ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ

Κόπηκαν «γέφυρες»!
Τελικά, το μόνο που τοπικά έμεινε ως απόηχος από το Ιδρυτικό Συνέδριο του «Κινήματος της Αλλαγής», ήταν η παρουσία σε αυτό του Δημάρχου Ιωαννίνων Θωμά Μπέγκα. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι πλέον κόπηκαν οριστικά οι «γέφυρες» που είχε ρίξει προς ΣΥΡΙΖΑ μεριά, αν και δεν ήταν και πολύ σίγουρο ότι αυτές τελικά θα κρατούσαν για πολύ καιρό, καθώς κατά βάθος αμφότερες οι πλευρές δεν τρέφουν και τα καλύτερα αισθήματα η μια για την άλλη. «Βοήθησε» όμως να βγουν στην επιφάνεια, οι αντιθέσεις που υπάρχουν στον ευρύτερο χώρο της παράταξης της δημοτικής πλειοψηφίας, καθώς οι διαφορές, αντί να αμβλύνονται, φαίνεται να διευρύνονται...
Α.
O KOK άλλαξε…
Ο ΚΟΚ άλλαξε! Αυτό αρκεί; Πώς θα αλλάξει και η νοοτροπία των Ελλήνων που για χρόνια τους θέλγουν οι παραβάσεις; Όχι κινητό κατά την οδήγηση, όχι τσιγάρο όταν υπάρχουν παιδιά στο αυτοκίνητο, όχι παρκάρισμα επάνω στις ράμπες των ΑμεΑ. Ο ΚΟΚ ψηφίστηκε αλλά μέσα στο κέντρο της πόλης στη διασταύρωση της Χρηστοβασίλη με τη Γερακάρη, κανένας ανάπηρος δεν θα βρει ελεύθερη τη ράμπα των δύο πεζοδρομίων. Σπασμένοι οι πορτοκαλί στύλοι και αυτοκίνητα που αποκλείουν την όποια μετακίνηση είτε των ΑμεΑ, είτε των μαμάδων που κινούν το καροτσάκι του μωρού τους. Όλοι μένουν αποκλεισμένοι μέσα στο πεζοδρόμιο. Και πότε θα συνετιστούν οι οδηγοί; Όταν πληρώσουν τα πρόστιμα, ή όταν θα χρειαστούν οι ίδιοι τις ράμπες…
Θ.
Κανένας δεν βλέπει;
Μετά τα εστιατόρια στην Δραμπάτοβα, αυτά που λειτουργούν και αυτά που έκλεισαν, υπάρχουν δύο «χαβούζες» που τα απόβλητά τους καταλήγουν στη λίμνη. Ό,τι είδος απορρίμματος κι αν σκεφθείς, θα το βρεις εκεί. Ακόμη και ζώα! Το πώς βρέθηκαν εκεί ιδιοκτησίες δεν το ξέρουμε. Ότι κάποιος από την αυτοδιοίκηση ή την τουριστική αστυνομία, ή τη Διεύθυνση Υγείας, θα έπρεπε να κάνει ελέγχους και να επιβάλει πρόστιμα για τη συμμόρφωση εκείνων που δημιουργούν μια τέτοια απαράδεκτη κατάσταση, είναι ολοφάνερο. Το γιατί κανένας δεν παίρνει θέση, αυτό δεν το ξέρουμε… Έτσι κάπως, ξέφυγε η κατάσταση και καθένας κάνει ό,τι θέλει στον τόπο μας…
ΜΑΤ

Γιατί όλες μαζί;
Να τιμηθούν - και το αξίζουν- οι Εβραίοι Γιαννιώτες, θύματα των Ναζιστών. Οι εκδηλώσεις όμως που προγραμματίστηκαν ανήμερα της Εθνικής μας εορτής θα μπορούσαν να γίνουν την προηγούμενη ημέρα και για να τιμηθούν με ξεχωριστό τρόπο και οι δύο επέτειοι που έχουν σαφώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, αλλά και περισσότερος κόσμος ίσως να προσέλθει σε αυτές...
Α.

Το Πάρκο Ηρώων Πολυτεχνείου

Κάθε άλλο παρά για πάρκο μοιάζει ο χώρος όπου έχει στηθεί το μνημείο για τους εξεγερθέντες στο Πολυτεχνείο εν έτει 1973. Ίσως να είμαστε η μόνη πόλη που δείχνουμε αυτή την αδιαφορία για τον καλλωπισμό της, αφήνοντας όλα να υφίστανται την φθορά του πανδαμάτορος χρόνου. Έτσι και σ’ αυτό το πάρκο ο Δήμος φύτεψε μία μανόλια, δύο τρία άλλα δέντρα, τοποθέτησε και δύο τρεις... καναπέδες και η έμπνευση δημιουργίας πάρκου τελείωσε! Χώρος υπάρχει και για άλλες μανόλιες και για άλλα δένδρα και για άλλους καναπέδες, ώστε να ξεκουράζονται ηλικιωμένοι και μη και μητέρες που συνοδεύουν τα μικρά τους σε ένα ασφαλές μέρος και υγιεινό! Αλλά ποιος ανασκουμπώνεται; Έναντι του «πάρκου» στην ξηρολιθιά έχουν φυτρώσει δύο αγριοσυκιές. Αν αφεθούν και μεγαλώσουν θα αποσαθρώσουν την λιθοδομή και τα αποτελέσματα θα είναι απογοητευτικά... Για να δούμε τι θα προκύψει από την δημόσια διαβούλευση που βρίσκεται σε εξέλιξη;
Ι. Κιτσ.

* * *

Δεν καταλάβαμε το νόημα!
Πόσες φορές ακούσαμε την υπόσχεση περί οραμάτων. Πολλά τα οράματα αλλά αναντίστοιχες οι πράξεις! Εκτός κι αν όταν μιλούσαν για οράματα, αυτά τα έβλεπαν μόνο στον ύπνο τους και όταν ξύπναγαν προσγειώνονταν στη ζοφερή πραγματικότητα. Εκφράσεις όπως να γίνει η πατρίδα μας κοιτίδα πολιτισμού, ακούστηκαν τόσες και τόσες φορές. Ποιο πολιτισμό οραματίζονταν; Αυτόν που οι μαθητές έκλειναν έξω από τα σχολεία του καθηγητές τους; Που κατέστρεφαν έπιπλα και εποπτικά όργανα; Που έβαζαν φωτιά και έκαιγαν ακόμη και μουσικά όργανα; Που έκαναν χρήση ναρκωτικών; Που έχτιζαν τους καθηγητές στα γραφεία τους; Που τους είχαν αποκλεισμένους και δεν τους επέτρεπαν να κάνουν ούτε την ανάγκη τους; Αυτός ο πολιτισμός, μάλλον κάπου πάσχει…
Τι έκανες στον πόλεμο μπαμπά;    
Κι όταν ρωτήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας, τι έκανες στην οικονομική κρίση μπαμπά, τι θα έχουμε να απαντήσουμε; Κι αν εμείς που δεν είχαμε τη δύναμη να αναστρέψουμε την κατάσταση και να δημιουργήσουμε για τα παιδιά μας ένα καλύτερο μέλλον, τι θα απαντήσουν εκείνοι που αγωνίστηκαν για να πάρουν την εξουσία και να διαχειριστούν την κρίση; Τι ακριβώς έπραξαν και ποιο μέλλον προετοίμασαν για τις νεώτερες γενιές; Ούτε καν την ομοψυχία δεν καλλιέργησαν, από φόβο ότι θα μοιραστούν τα οφέλη της εξουσίας. Εκτός κι αν δεν ήθελαν να μοιραστούν τη δόξα! Την ήθελαν όλη δική τους… Και δήμευσαν το μέλλον των νεώτερων γενεών για πολλά χρόνια. Μεγάλη επιτυχία, δεν νομίζετε; Όταν θα κάνουν οι νέοι αναδρομή στο παρελθόν θα μας βρίζουν…
Τώρα κάνουν μνημόσυνα…
Πόσες φορές η κυβερνητική παράταξη αναφώνησε το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» και μίλησε για ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα. Εκτός κι αν θεωρούσε απ’ την αρχή δίκαιο αυτό που εφαρμόζει σήμερα και που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους! Όσο για τα σπίτια που αλλάζουν χέρια δεν κατάφερε μέχρι στιγμής να μας πείσει γιατί υπαναχώρησε. Εκτός κι αν αυτά τα συνθήματα ήταν της ομάδας Λαφαζάνη και όταν αυτοί αποχώρησαν, άλλαξαν και οι προτεραιότητες του Τσίπρα…. Περιμένουμε να λειτουργήσει το ηλεκτρονικό σύστημα των πλειστηριασμών για να μετράμε απώλειες… Δεν ξέρω πόσους χώρους έχει το Μαξίμου, ώστε να μετακομίσουν εκεί όσοι χάσουν τα σπίτια τους…
Επιλέξαμε το όνειρο…
Τι μας συμβαίνει τελικά; Κάθε τόσο αποδεικνύεται στην πράξη ότι κάνουμε λαθεμένες επιλογές. Μας έλεγε την αλήθεια ο Καραμανλής, αλλά προτιμήσαμε το όνειρο μέχρι που ξυπνήσαμε καταϊδρωμένοι από τις αερολογίες του Γιώργου, που επέλεξε το Καστελόριζο για να μας αναγγείλει τη χαρμόσυνη είδηση!  Έκανε νοικοκυρεμένη πολιτική ο Σαμαράς και πατώντας σε σίγουρα δεδομένα, σχεδίαζε την αποκλιμάκωση των μέτρων που επιβλήθηκαν στην κοινωνία. Και πάλι οι Έλληνες προτίμησαν να... κυνηγήσουν την ελπίδα που μας υποσχέθηκαν να τη φέρουν κάποιοι που δήλωναν αριστεροί. Και η ελπίδα μετεξελίχθηκε σε εφιάλτη, αλλά τα λάθη δεν αναγνωρίζονται όταν απομακρυνθείς από το ταμείο! Και τώρα, εντελώς αδύναμοι να αντιδράσουμε, ζούμε το δικό μας εφιάλτη…
Θεανώ Βλάχου