ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Γράφτηκε από τον/την ΚΟΥΛΑ ΤΖΑΛΜΑΚΛΗ-ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ on . Posted in Με Καλή Πρόθεση

 Με καλή πρόθεση θα κλάψω τα νιάτα μου, φίλοι μου. Πλησίασαν οι Άγιες μέρες της Θρησκείας μας... που η μαύρη εγώ δεν τις κατάλαβα νταντεύοντας το στερνοπαίδι της μάνας μου – γιατί εκείνη είχε δουλειές... και «δούλα» δεν ήθελε να πάρει... γιατί ήταν κατά της... «δουλείας» πρώτα-πρώτα... και δεύτερα-δεύτερα οι «δούλες έκλεβαν»!!! Τρείς είχαν πάρει μέσα σ' ένα μήνα... και δεν της άφησαν βρακί για βρακί... Το 1923 που παντρεύτηκαν είχαν «βγει» τα μεταξωτά βρακιά των γυναικών... με μια πιθαμή μεταξωτή νταντέλα!.. Κι΄οι τρεις «δούλες» που πήραν μέσα σ' ένα μήνα κόντεψαν να την αφήσουν χωρίς βρακί στον αποτέτοιο της... Κι' η Κυρά Λιξάντρα -θιος σχουρεστ'- απ’ δεν «είχε χέρι»... δεν έκλεβε δηλαδή τύφλα τς κι' αυτνής... Κι' η Βασίλω που μ' έκλεβε (και μαζί και το τρίχρονο θηλυκό της που 'παιρνε τις μπογιές και τα τσιμπιδάκια της κόρης μου)!.. Η μόνη που δεν είχε χέρι, ήταν η οσία Βιργινία που έφυγε χωρίς φρένας... Ας γυρίσω στα παιδικά μου χρόνια... που δεν ταζησα σαν παιδίσκη. «Κόσια Κούλα», τρέξε Κούλα. Κι' έτρεχα εγώ σε φούρνους, σε φαρμακεία, στο μπουγατσιοπουλείο των ξαδερφιών της των Σακελαραίων να πάρω γκανταίφ φρέσκο... αλλά θα το άνοιγα πάνω σε άσπρο πανί και θα το σκέπαινα με πανί... και το πρωί θα τ' άνοιγα... κλωστή κλωστή!.. θα είχα στουμπανίσει τις κοκόσιες με ζάχαρη!.. θα το πήγαινα στο φούρνο. Θα καρτερούσα να καλοψηθεί παντού. Κι' όταν βρίσκαμε πως ήταν έτοιμο θα το παιρνα με τις καθαρές πατσιαούρες... και χουχλαστό θα κόσιευα με το ταψί στα χέρια να το σιουροπιάσω... Εκεί σας ήθελα... Όχι όλο μαζί το σιρόπι πάνω στο γλυκό. Λίγο- λίγο κι' από το εξωτερικό σημείο του ταψιού... και να προχωρείς προς το κέντρο ραντίζοντας... Κι' όταν νόμιζες πως, το ράντισες όλο έριχνες το υπόλοιπο σιρόπι πάνω του και το σκέπαινες μ' άλλο άσπρο πανί. Αυτά τα σύνεργα της ζαχαροπλαστικής, φυλάγονταν σ' ένα συρτάρι αφού πρώτα στέγνωναν. Τι καλά είναι τώρα, που σε επισκέφτονται φίλοι και συγγενείς και σου κουβαλάν κουτιά και κουτούσια μ' όλα τα καλά του θεού! (Ακόμα και για τα σκυλιά... χωρίς ζάχαρη δηλαδή). Μπορεί να θυμάμαι τον γιορταστικό παιδεμό των νειάτων μου... Θυμάμαι όμως και την ζεστασιά της μαγκαλάδας και τα παραμύθια και τα διαβάσματα του πατερούλη μας... και το πρωι των Χριστουγέννων, στον Άγιο Νικόλαο της Αγοράς παέναμαν για να μεταλάβουμε και να γυρίσουμε ν' ανεβούμε τρέχοντας τα είκοσι σκαλιά και να ριχτούμε στην αγκαλιά της μάνας μας και να φιλήσουμε την Μπέκα μας «Μπεμπέκα...» Τώρα, Δόξα τω Θεώ, παίρνω και δίνω σωρούς τηλέφωνα... κι' όταν έρχεται η λυπητερή του Ο.Τ.Ε... κατεβάζω την προβοσκίδα μου. Αδέρφια μου... πουλιά χίλιες ευχές από μένα την παροπλισμένη κι ας μας λυπηθούν και ναχουν ευχάριστο εορταστικό πρόγραμμα. 

Και του χρόνου! Σας ασπάζομαι η Κυρά Κούλα!
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.