ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Γράφτηκε από τον/την ΚΟΥΛΑ ΤΖΑΛΜΑΚΛΗ-ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ on . Posted in Με Καλή Πρόθεση

Ούτε τη Ζωσιμαία την κούνσαν και
η Αγία Αικατερίνη ίδια φαίνεται...

■  Γκιζερώντας στα σημερινά Γιάννινα, έφτακα στην καινούργια Ζωσιμαία μας. Δεν θ’ αναφερθώ στο τι ήταν παλιά εκεί… Τα ξέρουμε… Τα καινουργότερα τι γίνκαν; Κάτι που να λέμε… α, εδώ είμαστε… απόμεινε εκείνο κι εκείνο. Εδώ, ούτε τη Ζωσιμαία την κούνσαν ούτε τα δέντρα τάκοψαν και το περίπτερο στον τόπο τ’. Η Αγία Αικατερίνη η ίδια φαίνεται απ’ όξω και θάναι παράξενο αν δεν τζίρξαν κάτι τάχα για καλύτερα! Πού είσαι κυρά-Φερενίκη Καλούδη πούθελες να σε δοξάσουν τα Γιάννινα… Γίνκι τίποτα το πατρικό της ή ήταν και δεν ήταν; Κάθονται σε κάναν καφενέ, εκεί στον απάνω χώρο στα δέντρα… ή τάφαγε η πρόοδος; Δεν πιστεύω στον περίβολο του Αρχιμαντρειού να φύτρωσε πολυκατοικία – έστω και μία!.. Γιατί «όλα λέγονται στις μέρες μας!». Θεσπίζονται νόμοι που να προστατεύουν το δόλιο το περιβάλλον!.. Ναι, αλλά, ίσια κουρτίζονται άλλοι, που να μπορούν να εκμεταλλευτούν – για το καλό του συνόλου – βέβαια… αυτά που κρίθηκαν διατηρητέα – καψαρά!.. Τι σας λέω τώρα; μονόλογος μιας υπέργηρης, σχωρνάτε με φίλοι μου… Πάμε παρακάτω; Πού όμως; Ας ροβολήσουμε σ’ εκείνο το πλάτωμα ανάμεσα της Βηλαρά και της Καστρισόγια. Υπάρχει; Ή έγινε κάτι υπέρ του συνόλου που λένε! Χαλασιά σου Φερενίκη Βαρζέλη ή Βραζέλη – όπως λέγαμαν τον πατέρα της τον καλό Γιαννιώτη που ξενιτεύθηκε από παλιά… στας Αθήνας… Πού είσαι Φερενίκη να δεις το υπεραρχοντικό σου των τριών πατωμάτων… που κρίθηκε διατηρητέο και θα πλακώσει κόσμο αν τούρθει αντράλα κακή! Και συ νόμιζες καψαρή πως θα γίνεις Εθνική Ευεργέτης των Γιαννίνων μας. Να φύγω κι απ’ αυτού… συγχίστηκα.
Θα πάω προς την Καστρισόγια άλλη μεριά – κάτω από την Ζωσιμαία… Απόμεινε κάτι; Υπάρχει το παλιό σκολειό σε καινούργιο στυλ, μου είπαν. Και παντού η κυριαρχία της πολυκατοικίας και του Σουτ’ και Σουτ. Κι όχι βέβαια του ποδοσφαιρικού… Σουτ, αλλά το – τσώπα – τσώπα στα γιαννιώτ’κα μας. Τώρα να πάω κατά το Άλσος μας; Φύτρωσε κάτι στον όχτο, απέναντι από τα συσσίτια; Τα βλοημένα αυτά… Τι κοσμάκη είδαν να κάθονται στις ουρές με καραβάνες και σακκούλες… χρόνια και χρόνια… Υπάρχει το ιστορικό Ηρωικό Λύκειο Ελληνίδων; Πέστε μου και μένα… Έμαθα και κάτι καλό! Τι ήταν αυτό; Τι χαρά κάναμαν όταν αξιοποιήθηκε εκείνος ο χώρος!.. Να σας πω και κάτι; Δεν θυμάμαι πώς έλεγαν παλιά εκείνο το τούρκικο ιερό, στην απάνω γωνία… εκεί που ένας καψαρός χότζιας… προσπαθούσε να μάθει τουρκικά… κάποια γιαννιωτόπλα… που ήθελαν να μάθουν και ξένες γλώσσες… δημοτικού. Πήγε κι ο πατερούλης μας κι όλο μας το μολογούσε. Τώρα έμαθα πως θα ζωντανέψουν εκείνο τον πνεύμονα!.. Άιντε ντε!.. Πώς τον λεν το δρόμο από την κάτω μεριά; Απόμεινε κάτι; Μπα!.. Εκεί ήταν παντεσπάν το οικόπεδο, τελευταίως… Από τη μεριά του Λυκείου Ελληνίδων έμεινε κάτι; Το Μαντέικο υπάρχει; Ο αναδεχτός της μάνας μου μάχονταν εκεί πέρα. Τώρα να σας καλορωτήσω… Η Δωδώνη υπάρχει; Η ηρωική Δωδώνη! Το πανδοχείο… το χάνι; Ο τόπος μαρτυρίου των παιδικών μου χρόνων!.. Ρωτούσαμαν στη Δωδώνη – πηγαίναμαν ποδαράτοι – τα τηλέφωνα και τα κινητά δεν ήταν στο λεξικό ακόμα… μόνο ο τηλέγραφος με το χερούλι και το γρου-γρου-γρου… κι εκεί μέσα στο γκαλντερίμι της Δωδώνης νάρχεται ένα λεωφορείο – όχι βέβαια κάθε μέρα αλλά, όποτε ήταν κάποιο λεύτερο από κάποιο άλλο αγώι!.. Δράμα παιδάκια μου… και στον ύπνο μου έβλεπα όλα τα νεανικά μου χρόνια… να πάμε από το Κουρμανιό στη Δωδώνη με φορτωμένα τα σέα μας πάνω σε καρότσι του χεριού και να ματαγυρνάμε ύστερα από ώρες… γιατί δεν είχε φανεί ντιπ για ντιπ αυτοκίνητο.
Δεν τελείωσα.
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.