ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ

on . Posted in Διαδόσεις

Δεν έχει άδικο…
Αμοιβαία επωφελής και για τις δύο πλευρές θα είναι, χωρίς αμφιβολία, η προσέγγιση της νέας Διοίκησης της ΔΕΥΑΙ με τον Δήμο Ζίτσας. Οι σχέσεις επιχείρησης και Δήμου πέρασαν πολλές… αναταράξεις επί εποχής Μάκη Χρυσοστόμου στη ΔΕΥΑΙ, φτάνοντας ως τις αίθουσες των δικαστηρίων, όμως έχει πλέον αρχίσει η αποκατάστασή τους. Σε δηλώσεις του χθες στο Δημοτικό Ραδιόφωνο ο Δήμαρχος Ζίτσας Μιχάλης Πλιάκος μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο της επιχείρησης, ενώ για τους προηγούμενους είπε ότι το… έπαιζαν γενικοί δερβέναγες! Έχει πουθενά άδικο;
Κ.Α.
Δεν ξέρουν τι λένε…
Προκειμένου να βρίσκεται στην επικαιρότητα η κ. Τζούφη βρήκε θέμα να ασχοληθεί: Τάχθηκε εναντίον της δημιουργίας κλειστών κέντρων κράτησης μεταναστών και όχι προσφύγων, όπως λέει! Αυτά είναι τα προαναχωρησιακά κέντρα που θα φιλοξενούνται όσοι δεν πληρούν τους όρους προστασίας και θα πρέπει να επιστρέψουν στις χώρες τους. Έχει άλλη πρόταση η κ. Τζούφη για τους χιλιάδες ξένους υπηκόους που φθάνουν λαθραία στη χώρα μας και κυκλοφορούν χωρίς χαρτιά και χωρίς να γνωρίζει κανένας πού βρίσκονται και τι κάνουν; Είναι καλύτερα να κινδυνεύουν και εκείνοι και ο ντόπιος πληθυσμός; Πέρασαν οι εποχές που λιάζονταν στην Ομόνοια. Τώρα το πρόβλημα είναι τεράστιο και διαρκώς μεγαλώνει… Ο ντόπιος πληθυσμός δεν δικαιούται προστασίας;
Θ.
Λίγες λάμπες…
Ώσπου να φωτιστεί όλη η πόλη με λάμπες LED μήπως περισσεύουν μερικές παλιού τύπου να μπουν σε δρόμους των Αμπελοκήπων για να φωτίζονται και να μη μένουν τα βράδια στο έλεος κάθε επιτήδειου; Ιδιαίτερα σκοτεινή είναι η οδός Καρλομάγνου που έχει να φωτιστεί προ αμνημονεύτων μηνών. Ας το δει η αρμόδια υπηρεσία του Δήμου και ας δείξει έμπρακτα το ενδιαφέρον της για να αντιληφθούν και οι εκεί κάτοικοι ότι κάτι άλλαξε στην πόλη τον περασμένο Μάιο.
Γ.Γ.

Και τα πανωπροίκια…
Αφού πέρασαν οι εποχές των παχέων αγελάδων για τις τράπεζες, που προκαλούσαν με τα «golden boys» που εξέτρεφαν, μετά τους συμπαραστάθηκαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις χρεώνοντας κατ’ επανάληψη στον ελληνικό λαό τις ανακεφαλαιοποιήσεις τους και τώρα που έδιωξαν και τα capital controls εκείνες αναθάρρησαν και αποφάσισαν να επιβάλουν στο λαό διάφορες χρεώσεις αντί να συμπεριφέρονται ως ευγνωμονούσες και να του παρέχουν διευκολύνσεις για να ορθοποδήσει. Ας πάρει θέση η κυβέρνηση και ας τους επιβάλει να συνετιστούν διώχνοντας από τη χώρα και τα διάφορα FUNDS που έπεσαν σαν τα κοράκια για να κατασπαράξουν τον ιδρώτα των Ελλήνων… Ας υπερασπιστούν εκείνους τους πολίτες που πραγματικά το δικαιούνται.
ΜΑΤ
Ταξίδεψαν στο Λονδίνο!
Εκτός ελληνικών συνόρων και συγκεκριμένα στη Μεγάλη Βρετανία, ταξίδεψε η «Πολιτιστική Διαδρομή των Αρχαίων Θεάτρων της Ηπείρου», αυτό το καινοτόμο πρόγραμμα διασύνδεσης των κυριότερων πολιτιστικών μνημείων του τόπου μας. Η «Διαδρομή» παρουσιάστηκε πριν λίγες ημέρες στη διεθνή έκθεση «WTM Responsible Tourism» από στελέχη της Περιφέρειας Ηπείρου και του Σωματείου «Διάζωμα». Προβλήθηκαν η φύση, η ιστορία, οι άνθρωποι, η παράδοση, οι τέχνες, η κουζίνα, η μουσική, η αρχιτεκτονική και η μαγεία του τόπου μας, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά! Σίγουρα εντυπωσιάστηκαν όσοι παρακολούθησαν την εκδήλωση. Μακάρι να ακολουθήσουν κι άλλες αντίστοιχες στο εξωτερικό, γιατί κερδίζεται κι έτσι το στοίχημα του τουρισμού…
Κ.Α.
Τότε και τώρα…
Aκριβώς 30 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την πτώση του περίφημου τείχους του Βερολίνου (8 Νοεμβρίου 1989), ένα ιστορικό γεγονός που σημάδεψε ολόκληρη την Ευρώπη. Το σημείο όπου έστεκε το τείχος και η πύλη του Βραδεμβούργου στο Βερολίνο αποτελούν αυτή τη στιγμή τα διασημότερα αξιοθέατα της Γερμανίας, τα οποία επισκέπτονται συχνά Έλληνες τουρίστες, μεταξύ των οποίων και όλοι σχεδόν οι Ηπειρώτες οι οποίοι ταξιδεύουν στη Γερμανική πρωτεύουσα. (Οι δύο φωτογραφίες είναι του Κώστα Αθ. Κουτσαβέλη. Η πάνω είναι σημερινή. Η κάτω από την εποχή προ της πτώσης του τείχους και άρα ιστορική).
* * *
Μεγάλη υποκρισία!
Λένε ΟΧΙ στην αξιολόγηση των δημόσιων υπαλλήλων; Ποιοι; Όσοι μπήκαν στο Δημόσιο από την πίσω πόρτα και όσοι πληρώνονται από τους φόρους μας για 35 χρόνια και μετά έχουν σύνταξη για όσο ζουν; Το πρόβλημα διαιωνίζεται από την εποχή του Τρικούπη που ψήφισε τη μονιμότητα. Και αντί αυτή η μονιμότητα και η σιγουριά που απολαμβάνουν για όλη τη ζωή τους -και που δεν την έχουν ούτε οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, ούτε οι ελεύθεροι επαγγελματίες, ούτε οι επιχειρηματίες- να τους κάνει ευγνώμονες, δυστυχώς αυτή δημιούργησε υπαλλήλους δύο ταχυτήτων. Τους ευσυνείδητους με προσόντα και τους αδιάφορους και κοπανατζήδες. Έτσι άλλοι σηκώνουν όλο το βάρος των παρεχόμενων προς τους πολίτες υπηρεσιών και άλλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να αποφεύγουν να… κοπιάζουν!

Δύο ταχυτήτων…
Όλοι οι πολίτες το γνωρίζουν ότι υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι δύο ταχυτήτων. Ίσως σ’ αυτό συνετέλεσε η όλη δομή και λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών. Για να μπει σε κανονική λειτουργία η πυραμίδα της κάθε υπηρεσίας από την οργάνωση του υπουργείου μέχρι την τελευταία υπηρεσία στην περιφέρεια χρειάζεται πρώτα η κατάλληλη επιλογή υπουργού. Μετά ακολουθούν οι γενικοί γραμματείς, οι γενικοί διευθυντές, διευθυντές κλπ. μέχρι που να εξαντληθεί όλη η ιεραρχική κλίμακα. Και πάντα αμφιβάλουμε αν οι επιλογές είναι αξιοκρατικές. Γιατί αν ήταν, κάτι διαφορετικό θα είχαμε να επιδείξουμε και στη χώρα μας. Βλέπεις, τα κομματικά κριτήρια ήταν πάντα ο μεγάλος εχθρός της οργάνωσης και λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών.

Έμεναν στα αζήτητα!
Άριστοι υπάλληλοι είναι παραγκωνισμένοι αν ο επιλέγων τους διευθυντές σε όλες τις βαθμίδες τους έκρινε με κομματικά κριτήρια. Έτσι φθάσαμε να αποδεχόμαστε ότι ο δημόσιος τομέας είναι ο μεγάλος ασθενής. Και αυτό το αντιλαμβάνεται ο κάθε πολίτης όταν βρίσκεται στην ανάγκη να διεκπεραιώσει κάποια υπόθεσή του με τις υπηρεσίες του δημοσίου ή αν χρειαστεί να φθάσει μέχρι το υπουργείο. Καταλαβαίνετε σε ποια ταλαιπωρία θα μπει εκείνος που κατοικεί στην επαρχία για να φθάσει στην Αθήνα και να βρει τα πρόσωπα που θα τον βοηθήσουν να επιλύσει το πρόβλημά του. Μοιάζει τελικά με αγώνα δρόμου η επίλυση προβλήματος κάποιου πολίτη. Και αν είναι τυχερός και βρεθεί μπροστά σε έναν ικανό και ευσυνείδητο υπάλληλο, τότε παύει η ταλαιπωρία. Αλλιώς…

Απαγορευμένες έννοιες…
Οι έννοιες αξιολόγηση και αξιοκρατία ήταν απαγορευμένες στον δημόσιο τομέα στην Ελλάδα. Και ποιοι οργάνωναν τις αντιδράσεις; Πρώτα οι κομματικοί «σύμβουλοι» και μετά οι μη έχοντες προσόντα τυπικά και ουσιαστικά. Το ότι διαπρέπουν οι Έλληνες επιστήμονες και εργαζόμενοι σε άλλες χώρες, έπρεπε να χτυπήσει καμπανάκι εδώ και πολύ καιρό και στην Ελλάδα. Δεν μπορεί να είναι το βιογραφικό και η συνέντευξη ως μέσα επιλογής για όλες τις χώρες και εδώ να βρίσκονται υπό διωγμό. Οι προσλήψεις «από το παράθυρο» είναι ελληνική εφεύρεση. Όσο για την έλλειψη αξιολόγησης των εργαζομένων αλλά και των υπηρεσιών που προσφέρουν, είναι το μεγάλο μας μειονέκτημα…
Θεανώ Βλάχου