ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ

Καθαρά και φτηνά…
Νέες αναλύσεις έγιναν πρόσφατα από το Γενικό Χημείο του κράτους που επιβεβαιώνουν για μία ακόμη φορά πόσο καθαρά είναι τα νερά στις ακτές τις Πρέβεζας. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου, ότι καθημερινά γεμίζουν παραθεριστές που τις επιλέγουν για το μπάνιο τους! Οι παραλίες της Πρέβεζας έχουν στη μεγάλη τους πλειοψηφία κι άλλο ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Οι επαγγελματίες τους δε σου χρεώνουν ομπρέλα και ξαπλώστρες, απλά όταν τις χρησιμοποιείς πρέπει να παραγγείλεις κάτι απ’ το κατάστημα που τις διαθέτει. Εξαίρεση στο θέμα της χρέωσης αποτελεί η «τσουχτερή» Πάργα, για να μη μιλήσουμε για τα Σύβοτα…
Κ.Α.
Κρατά δεσμούς…
Ο Αλέκος Παπαδόπουλος δεν ξεχνά ποτέ τη γενέτειρά του Θεσπρωτία. Και σε κάθε ευκαιρία την επισκέπτεται. Αυτές τις ημέρες ήταν στην περιοχή, λόγω κοινωνικών υποχρεώσεων. Οι δεσμοί, που κρατά με τους ανθρώπους του Νομού, είναι  καθαρά συναισθηματικοί, αφού πλέον ο ίδιος δεν ασχολείται πολύ ενεργά με την πολιτική. Αλλά συναισθηματικοί ήταν ακόμη και όταν εκλεγόταν βουλευτής Θεσπρωτίας, γιατί μέλημά του ήταν ο τόπος και οι άνθρωποί του. Καλά λόγια ακούγονται από τους Θεσπρωτούς γι' αυτόν και το έργο του και έχει αρκετές συμπάθειες. Αποστασιοποιημένος πλέον ρίχνει όλη τη βαρύτητά του στην επικοινωνία με τους συμπατριώτες του.   
Η.Μ.
Προκαλεί προβλήματα…
Η Ελληνική δικαιοσύνη δεν προκαλεί προβλήματα μόνο στον Νίκο Παππά που του χάλασε τα σχέδια με τα κανάλια και στον κ. Πολάκη που διαρκώς διαμαρτύρεται, αλλά με την απόφασή της να επανεξετάσει την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ ενόχλησε πολλούς αξιωματούχους.  Ο Μοσκοβισί ήρθε στην Ελλάδα για να διαμαρτυρηθεί για τη νέα παραπομπή του κ. Γεωργίου. Βλέπεις, μέχρι τώρα όλα τακτοποιούνταν με βουλεύματα αλλά τώρα  κάποια δικαστής κάνει το χρέος της όπως εκείνη το νιώθει. Εκείνοι που ενοχλούνται ας πιουν ξύδι και εμείς να ευχόμαστε να βγάλει το δικαστήριο άκρη σ’ αυτή την υπόθεση που κατέστρεψε τους Έλληνες. Κάποιοι φοβούνται για το τι μπορεί να προκύψει και μιλάνε για απόφαση που αφορά νομικά και όχι πραγματικά ζητήματα… Αν ξεσηκωθεί ο λαός και ζητήσει την ανατροπή όλων των προγραμμάτων τότε τι θα γίνει;   
Θ.
Αντί να μοιράσουν…

Αυτές οι εκτάσεις που ήταν καλλιεργήσιμα αμπέλια π.χ. μέχρι το 1970, τι θα απογίνουν, θα μείνουν δάση; Θα πληρώνουμε παράβολα και φόρους και αν θα μπορούμε θα τα κάνουμε πάλι αμπέλια; Με αυτή τη λογική θα αναπτυχθεί ο πρωτογενής τομέας για να επιβιώσει η χώρα; Αντί να μοιράσουν στους ανέργους νέους αγρότες τα κτήματα που ήταν καλλιεργήσιμα και δεν καλλιεργούνται, έστω με ένα ευρώ, συμβολικό ποσό για να τα χρησιμοποιήσουν για 20 - 30 χρόνια, περί άλλων τυρβάζουν. Εκτός κι αν θέλουν να μειώσουν τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις και κατά συνέπεια τις επιδοτήσεις της Ε.Ε. κατ' εντολήν της Γερμανίας! Δυστυχώς, έχουμε μετατραπεί σε αποικία, χωρίς καμιά αντίσταση.   
Αγγ.Κ.

Για τους… περαστικούς!
Δε μπορεί, για να ξεκουράζονται οι περαστικοί άφησαν κάποιοι… φιλεύσπλαχνοι συμπολίτες μας τον ωραιότατο κλασικό καναπέ (φωτό) μπροστά στο γυάλινο κτίριο στη διασταύρωση των οδών Χαριλάου Τρικούπη και Μιχαήλ Αγγέλου. Δηλαδή στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης! Εκτός κι αν πήγαν να τον βάλουν μέσα στους παρακείμενους υπογειοποιημένους κάδους αλλά δε χώραγε! Το συμπέρασμα παραμένει ίδιο: Δεν πρόκειται ν’ αλλάξουμε ποτέ νοοτροπία ορισμένοι Γιαννιώτες. Μας λείπει η αγωγή και η παιδεία, πώς να το κάνουμε…
Κ.Α.

* * *

Πόση αναμονή;
Ο λαλίστατος πρωθυπουργός της Ελλάδας τι συμβουλεύει τους… υπηκόους του, που δεν έχουν τη δική του τύχη να έχουν λυμένο για πάντα το οικονομικό τους πρόβλημα; Πόσα χρόνια πρέπει να περιμένει ο άνεργος για να βρει δουλειά, ο επαγγελματίας για να κρατήσει το γραφείο του, ο φοιτητής για να έχει τους πόρους να σπουδάσει, ο επιχειρηματίας για να λειτουργήσει το μαγαζί του ώστε να του αποδίδει τους πόρους για να επιβιώσει, ο πολίτης για να πληρώνει τη συμμετοχή στα φάρμακά του, ο άνεργος οικογενειάρχης για να βρει πόρους  ώστε να φέρει φαγητό στα παιδιά του, ο κτηνοτρόφος για να μπορεί να αγοράζει ζωοτροφές και να μην αναγκάζεται να πουλήσει το κοπάδι του; Σε ένα, σε δύο  χρόνια ή μετά το 2060; Γιατί δε δεσμεύεται με σαφή ανακοίνωση;
Tα μπερδέψαμε…
Αριστερή κυβέρνηση εκλέξαμε στις αρχές του 2015 αλλά μας βγήκε ένα μοντέλο που δεν μπορούμε να το περιγράψουμε. Αυτή δεν είναι ούτε αριστερή ούτε δεξιά. Απλά έκανε τον επαναστάτη και μετά επέβαλε στο λαό τέτοια μέτρα που καμία άλλη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να επιβάλει χωρίς να ξεσηκωθεί ο λαός!  Αν και η αριστερή πολιτική δεν θα ‘πρεπε να πρεσβεύει τον κρατισμό και το πελατειακό σύστημα που τον συνοδεύει αλλά να εφαρμόζει μια κοινωνική πολιτική η οποία δεν θα στηρίζεται στο άδικο σύστημα των γενικών παροχών αλλά στη δημιουργία ενός αποτελεσματικού δικτύου εναντίον της φτώχειας. Και τούτη η κυβέρνηση μη μπορώντας να κάνει παροχές απλά όπου μπόρεσε διόρισε τα δικά της παιδιά ξοδεύοντας πόρους από το αίμα των φορολογουμένων…
Έτσι πορεύονταν…
Το πολιτικό σύστημα στη χώρα μας δεν αγωνίστηκε ποτέ για να δώσει λύσεις. Απλά του αρκούσε να συσσωρεύει αδιέξοδα τα οποία έγιναν βουνά και δεν ξέρουν τώρα από πού ν’ αρχίσουν για να ξεμπλέξουν το κουβάρι. Κι έτσι μπροστά στη δουλειά που τους περιμένει, καθώς δεν είναι και μαθημένοι να ιδρώνουν,  αποφεύγουν να ξεκινήσουν και όλο αναβάλουν κι αναβάλουν και όλα είναι στην ίδια αδιέξοδη θέση. Θεωρητικά περιγράφουν την κακή εικόνα της δημόσιας διοίκησης και μένουν εκεί. Δεν κάνουν καμία κίνηση να ανατρέψουν το όλο ασταθές οικοδόμημα και αν ποτέ τελειώσουμε με τα μνημόνιά τους δεν θα μπορούμε να ελπίσουμε ότι κάτι άλλαξε προς το καλύτερο. Το μόνο συμπέρασμα θα είναι η απαρίθμηση των δεινών που μας επέβαλαν…
Μας τρώει το σαράκι!
Στη Μαδρίτη οι αστυνομικοί τα παράτησαν, κατέβασαν ασπίδες, έβγαλαν κράνη και παρατάχθηκαν με τους διαδηλωτές. Κανένα ελληνικό μέσο δεν ανέφερε το γεγονός. Εξ άλλου εμείς ούτε μία κοινή πορεία δεν μπορούμε να κάνουμε. Σε άλλη πλατεία οι μεν σε άλλη οι δε! Ούτε τα ίδια συνδικάτα μας ενώνουν κι ας έχουμε τα ίδια προβλήματα. Τα κόμματα και τα …αποκόμματα ρυθμίζουν τη στάση μας. Ακόμη και η γιορτή της πρωτομαγιάς δεν μας βρίσκει στην ίδια πλατεία. Για να δούμε. Έτσι διασπασμένοι θα αποτινάξουμε το ζυγό που μας φόρτωσε στον τράχηλο ο οικονομικός πόλεμος; Και ποιος βγαίνει κερδισμένος από την πολυδιάσπαση. Πάντως όχι ο απλός λαός.   
Θεανώ Βλάχου