ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ
Εταιρία μας έφερνε νερό πόσιμο απ’ τη Ντραμπάτοβα!
• Σας εύχομαι για τις μέρες που περνάμε, να είστε γεροί - παν’ απ’ όλα. Ζω, αναδεύοντας «τα παλιά μου» και παρακολουθώντας τα καινούργια... Δεν είναι επίκαιρα, αλλά τώρα που τα θυμήθηκα θα τα γράψω.
Θυμάστε το σπίτι του Κραψίτη εκεί, απέναντι από την Ακαδημία; (Ύστερα το πήρε ο πατέρας του Σταύρου Καλογιάννη). Φως, στα Γιάννινα είχαμαν από το 1928. Θυμάμαι όταν μας έβαλαν ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι της Κάτω Σιαράβας που γεννήθηκα. Νερό, ήρθε στα Γιάννινα, κάπου στο 36; Ως τότε, ο κοσμάκης είχε τα πηγαδάκια του και πόρευε. Εμείς, εκεί στην περιοχή του Οβραίϊκων και του Κάστρου, δεν είχαμαν καλό νερό! Δεν πίνονταν δηλαδή κι ούτε μπορούσαμαν να ρίξουμε μια χούφτα νερό στα μούτρα μας! «Τσιμπλιάζαμαν» που λέγεται. Γι’ αυτό κι έκανε χρυσές δουλειές μια «εταιρία» γιαννιωτών, που μετέφερναν νερό με τις «χαμάλες τους» από τη Ντραμπάτοβα! Έτσι μας έλεγαν, σάμπως είμασταν στη Ντραμπάτοβα να τους δούμε όταν γιόμιζαν; Και στη Ντραμπάτοβα ήταν... μόνον ένα καφενεδάκι... για κάποιους μεντζιέδες που ήθελαν νάχουν παγωμένα τα κρασιά τους και τα τσίπρα τους και να τρων’ καραβίδες και τσίμες στο «ντ’γαν» (τιγάνι) και να χορεύουν ως τα χαράματα κι οι γ’ναίκις στο σπίτι με παιδιά και γερόντια!..
Η εταιρία πόσιμου νερού, μας έλεγε πως το νερό το φέρνουν από τη Ντραμπάτοβα... γεμίζοντας τις ξύλινες «βαρέλες»... παίρνοντας νερό από την πηγή, και ρίχνοντας... με την κανάτα την τενεκεδένια (τη λίτρα όπως την λέγαμαν)... Και που ξέραμαν αν πήγαιναν κι εκείνοι... ως τη μεσόλιμνη χαράματα (πριν αρχίσουν οι βάρκες δρομολόγια... με κουπιά... να ανακατευτούν τα νερά... και θολώσουν!.. Στη μεσόλιμνη πήγαιναν κι οι παραλίμνιες περιοχές για πόσιμο νερό!.. Στο Κάστρο όπου ήταν ψήλωμα εδάφους και χτυπούσε σε πέτρα ο κουβάς... πίνονταν το νερό... Πάντως, η εταιρία με τις βαρέλες... ήταν ονομαστή... κι αξιόπιστη... να, όπως τώρα... που άλλοι έχουν το όνομα της εντιμότητας κι άλλοι τη χάρη! Το ’36 ήρθε το νερό; Πρώτος και καλύτερος έβαλε ο Κραψίτης με την όμορφη μονοκατοικία του... Κι εμείς, από τους πρώτους βάλαμαν νερό, αλλά δεν είχαμαν στον χαλέ μας «Νιαγάρα». Τον θυμάστε τον «Νιαγάρα;». Εκείνο το μακρόστενο καζανάκι που τραβούσες την αλυσίδα και σε τρόμαζε το νερό που έπεφτε όλο μαζί; Τέτοιον είχε ο Κραψίτης... κι έδιωξαν τον άνθρωπο από το σπίτι του για να καθίσει ο άναξ... Και νόμιζα, εγώ το μαύρο, πως τον είχε φίλο τον άνθρωπο και πήγε στο σπίτι του να καθίσει, διαβατ’κός από την πόλη μας!.. Και θυμάμαι τον πατερούλη μας, που πήγε για δουλειά στην Αθήνα... και δεν θέλησε να κοιμηθεί στης αδερφής του... να μη τους ξεβολέψει... και πήγε σε ξενοδοχείο της Πειραιώς... κάπου τότε το ’34; Εκεί η πρωτοπόρος ΟΥΛΕΝ είχε φέρει το νερό στην Αθήνα και μαζί και τον «Νιαγάρα». Αν ο μπαμπάκας μας κοιμόταν στης αδελφής του... θα τούλεγαν πως λειτουργεί αυτό το πράμα... και δεν θα μάζευε κουσιή με τα βρακιά στα χέρια... όταν τράβηξε την αλυσίδα και νόμισε πως έπεσε ο ουρανός! Συγνώμη αν πείτε πως δεν ντρέπομαι και γράφω τέτοια πράγματα. Τη ζωή που έφυγε θυμάμαι και σας τα γράφω... Όπως θα σας πω τι έπαθε ο καλός μας δήμαρχος Βλαχλείδης, πάνω στο καλό του να διαθέσει το σπίτι του να φιλοξενηθεί ο διάδοχος Παύλος κι η Φρειδερίκη...
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
