ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ - ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Γράφτηκε από τον/την ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΠΑΣ on . Posted in Προσκήνιο-Παρασκήνιο

ΜΙΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΪΣΙΟ...
lΔεν θυμάμαι αν έχω ξαναγράψει στον «Π.Λ.» για το πολύ ενδιαφέρον αυτό περιστατικό, αλλά θεωρώ επίκαιρο, τώρα που ο Π. Παΐσιος είναι Άγιος της Ορθοδοξίας να το ξαναγράψω, μία και προέρχεται από αυθεντική συζήτηση με τον Πρωτοξάδελφό μου Σταύρο Μπαλτογιάννη, τον μεγάλο αυτόν σύγχρονο Ηπειρώτη καλλιτέχνη από την Πεδινή (Ραψίστα), έναν εξέχοντα ζωγράφο και πρωτοποριακό σπουδαγμένο συντηρητή αρχαιοτήτων.
Ήταν στα 1962 - σε πολύ πρώιμο και... ανύποπτο χρόνο - όταν ο Σταύρος είχε κληθεί από τη Μονή Σινά για την συντήρηση των Βυζαντινών θησαυρών της.
Στο μετόχι του Μοναστηριού στο Κάιρο, όπως μου διηγήθηκε ο Σταύρος, τις μέρες που προετοιμάζονταν με όλα τα εφόδια για το ταξίδι προς το Όρος Σινά, συνάντησε και γνωρίστηκε με έναν μοναχό από την περιοχή της Κόνιτσας, που επρόκειτο να συνταξιδέψουν. Ήταν λιπόσαρκος, χλωμός, δείχνοντας ότι υπέφερε, χωρίς να διαμαρτύρεται και ονομάζονταν π. Παΐσιος.
Στη διαδρομή για το Μοναστήρι κρατούσε ένα μικρό λεμόνι, το οποίο έγλειφε και δεν έβαλε τίποτε άλλο στο στόμα του. Θεώρησα, μου είπε ο Σταύρος, ότι τον πείραζε το ταξίδι με το αυτοκίνητο, αλλά εκείνος μόλις φτάσαμε στην Μονή, εξαφανίστηκε στα σκαλιά για το Θεοβάδιστο Όρος και επέστρεψε ύστερα από 2-3 μέρες σε τέτοια κατάσταση, που αναγκάστηκα να τον παρατηρήσω λέγοντας ότι θα πεθάνει από την πείνα. Μου απάντησε αυστηρά και κοφτά:
«Σταύρε εσύ να κάνεις την δουλειά σου και άφησε εμάς τους καλογέρους να κάνουμε την δική μας»!
Έτσι αυτό συνεχίστηκε όλες τις υπόλοιπες μέρες, περίπου σαράντα, που χρειάστηκε να μείνω στο Μοναστήρι. Μόνο κάποια στιγμή χρειαστήκαμε βοήθεια σε ξυλουργικές εργασίες που απαιτούνταν κατά τη διάρκεια της συντήρησης ορισμένων σημαντικών εικόνων και ο π. Παΐσιος όχι μόνο μας προσφέρθηκε με ενθουσιασμό, αλλά έδειξε ότι είχε πολύ καλές γνώσεις και μεράκι σε αυτές τις πολύ λεπτές δουλειές (φωτό). Όταν έφυγα νόμιζα ότι αποχαιρετούσα έναν Άγιο. Σύμφωνα δε με πληροφορίες που έπαιρνα με τα τηλεφωνήματά μου στην Μονή, εκείνος συνέχισε όλο το υπόλοιπο διάστημα που έμεινε εκεί να ασκητεύει κατά τον ίδιο τρόπο στην «μοναξιά» του Θεοβάδιστου όρους Σινά.
Ο Σταύρος είναι ένας ευσεβής άνθρωπος, ο οποίος έτσι μεγάλωσε στην οικογένεια των παππούδων μας, του Σπύρου και της Αγγέλως Μπαλτογιάννη, με τις φροντίδες της μάνας του Θεοδώρας και του θείου του Νίκου Σκοπούλη. Ποτέ δεν υπήρξε θρησκόληπτος και γι’ αυτό η μαρτυρία του για τον π. Παΐσιο αποχτά μεγαλύτερη αξία. Όταν μου διηγήθηκε τα παραπάνω, ήδη εγώ είχα μεταβεί για προσκύνημα στο Άγιο Όρος, όπου το όνομα του π. Παΐσιου κυκλοφορούσε από στόμα σε στόμα για την Αγιοσύνη του.

ΟΙ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ... ΕΞΟΥΣΙΑ;
Έγινε και αυτό! Στη σημερινή εποχή, όπου η πλέρια δημοκρατική αριστερά εξουσιάζει την Ελλάδα, υπάρχουν όλες οι ενδείξεις ότι οι αντιεξουσιαστές... βρίσκονται στο πλευρό της Εξουσίας.
Τελευταία γνήσια ένδειξη οι ανακοινώσεις των αντιεξουσιαστών ότι θα παρευρεθούν στην Πλατεία Συντάγματος εναντίον εκείνων που επρόκειτο να διαδηλώσουν ...εναντίον της Κυβέρνησης με το σύνθημα «ΠΑΡΑΙ­ΤΗΘΕΙΤΕ». Το ότι δε η Κυβέρνηση της αριστεράς κατάφερε πολύ εύκολα να τους απότρέψει από το εγχείρημα αυτό, αντιλαμβανόμενη τη ζημιά που θα προέκυπτε γι’ αυτήν, είναι ακόμα μια πιο τρανή ένδειξη των σαφών διασυνδέσεών τους με κάποιους του λεγόμενου «αντιεξουσιαστικού χώρου». Χώρια που κάποιος... υποψιασμένος μπορεί να υποθέσει ότι οι ανακοινώσεις των αντιεξουσιαστών έγιναν επίτηδες για να τρομοκρατηθούν οι εκ προοιμίου φιλήσυχοι πολίτες, όπως αποδείχτηκε και από την συγκέντρωση και να μην συμμετάσχουν σε οπότε... και η πίτα σωστή και ο γάιδαρος χορτάτος.
Έτσι αποδεικνύεται και ο λόγος της λυσσαλέας επιμονής όλων των λεγόμενων «προοδευτικών» περί της υπάρξεως ενός μόνο άκρου, αυτού του ακροδεξιού, υπεύθυνου για όλα τα δεινά. Και αυτό μεν το άκρο» οι πραγματικοί δημοκράτες το γνωρίζουν, το απεχθάνονται και το πολεμούν. Το άλλο όμως, όταν κρύβεται μέσα σε κάποια εξουσία πώς να το πολεμήσουν; Να μια ιδέα για το που «κρύβεται» το υπαρκτό δεύτερο άκρο.
Γι - Πας