε καταφύγιο εκδιωγμένων έκπτωτων εστεμμένων, αλλά και ορμητήριο πληθώρας κατασκόπων… παντός τύπου.
Στο δυτικό ακρωτήρι το Cabo da Roca ο άνεμος ήταν δαιμονισμένος και το αγνάντεμα του αγριεμένου Ατλαντικού, έφερνε στη μνήμη το τόλμημα των μεγάλων θαλασσοπόρων, του Βάσκο ντα Γκάμα, κλπ., που με τις γαλέρες τους ξεκίναγαν για την ανακάλυψη των νέων κόσμων. Ήταν πράγματι μεγάλοι άνδρες και σπουδαίοι ναυτικοί.
Αυτήν την πραγματική αίσθηση που σου δημιουργούσε αυτό το αγνάντεμα εκμεταλλεύτηκαν έξυπνα οι Πορτογάλοι της σημερινής εποχής για να σου χορηγήσουν ένα «επίσημο» πιστοποιητικό με… βουλοκέρι ότι έφτασες μέχρις εκεί έναντι μιας… αλμυρής κάπως τιμής.
Βέβαια στη διαδρομή όλων αυτών των όμορφων περιοχών δεν ήταν δυνατό να μην υπάρχουν παλάτια εκλεκτά για τους καλοπερασάκηδες ηγέτες εκείνης της εποχής, καθώς και κάστρα για να τους προστατεύουν. Αυτά τα ολίγα για ένα σημαντικό ταξίδι.

Γι-Πας