ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Γράφτηκε από τον/την ΚΟΥΛΑ ΤΖΑΛΜΑΚΛΗ-ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ on . Posted in Με Καλή Πρόθεση

Η Παμβώτις μας θα μας αφήσει χρόνους αν δεν σκούξουμε διεθνώς!..

Μου λέτε, φίλοι μου, να γράψω κάτι για το χάλι της λίμνης μας... Σας το λέω μυστικά... στ’ αυτί... πως η λίμνη μας πάσχει του θανατά κι ευθύνη έχουν όσοι κυβερνούν την Ευρώπη κι όσοι κυβερνούν την Οικουμένη – που λέγεται. Οι δικοί μας εδώ, έκαναν γνωστό στις μεγάλες δυνάμεις για τον βόθρο και θάνατο που έχουν τα νερά της;
Έχουν οι άλλες λίμνες της Ευρώπης και του ντουνιά όλου τέτοιο πρόβλημα; Σ’ όλη την Ευρώπη, την Αμερική, την Ασία, καμία λίμνη δεν έχει τέτοιο πρόβλημα αποβλήτων.
Το Πανεπιστήμιό μας έκανε τον κόπο νάρθει σ’ επαφή με άλλα Πανεπιστήμια άλλων χωρών που δεν σκούζουν για το χάλι των λιμνών τους; Δεν είναι δυνατόν. Τι να τα κάνουμε τα απόβλητα; Τι να ξέρω εγώ παιδάκια μου; Μπορεί να γένονται και σούπα και παγωτό ακόμα!..
Όταν έβρεχε στα Γιάννινα, θυμάμαι... απόλναγαν τς’ χαλέδες και τα λαγούμια των δρόμων όλων κατέληγαν στα μποστάνια που τα καρτερούσαν πώς και τι για να κάνουν τη φουσκή τους.
Ξέρουμε πως οι σακούλες απορριμμάτων δεν λιώνουν! Τότε γιατί τις χρησιμοποιούμε ακόμα και δεν χρησιμοποιούμε χαρτοσακούλες; Είναι πιο ακριβές; Η εξάτμιση του αυτοκινήτου πέφτει στην άσφαλτο κι άλλη στον αέρα... αυτή που πέφτει στην άσφαλτο «ως τι» πάει στη λίμνη; Στις λίμνες της Σκωτίας κολυμπάνε χειμώνα-καλοκαίρι του «καλού καιρού» που λέγεται. Δεν είναι δυνατόν μόνον η δική μας λιμνούλα νάναι ετοιμοθάνατη!..
Πάλι θα το γράψω... Εκείνο το χτύπημα της κουδούνας... χωρίς άλλη προειδοποίηση και η φωνή της μάνας μου: «Κούλααα τα σκούπρααα» κόντευε να με κάνει καρδιακιά από δέκα χρονών τσιουπροπούλα. Κόσιευα με τον ντενεκέ των σκουπιδιών, πούχε κι εφημερίδα στρωμενη μέσα για να μη λερώνεται ο ντενεκές.
Κι ύστερα... ύστερα που λέτε παιδάκια μου πού πήγαινε ο κόπρος του καροτσιού της Δημαρχίας; Μοσχοπουλιόνταν στα μποστάνια... ως λίπασμα άλφα-άλφα... και με παράδες και σε μποστανκά! Οι σκουπιδιαραίοι ήταν οι καλύτεροι νοικοκύρηδες και... περιζήτητοι γαμπροί!
Μια φορά πήγαμαν επίσκεψη σε φιλική μας οικογένεια πούχαν μπακτσιέ ωραίο, σε μια μεριά του μπακτσιέ αδειαζαν το αποχωρητήριο άμα γιόμιζε και τούριχναν χώμα από πάνω... σαν λοφάκι γένονταν. Κι ύστερα από ορισμένο χρόνο είχαν το καλύτερο λίπασμά τους για τα λαχανικά τους και τα σαλατικά τους...
Τι σας λέω τώρα παιδάκια μου; Πού έφτακα πάλι από την ρύπανση της λίμνης μας στα σαλατικά μας και τα ορεχτικά μας;
Ένα σας λέω μόνον... πώς η Παμβώτις μας θα μας αφήσει χρόνους... αν δεν σκούξουμε διεθνώς ν’ ακούσουν τα γομάρια τα παγκόσμια, με τα βουλωμένα αυτάκια.
Παιδάκια μου, αγαπημένα και φίλοι μου, ξέρετε τι ώρα σας γράφω; Μεταμεσονύχτια ώρα. Πρέπει να διαβάσω τι έκαναν οι ήρωες της Ρόζαμουντ Πίλτσερ.
Καλό ξημέρωμα καλοί μου!
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.