ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Ράβονταν για τη θάλασσα σα να πήγαιναν σε… δεξιώσεις!

■  Κυβερνήσεις πάνουν κι έρχονται, ας τις αφήσουμε να κάνουν τη δουλειά τους κι αυτές, κι ας συνεχίσω με τις παχιές αγελάδες που χορτάσαμαν παιχνίδι εμείς κάποτε! Το τι παιχνίδια κάναμαν, δε μολογιούνται όλα… Ποιος θα περάσει τον άλλον σε φιγούρα κι αρχοντιά… Στ’ ανταμώματα, η άρχουσα τάξη των νεοφώτιστων επιστημόνων μας, μιλούσαν για... τα παρκέ τους!.. Πήγαν περίπατο τα σανιδένια πατώματα των προγόνων τους που κάθονταν στα γόνατα αι γυναί του οίκου, και βούρτσιζαν τραγουδώντας ή και βρίζοντας… με την βούρτσα εκείνη, την ξύλινη που ήταν σαν σκαντζόχοιρος (εγώ την τιμώ, δεν την πέταξα… όπως τιμώ και τα κορίτσια του ΤΟΤΕ που θυμούνται την τυραννία του νοικοκυριού τους χωρίς ευκολίες!.. Κοπελίτσες σημερινές γερές να ΄στε, αλλά σας μολογάει κάποια μεγάλη του σογιού σας, για κείνον τον βίον;)…
Λοιπόν, π’ λέτε… που να βλέπαταν παχιές αγελάδες που βόσκαγαν τ’ απογεύματα τα χειμωνιάτικα, σε διάφορα λίβινγκ-ρουμ των διαμερισμάτων πια… Και λίβινγκ-ρουμ τώρα… έλεγαν, το παλιό μας μαντζάτο το φιλόξενο…
Τώρα, το λίβινγκ-ρουμ, και το διαμέρισμα ολόκληρο, το επίπλωσε ανήρ εξ Αθηνών… που πέρασε ζωή χαρισάμενη στα Γιαννινάκια της ανόδου… μέχρι και την μνηστή του έφερνε και φιλοξενιόνταν το ζεύγος… με καμάρι κιόλας… σε διάφορα διαμερίσματα που τα φόρτωνε ακριβά έπιπλα και μπιχλιμπίδια και πλούσιες κουρτίνες!.. Έβλεπες… σ’ όλες τις κοινωνικές τάξεις κι είχαμαν αρκετές, να θέλουν να πουν το ποίημά τους… οι κυρίες όλες!.. Κι αρχίσαμαν να μιλάμε και για σκάνδαλο παρακαλώ…
Καλά έλεγαν οι παλιοί μας…  «Ο φτωχός, άμα πλουτίσει ή σπίτι θα χτίσει… ή τ’ γυναίκα τ’ θα χωρίσει!..». Πολλές φορές γίνκαν και τα δυο μεντέτ-μεντέτ!..
Οι πολύ καλές μοδίστρες είχαν ζουρλαθεί από τις πελάτισσες. Τσακώνονταν ποια έχει σειρά στην τάδε ή την δείνα άλφα-άλφα μοδίστρα!.. Είχαν το κομμωτήριό τους με τα δικά τους σαμπουάν και βαφές η καθεμία!.. Απόπασχα, άρχιζαν να ‘τοιμάζονται για τη θάλασσα!.. Εκεί να γλέπαταν οργασμό!.. Ράβονταν σαν θα πήγαιναν σε δεξιώσεις σε Πρεσβείες κι ας πήγαιναν στην Πρέβεζα, στη Γουμενίτσα, στην Πάργα ή την Καρακοντσιά!.. Και ξενοδοχεία, ακόμα, περιωπής, να μην υπάρχουν… Καμαρούλες σε σπιτόπουλα δέχονταν την αφρόκρεμά μας… Η Κέρκυρα όμως ήταν το κάτι άλλο… είχαμαν το Μεντιτερανέ εκεί και το κοιτάζαμαν από μακριά, οι μαύροι… Εκείνος ο Κάβος; Ή εκείνος ο βορράς ο Κερκυραιϊκός; Ας είναι, ζήσαμαν σαν αρχόντ’ γιεμ’, κι εμείς…
Τότε φύτρωσαν και τα ιδιωτικά μας… Τότε και τα εξοχικά μας!.. Μανούλα μ’ τ’ ήταν ετούτο; Τι κάθοδος μυρίων ήταν εκείνη; Τι τράβηξαν οι κυραμανούλες στα κουζινάκια των εξοχικών; Πώς να ξεχάσω την καλή μου φίλη που κόντεψε να τα τινάξει… μαγειρεύοντας γιαννιώτικα και φκιάνοντας πίτες ζηλευτές που τις χλαπάκιαζαν διάφοροι γομαρένιοι μουσαφιραίοι, προσκαλεσμένοι από τα παιδιά της!.. «Να δείτε τι ωραία μαγειρεύει η μάνα μου…» έλεγαν τα παιδάκια της… Οι Αθηναίοι, οι κάποιοι ονομαστοί… να ‘ναι γομάρια… να τρων… ν’ αλείφονται, να γουρουνοκοιμούνται κι ευχαριστώ κ. Τάδε να μη λεν… που να το ξέρουν το ευχαριστώ… Κόντεψε να τα τινάξει η καλή μάνα και γιαγιά… Άγια τα χωματάκια σου…
Νευρίασα..! Έτσι νευριάζω άμα θυμούμαι γομαριές. Οι παχιές αγελάδες μας σκόλασαν!.. Πώς τα πηγαίναταν με το εξηντάρι τελευταίως; ‘Αϊ… αγάλλιασα… Ας χαρούμε πάλι την νέα εκλογική αναμέτρηση… Σου το ‘πα καλόπαιδο Αλέξη… που πας ξυπόλητος στ’ αγκάθια;
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.