ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ

Περίεργη σιωπή…
 Αν και οι νοσοκομειακοί γιατροί, παραϊατρικοί και διοικητικοί ανήκουν στην πρώτη κατηγορία επικινδυνότητας για τον κορωνοϊό, το ποσοστό εμβολιασμού δεν είναι αυτό που λογικά θα περίμενε κάποιος, αγγίζοντας ουσιαστικά το 90%. Κι εδώ θα περίμενε κανείς από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, που με την πρώτη αφορμή εκδίδουν μακροσκελείς ανακοινώσεις καταγγελίας, να έχουν αναλάβει και ρόλο «συμβούλου» και «καθοδηγητή» των μελών τους -κι όχι μόνο- ώστε να εμβολιαστούν και να διασφαλίσουν πραγματικά το Εθνικό Σύστημα Υγείας και επί του προκειμένου τα νοσοκομεία μας. Μέχρι τώρα όμως, επικρατεί απόλυτη σιγή. Κατά τα άλλα, πότε φταίνε οι λίγες ΜΕΘ, πότε τα λίγα rapid test, πότε ο κακός καιρός και πάει λέγοντας...
Ν.

Κρούσματα ψώρας...

 Αναστάτωση προκλήθηκε στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Περάματος όπου εμφανίστηκαν δύο κρούσματα ψώρας! Προήλθαν από παιδιά που φιλοξενούνται στη δομή κακοποιημένων γυναικών της πόλης, τα οποία φοιτούν στο σχολείο. Ήδη έχουν ληφθεί μέτρα από τον Δήμο, όπως δήλωσε χθες ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος Γ. Αϊβατίδης, με την προσθήκη μίας επιπλέον καθαρίστριας στο σχολείο, ενώ ενημερώθηκε για το θέμα ο ΕΟΔΥ. Όχι τίποτε άλλο, η συγκεκριμένη δερματική νόσος μεταδίδεται εύκολα, ειδικά σε συνθήκες συγχρωτισμού...

Κ.Α.
Το... βιολί τους!
 Δυστυχώς, κάποιοι δεν έχουν αντιληφθεί την πρωτόγνωρη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με την εξέλιξη της πανδημίας, ειδικά αυτό το διάστημα που παρατηρείται αύξηση των κρουσμάτων πανελλαδικά. Είναι γνωστό πώς έχουν γίνει πορείες φοιτητών που αντιδρούν σε νομοσχέδιο του υπουργείου παιδείας αλλά με λύπη μας βλέπουμε πώς υπάρχουν φοιτητές που μέσω αυτών των συνθηκών έχουν καλέσει σε δια ζώσης Γενική Συνέλευση, όπως στο τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Πολύ σωστά η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ του τμήματος χαρακτήρισε ριψοκίνδυνη τέτοια κίνηση, δήλωσε την αποχή της από αυτήν και κάλεσε τους φοιτητές να πράξουν το ίδιο. Σε μια περίοδο όπου δεν είναι εφικτή η φυσική παρουσία των φοιτητών στις εξετάσεις είναι και αδιανόητο και επικίνδυνο να καλούν κάποιοι σε συγκεντρώσεις, σαν να μην συμβαίνει τίποτα!
Ν.Γ.
Ας προσπαθήσει…
 Αγωνίζεται ο Πολάκης να πείσει τους υπεύθυνους διαχείρισης της πανδημίας ότι πρέπει να αλλάξουν πρακτικές για να σώσουν τον πληθυσμό από τον κορωνοϊό! Απορούμε γιατί δεν σκέφθηκε να καθοδηγήσει και τις άλλες κυβερνήσεις της Ε.Ε. που οι λαοί τους βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση… Ποιος ξέρει, εκείνες μπορεί να τον πάρουν στα σοβαρά και να σωθούν τουλάχιστον οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης. Εδώ δυστυχώς δεν κατάφερε να πείσει ούτε για τις ιδέες ούτε για τις προθέσεις του. Ας κάνει μια προσπάθεια μέσω των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ μήπως και σωθούν οι άλλοι λαοί…
Θ.

Θα κόψει η… μαγιονέζα!
 Εκεί που ετοιμάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει πορεία και να εγκαταλείψει το «αριστερό αφήγημα» με σκοπό να οικειοποιηθεί συνθήματα άλλων πολιτικών χώρων όπως αυτό της «προοδευτικής συμμαχίας» νάσου και εμφανίζεται στο προσκήνιο ο Γιάννης Λούλης, συνεργάτης του Καραμανλή για να μπερδέψει πάλι την κατάσταση… Τελικά δεν έχουν τύχη στην Ελλάδα οι αριστερές ιδεολογίες και χρειάζονται «τσόντες» για να υπάρξουν; Και οι κάτοικοι της Πράγας κατεβαίνουν για δεύτερη φορά στους δρόμους για να διαδηλώσουν εναντίον της απαγόρευσης των αμβλώσεων. «Κατεβήκαμε και τότε στους δρόμους και διώξαμε τον κομμουνισμό» φωνάζουν. Γιατί τον έδιωξαν; Δεν περνούσαν καλά;
ΜΑΤ

Το... Facebook κριτήριο!

 Την τρίμηνη αξιολόγηση των διοικητών των νοσοκομείων που είχε ανακοινώσει το Υπουργείο Υγείας, την «έφαγε» η πανδημία του κορωνοϊού. Κάποια στιγμή όμως πρέπει να γίνει. Μέχρι τότε ο Υπουργός ας εντάξει στα κριτήρια... παραγωγικότητας και αποτελεσματικότητας των διοικητών και τις ώρες που περνάνε ορισμένοι από αυτούς στο Facebook. Αν το κάνει -όπως λένε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο- τότε τα Γιάννενα μάλλον θα έχουν τη χαρά να κατακτήσουν μέχρι και την... πρωτιά!

Ν.

Πώς θα πετύχουν;
= Χρόνια τώρα ακούμε να γίνεται λόγος για την ασφάλεια ή την ανασφάλεια στους χώρους των ελληνικών ΑΕΙ αλλά δεν παίρνονται συγκεκριμένες αποφάσεις ώστε να νιώσουν ασφαλείς όλοι οι εμπλεκόμενοι με τη μάθηση. Δεν ακούσαμε να βιώνουν τέτοιου είδους ανασφάλεια οι Έλληνες φοιτητές και οι διδάσκοντες στα πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής εκτός κι αν συμβαίνουν παντού τα ίδια αλλά δεν φθάνουν οι ειδήσεις σ’ εμάς! Αν το ελληνικό φαινόμενο είναι η συνήθης παγκόσμια πρακτική στους χώρους μάθησης και το κρατάνε μυστικό οι εκτός Ελλάδας τότε να δεχθούμε ότι εδώ είναι τόσο εκκωφαντικός ο θόρυβος που δεν κρατιέται τίποτε μυστικό… Έρχονται όλα στο φως. Και όσοι κινούνται σ’ αυτούς τους χώρους, νιώθουν ανασφαλείς είτε είναι φοιτητές είτε διδάσκοντες…
Δεν τους απασχολεί…
 Μετά τα τόσα πρωτάκουστα που συμβαίνουν κατά καιρούς στους χώρους των ελληνικών ΑΕΙ όλοι όσοι εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία δεν θα ‘πρεπε να αφυπνιστούν και να συναποφασίσουν για το πώς θα προστατευτούν τόσο οι διδάσκοντες όσο και διδασκόμενοι από την οποιαδήποτε βίαιη κατάσταση; Υπάρχει χειρότερο πρόβλημα από το να ξεκινάς για να ασκήσεις το εκπαιδευτικό σου έργο ή για να σπουδάσεις και να φοβάσαι γι’ αυτά που θα αντιμετωπίσεις στους χώρους της δουλειάς σου; Δεν άκουσα να γίνεται λόγος για τέτοιες φοβίες σε άλλες χώρες εκτός κι αν το φαινόμενο είναι παγκόσμιο και εμείς γνωρίζουμε μόνο τα του οίκου μας. Είναι έτσι ή εδώ συμβαίνει κάτι μοναδικό; Κι αν η κατάσταση παγιώθηκε με τον καιρό πόσο ωφέλησε την εκπαιδευτική διαδικασία;

Με ποιο τρόπο…
 Μετά από μια βίαιη συμπεριφορά που πλήττει την προσωπικότητα των διδασκόντων ή και των διδασκομένων η εκπαιδευτική διαδικασία γίνεται καλύτερη; Και πώς επιλέγουν οι επιτιθέμενοι το «στόχο τους»; Μήπως ο «πληττόμενος» είναι ανεπαρκής για να ασκήσει τα καθήκοντα που του ανέθεσε η πολιτεία και οι φοιτητές δεν βρίσκουν ανταπόκριση στην εκκλήσεις τους ώστε να γίνει καλύτερο το παρεχόμενο εκπαιδευτικό έργο; Αν παρά τις αντιδράσεις των φοιτητών και τις διαμαρτυρίες τους στα ανώτερα όργανα για ανεπαρκείς διοικητικές ή διδακτικές υπηρεσίες οι διδάσκοντες ή οι διοικούντες τα ΑΕΙ εξακολουθούν να παρέχουν τις ίδιες υπηρεσίες τους, τότε με ποιο τρόπο μπορούν να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους χωρίς να καταφύγουν σε ακρότητες;

Ιδεολογικές έχθρες!..
 Οι ιδεολογικές έχθρες που ταλαιπωρούν την ελληνική κοινωνία μήπως βρήκαν πρόσφορο το πανεπιστημιακό περιβάλλον για να προκαλούν εκεί ακρότητες κι ας μην έχουν σχέση με την καλυτέρευση της εκπαιδευτικής διαδικασίας; Μήπως η όποια προσπάθεια των φοιτητών για καλύτερο επίπεδο σπουδών ξέφυγε της αρχικής πορείας και μετατράπηκε σε βίαιες πρακτικές όπως είναι η καταστροφή των εγκαταστάσεων και υποδομών, που πληρώνονται από το υστέρημα όλων μας, το χτίσιμο της πόρτας ενός πρύτανη που έγινε θέμα σε όλα τα ΜΜΕ ή οι προπηλακισμοί διδασκόντων επειδή τόλμησαν να υποδείξουν σε φοιτητές να διατηρούν καθαρούς φρεσκοβαμένους χώρους; Και οι εκτός πανεπιστημιακών σπουδών πώς εμπλέκονται στην άσκηση βίας στα ΑΕΙ;
Θεανώ Βλάχου