ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ

on . Posted in Διαδόσεις

Βραβεία από ΣΕΒ!
Και… άρωμα από Ήπειρο είχαν τα φετινά βραβεία «Ελληνική Αξία», τα οποία απένειμε ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών στο πλαίσιο της καθιερωμένης πια ετήσιας εκδήλωσής του στη Θεσσαλονίκη. Ανάμεσα στις 20 ελληνικές επιχειρήσεις που βραβεύτηκαν επειδή είναι κερδοφόρες, αυξάνουν τον αριθμό των απασχολούμενων σε αυτές, καινοτομούν και αναπτύσσουν αξιοζήλευτη διεθνή επιχειρηματική δραστηριότητα είναι ο Πτηνοτροφικός Συνεταιρισμός Ιωαννίνων «Πίνδος» (στη φωτό ο Πρόεδρός του Ανδρέας Δημητρίου ενώ παραλαμβάνει το βραβείο) και η γαλακτοβιομηχανία ΔΩΔΩΝΗ! Άλλη μία απόδειξη της αξίας των δύο αυτών βιομηχανιών όχι μόνο για τον τόπο μας αλλά και γενικότερα…
Κ.Α.
Θέλει διαπαιδαγώγηση!
Στην Πλατεία Πάργης, έξω από τον Παιδικό Σταθμό υπάρχουν δύο υπογειοποιημένοι κάδοι! Η κατάσταση γύρω απ’ αυτούς είναι απερίγραπτη! Είναι άδειοι και έξω απ’ αυτούς ένας μεγάλος σωρός από απορρίμματα κοσμούν τον χώρο μέρα και νύχτα! Και αυτό συμβαίνει και σε άλλους τέτοιους κάδους. Μήπως θάπρεπε να γίνει η αρχή για τη διαπαιδαγώγηση των κατοίκων ώστε να εκλείψουν τέτοια φαινόμενα; Κι αν τα απορριμματοφόρα περνάνε αργά το βράδυ μήπως όλοι μας θα πρέπει να μη βγάζουμε απ’ το πρωί τις σακούλες; Αν Δήμος και Δημότες δεν συνεργαστούμε, άσπρη μέρα δεν θα δει αυτή η πόλη…
Θ.

Πρωτοβουλία ανθρωπιάς…
Μία πρωτοβουλία ανθρωπιάς και αλληλεγγύης ανέλαβε η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Ιωαννίνων, συγκεντρώνοντας τρόφιμα που θα παραδοθούν στο Οικοτροφείο της Ιεράς Μονής Δουραχάνης. Η συλλογή έγινε επί ένα διήμερο έξω από το ξενοδοχείο «Olympic», με ικανοποιητική προσέλευση φοιτητών και πολιτών που έσπευσαν να προσφέρουν τρόφιμα για να στηρίξουν έμπρακτα της Μονή. Ως γνωστόν, το Οικοτροφείο της επιτελεί εδώ και χρόνια θεάρεστο έργο, φιλοξενώντας και αγκαλιάζοντας παιδιά που το έχουν πραγματικά ανάγκη…
Ν.Γ.

Πόσο… τυχερή η Ήπειρος!
Ενθουσιασμένος εμφανίστηκε χθες ο Σπύρος Ριζόπουλος για την αντιπολίτευση που έχει ασκήσει μέχρι τώρα στον Αλέκο Καχριμάνη και την Περιφερειακή Αρχή Ηπείρου. Τόσο ικανοποιημένος είναι για τον νεοτερικό, όπως τον χαρακτήρισε, τρόπο που αντιπολιτεύεται, ώστε χθες δήλωσε χαρακτηριστικά πως «ακόμα και αν δεν είχα αποφασίσει να είμαι υποψήφιος στην Ήπειρο, η Ήπειρος θα έπρεπε να με είχε ανακαλύψει»! Ποιοι είμαστε εμείς που θα αμφισβητήσουμε τα λόγια αυτά. Δεν θα το κάνουμε! Είμαστε τυχεροί που έχουμε τον κ. Ριζόπουλο, τελεία και παύλα!
Κ.Α.
Να αξιοποιηθεί!
Χωρίς αμφιβολία, άκρως επιτυχημένη υπήρξε η θητεία του Σπύρου Κωνσταντόπουλου ως Προέδρου του Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Ν. Ιωαννίνων και το έργο που έκανε είναι ορατό στους πολίτες. Μέσα στα πέντε τελευταία χρόνια μειώθηκαν τα δημοτικά τέλη, δόθηκαν λύσεις σε καίρια προβλήματα όπως η διαχείριση των ογκωδών αντικειμένων και η διάθεση των στραγγιδίων του ΧΥΤΑ Ελληνικού, εκπονήθηκε μελέτη εκμετάλλευσης του βιοαερίου, εξασφαλίστηκε η σωστή λειτουργία του ΧΥΤΑ, ενώ ο ΦΟΔΣΑ είχε σημαντική συμβολή στο Εργοστάσιο Απορριμμάτων Ελευθεροχωρίου. Ο κ. Κωνσταντόπουλος απέκτησε λοιπόν πλούσια εμπειρία η οποία σαφώς και πρέπει να αξιοποιηθεί σε τοπικό επίπεδο, προς όφελος πάντα των πολιτών! Κρίμα να πάει χαμένη…
Β.
Θα είχε άλλη χάρη…
Πάντα ασχολείται η στήλη με τον στολισμό της πόλης και ιδίως με τα «δέντρα» που επιλέγει η εκάστοτε Αημοτική Αρχή για την Κεντρική Πλατεία. Θα το κάνουμε και φέτος λοιπόν χωρίς… φόβο και πάθος! Το καινούριο είναι εντυπωσιακό, καθώς έχει ύψος 11 μέτρα μαζί με το αστέρι στην κορυφή, δε μπορούμε να πούμε όμως πως μας ενθουσιάζει αισθητικά. Κι αυτό γιατί δεν είναι δέντρο! Άλλη χάρη θα είχε ένα φυσικό έλατο μεγάλου μεγέθους, από αυτά που υπάρχουν άφθονα στα βουνά μας, φωταγωγημένο με χιλιάδες λαμπιόνια. Βέβαια, έχουμε δει και χειρότερα, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι…
Κ.Α.
* * *
Τι να επιδιώκουν;
Οι νέοι που δημιουργούν τόση αναστάτωση στην εκπαίδευση τι ακριβώς επιδιώκουν; Να μη θεωρούν επαρκή τα έτη σπουδών και θέλουν περισσότερο χρόνο εκπαίδευσης; Μήπως αναζητούν περισσότερες θέσεις μεταπτυχιακών προγραμμάτων; Τι αναζητούν και δείχνουν τόσο θυμωμένοι; Μήπως έχουν εμπειρίες από τη λειτουργία πανεπιστημίων όπως το Λεμονόσοφ στη Μόσχα ή την ιατρική του Καρόλου στην Τσεχία και επιδιώκουν τόσο υψηλό επίπεδο σπουδών; Μήπως ζήλεψαν από τη λειτουργία του Χάρβαρντ, του Γιέιλ και λοιπών και θέλουν να έχουν στον τόπο τους δημόσιες σχολές με τόσο σφιχτό πρόγραμμα; Τα παιδιά που κατέλαβαν τους χώρους της ΑΣΟΕΕ τι τα ήθελαν τα ρόπαλα, τα κράνη, τα ποικίλα συνθήματα που δεν έχουν σχέση με την εκπαιδευτική διαδικασία;

Θέλουμε να καταλάβουμε…
Τεσσεράμισι χρόνια δεν είχαμε ακραία αστυνομικά φαινόμενα, δήλωσε ο εξάδελφος του Τσίπρα. Μήπως δεν είχαμε ακραία βία από τους διαμαρτυρόμενους νέους; Τι συμβαίνει τελικά; Ως πότε τα κόμματα θα εκμεταλλεύονται τον ενθουσιασμό των νέων; Μπορούσε τότε να ελέγχει ο ΣΥΡΙΖΑ τα φαινόμενα βίας; Και προς την αστυνομία τι εντολές έδινε; Μπορεί να έχουν πολύ σοβαρούς λόγους οι νέοι που είναι θυμωμένοι. Ποιο είναι όμως το κόστος για τα παιδιά που δεν βάζουν σε μια σειρά τη ζωή τους και διαρκώς σχεδιάζουν επιθετικές πρακτικές; Πού μπορεί να τα οδηγήσει τόσος θυμός; Πότε βρίσκουν χρόνο για να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους, να μελετήσουν, να συμμετέχουν σε πολιτιστικές δράσεις; Τα κόμματα δεν τα νιώθουν ως δικά τους αυτά τα επαναστατημένα παιδιά;

Άμα κάτι πάει στραβά…
Όταν κάτι πάει στραβά φωνάζουμε πού είναι η αστυνομία! Την καλούμε να επέμβει ακόμη και με κίνδυνο της ζωής των στελεχών της. Κι όταν γίνονται συμπλοκές όποιοι και να είναι από τη μια ή την άλλη πλευρά ασκείται βία. Και τότε τι γίνεται; Θα έχουμε θύματα; Γιατί όταν πετάνε μολότοφ άνθρωπος προς άνθρωπο ή εκσφενδονίζονται γλάστρες, καρέκλες ακόμη και ψυγεία από τις ταράτσες τότε κάποιοι μπορεί να χάσουν τη ζωή τους. Κι αν εκ των υστέρων κλαίμε πάνω από τα θύματα θα τα φέρουμε πίσω; Πολλά συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας που προκαλούν θυμό ιδιαίτερα στους νέους. Όταν όμως αυτός ο θυμός ξεφεύγει τότε οδηγούμαστε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Είμαστε τόσοι πολλοί εμείς οι Έλληνες που δεν πειράζει να χαθούν μερικοί;

Η βία θα προκαλέσει βία!
Δυστυχώς, η βία προκαλεί βία! Θα πονέσουν οι γονείς αν συμβεί κάτι στο δικό τους παιδί που παλεύει γι’ αυτά που πιστεύει. Κάθε φορά που γίνονται διαμαρτυρίες ο κίνδυνος βρίσκεται παντού. Υπάρχει μεγάλος θυμός και δεν ξέρω που θα καταλήξουν αυτές οι συμπλοκές. Και μετά από τέτοια γεγονότα πόσα πράγματα γίνονται καλύτερα; Πόσα αλλάζουν μετά από την άσκηση οποιασδήποτε μορφής βίας; Κάποιοι γονείς αγωνιούν για τα παιδιά τους! Κάποιοι μπορεί και να θρηνήσουν και ποτέ δεν θα ξεχάσουν αλλά και κάποιες οικογένειες θα βρίσκονται σε απόγνωση νιώθοντας ότι ο δικός τους άνθρωπος βρίσκεται σε κίνδυνο εκτελώντας το καθήκον που του αναθέτει η υπηρεσία του. Και η λύση πού βρίσκεται;
Θεανώ Βλάχου