Με καλή πρόθεση

Γράφτηκε από τον/την ΚΟΥΛΑ ΤΖΑΛΜΑΚΛΗ-ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ on . Posted in Με Καλή Πρόθεση

 Με το διάβασμα ταξιδεύω σ’ όλο τον κόσμο!..

  Φίλοι μου αγαπημένοι, ζιώ ακόμα και σας γράφω πάλι.

Μεγάλο πράμα ο άνθρωπος. Δεν το βάζει κάτω με τίποτας. Δεν βλέπω… δεν ακούω… δεν μπορώ να περπατήσω… και κάνω σχέδια για το μέλλον!

Σχεδιάζω σε ποιον να πρωτοπλέξω και τι χρώματα και τι σχέδιο. Από την ώρα που θάρθω στο καθιστικό μου… ανοίγω την τηλεόραση και… κλείνει τελευταία, όταν σηκώνομαι και πιάνω το πι μου. Αφού τελειώσω με τις δουλειές του μπάνιου και γείρω στο κρεβάτι μου… θέλω και κάποιες σελίδες διάβασμα! Και τι διάβασμα!

Επανάληψη στης αγγλίδας Ρόζαμουντ Πίλτσερ. Ταξιδεύω από την Αγγλία, τη νότιο και φτάνω στη Σκωτία τη βόρειο… Ζω στα σπίτια τους τα παγωμένα, πάω στους καταρράχτες της, χορεύω παραδοσιακούς σκωτσέζικους χορούς… αλλά σκωτσέζικα να μιλάω δεν θα μάθω… δεν με παίρνει η ώρα. Ίσως φτάσω και στον Β. Πόλο. Δεν τους λείπει τίποτα κι εκεί. Πετρέλαιο έχουν και σκας από τη ζέστα στις εγκαταστάσεις τους. Τον Νότιο Πόλο, λέει, δεν τον βρήκαν ακόμα…

Ας είναι κι η Ανταρκτική, τώρα πράγματα βλέπεις και πρώτ’ απ’ όλα τους καψαρούς τους πιγκουΐνους και την βλάστηση της Ανταρκτικής, κι όταν τον βρουν… τον Ν. Πόλο, θέλω να ζιώ για να το δω στο γυαλί της συντροφιάς των χρόνων μου.

Μου κακοφαίνεται που δεν έκανε καιρό να βγω στην αυλή μου να πιώ τον καφούλη μου, παρέα με την κοπέλα που με ταχταρίζει και να ρωτάω για τούτο και για κείνο. Να βλέπω τα σύγνεφα να κυνηγιούνται από Βορρά προς Νότο και να περιμένω αέρηδες! Να τα βλέπω από Δυτικά και να περιμένω βροχές, όπως κι από Νότο. Αφήστε τη λάσπη που χορτάσαμαν από τη Β. Αφρική, τη γειτόνισσα τη ρουφιάνα…

Ευτυχώς ησύχασα για λίγο από το γάβγισμα του σπιθαμαίου σκύλου του γείτονα που μας έρχεται για γαμπρός στη Ριρίκα μας. Κι έχουμε και τον φόβο μη τον ξαντερίσει ο τζιομπανόσκυλος ο Άργος. Θα πω στην Χαρά, την κοπέλα που με φροντίζει, να μου δώσει τον ασήκωτο Άτλαντά μου, να σεργιανίσω τον κόσμο και την γη την οικουμένη. Από τους πόλους να γυρίσω στις Γκαμήλες και στη Μεζαριά που μας χωρίζει Καπέσοβο – Βραδέτο.

Να ξαναγνατέψω το Σελάτο και τις δασωμένες πλαγιές της Μπάγιας! Να μαζέψω τίλιο στην ποταμιά και να το στεγνώσουμε στον ίσκιο και να το βάλουμε σε πάνινη σακούλα, για θεραπευτικό από κρύωμα...

Να ξαναγίνω ανήλικο κοπελάκι να σέρνομαι πίσω από την Κυραμανούλα μου στο αμπέλι που μοχθούσε για το βλοημένο το κρασί με τα χίλια βάσανά του ώσπου νάρθει στο ποτήρι μας...

Να καρτερέσω τα γιδοπρόβατα να τα φέρει ο γιδάρης και τα γελάδια ο γελαδάρης – μεγάλα γεγονότα γι’ αντάμωμα των χωριανών... στην Παναγία – την εκκλησία στο έμπα του χωριού... να πάω με την κυραμάνα ν’ αρμέξουμε και να χαϊδεύω τις γίδες και τις προβατίνες.

Κι οι κότες νάχουν κουρνιάσει από ώρες. Να γυρίσουμε στο σπίτι και να φάμε την τρίφτα γάλα με ξερό ζυμωτό ψωμάκι.

Να ξαπλώσουμε στα γιατάκια μας και ν’ ακούμε όλους τους θορύβους της νύχτας ώσπου να μας πάρει ο ύπνος.

Να βλέπουμε το φεγγάρι σ’ όλες τις φάσεις του και να γνωρίζουμε όλα τ’ αλυχτίσματα των σκυλιών, από την κορφή του χωριού ως τη Βρυσοπούλα κι ως τ’ Αλώνια. Πώς να πλήξω τότε παιδιά μου και φίλοι μου; Να σας καλορωτήσω τώρα... Θα πάτε διακοπές; Να τις χαρείτε!

Έτσι πήγαινα κι εγώ τον καψαρό τον νοικοκύρη μου... έβριζε στην αρχή «πού με πας βρεεε...» αλλά ύστερα του άρεζε... Γεια σας παιδιά μου!

email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.