ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ

Σε καλό δρόμο…
Η αρχή για την ίδρυση της Πολυτεχνικής Σχολής έγινε, με την λειτουργία από πέρυσι της Αρχιτεκτονικής και τώρα οι πρυτανικές αρχές – συγκρατημένα αισιόδοξες – αναμένουν την υπογραφή της σχετικής ρύθμισης, η οποία αναμένεται να κατατεθεί σύντομα στη Βουλή.
Εάν όλα λοιπόν πάνε… κατ’ ευχήν και δεν κολλήσει κάπου η υπογραφή, η Πολυτεχνική Σχολή στα Γιάννενα από το ερχόμενο ακαδημαϊκό έτος 2017-2018 θα είναι γεγονός, ενώ έως το τέλος Ιουνίου θα έχουν αναδειχθεί και τα όργανα Διοίκησης.  
Ένα αίτημα πολλών ετών, φαίνεται πως σύντομα θα γίνει πραγματικότητα, δικαιώνοντας επιτέλους τις επίμονες προσπάθειες της Διοίκησης του Πανεπιστημίου και την βαθιά επιθυμία της τοπικής κοινωνίας.
Ε.

Τελευταίος μήνας θητείας!
Τελευταίος μήνας θητείας ο Φεβρουάριος, στον οποίο μπήκαμε αισίως από σήμερα, για Προέδρους Δημοτικών Συμβουλίων, Αντιπεριφερειάρχες και Αντιδημάρχους, καθώς από την 1η Μαρτίου ξεκινά το δεύτερο ήμισυ της θητείας των νυν Περιφερειακών και Δημοτικών Αρχών. Κάποιοι από τους νυν θα μείνουν, κάποιοι άλλοι- που μάλλον θα είναι οι περισσότεροι- θα παραδώσουν τα «κλειδιά» στους επόμενους. Συμφωνίες υπάρχουν, αλλά «καρδιές» είναι σίγουρο ότι θα χαλάσουν...
Ν.

Έπεσε πολλή δουλειά…
Ένας μεγάλος αριθμός υπερωριών, προκλητικός θα έλεγα, ανακοινώθηκε τελευταία! Αφορούσε στους εργαζόμενους στο Μέγαρο Μαξίμου! Να είχαν και αντίκρισμα ως αποτελεσματική δουλειά θα λέγαμε δεν πειράζει. Αλλά το περίεργο είναι ότι οι «θεσμοί» που κόβουν ό,τι πέσει στην αντίληψή τους, αυτά και άλλα πολλά, δεν τα αναθέτουν στον κόφτη τους. Σαν πολύ στραβά μάτια δεν κάνουν; Αν σκεφτείς και πού σκέφτονται να φέρουν τις συντάξεις παλαιές και νεώτερες θα σε πιάσει τρόμος… Τελικά μόνο με τις σπατάλες του πολιτικού κόσμου δεν ασχολούνται. Λες και θέλουν να τους έχουν ευχαριστημένους, για να συνεργούν στην υποβάθμιση του επιπέδου ζωής του απλού λαού.
Θ.

Υπάρχει τέτοια θέση;
Υπάρχει θέση μορφωτικού ακόλουθου στο προξενείο του Αργυροκάστρου; Ακούσαμε ότι τέτοιες θέσεις υπάρχουν μόνο στις πρεσβείες. Ποια προσόντα χρειάζονται για να επιλεγείς εσύ χωρίς καμία αμφισβήτηση, αλλά και ποιο έργο  προσφέρει ένας μορφωτικός ακόλουθος; Ακούσαμε ότι ένα παλαιό στέλεχος της Ν.Δ., ανέλαβε να αξιολογήσει τα προσόντα εκείνων που θα δραστηριοποιηθούν στη νέα εποχή του κόμματός τους. Αν ο αξιολογών έχει δώσει δείγμα γραφής από το παρελθόν και έχει κριθεί ακατάλληλος για αξιοκρατικές επιλογές, τότε ας μην περιμένει ο Κυριάκος να βρει τους καλύτερους. Μάλλον θα τον περικυκλώσουν φίλοι και κουμπάροι που θα ακυρώσουν την προσπάθειά του, αλλά θα του στερήσουν και ψήφους. Δεν αντέχει ο λαός τα ίδια σενάρια.
ΜΑΤ

Στρίβειν δια του... ραντεβού

Ελάτε στην Αθήνα να το συζητήσουμε από κοντά: Είναι η κοινή γραμμή «άμυνας» των Συριζαίων Υπουργών, όπως την εξέφρασαν στις επισκέψεις τους στην Ήπειρο, τόσο ο αναπλ. Υπουργός Αλεξ. Χαρίτσης, όσο και ο Υφυπουργός Αθλητισμού Γ. Βασιλειάδης, όταν βρίσκονταν αντιμέτωποι με δύσκολα θέματα που τους έβαζαν δήμαρχοι ή και εκπρόσωποι άλλων φορέων. Προς το παρόν το «κόλπο» πιάνει. Άλλωστε, ποιος εγγυάται ότι θα βρίσκονται για πολύ ακόμη στις θέσεις τους;
Α.

Όταν οι επενδύσεις πιάνουν τόπο!..
Περί τους 12.000 τόνους το χρόνο ψάρια καλής ποιότητας, παράγουν οι ιχθυοκαλλιέργειες στη Θεσπρωτία, που είχαν ξεκινήσει με 1.500 τόνους! Η προοπτική είναι στα επόμενα τέσσερα χρόνια, να γίνουν 24.000 τόνοι! Να διπλασιαστεί, δηλαδή, η παραγωγή, παρά τον ανταγωνισμό με άλλες χώρες, που υπάρχει. Πού οφείλεται η ραγδαία ανάπτυξη της θεσπρωτικής ιχθυοκαλλιέργειας τα τελευταία δέκα χρόνια, που σημαίνει έσοδα για την τοπική οικονομία και καταπολέμηση της ανεργίας; Κυρίως στην  αξιοποίηση της τεχνογνωσίας, στα κατάλληλα νερά και στην εγγύτητα με τα ευρωπαϊκά κράτη και κυρίως με την Ιταλία, όπου εξάγονται μεγάλες ποσότητες. Εξαγωγές γίνονται επίσης σε Ισπανία, Γαλλία και Ρωσία, ξεπερνώντας το 90% της παραγωγής. Στην περιοχή δραστηριοποιούνται 27 μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας, 1 ιχθυογεννητικός σταθμός και 1 σταθμός προπάχυνσης.
Η.Μ.

* * *

Πόσα έχουμε ακούσει...
«Αναλαμβάνω το πολιτικό κόστος να χάσουμε όλοι κάτι παρά να τα χάσουμε όλοι όλα»! Λόγια μεγάλων ανδρών. Με αυτές τις λέξεις μας προετοίμασε ο Γιώργος Παπανδρέου γι’ αυτό που μας έφερνε. Πού καταλήξαμε; Εκείνο που εμείς γνωρίζουμε καλά είναι η οικονομική αφαίμαξη ημών των ταπεινών και μη προνομιούχων. Όταν άλλοι περνούσαν ζωή χαρισάμενη με κρατικούς πόρους, εμείς περιοριζόμαστε σ’ αυτά τα λίγα που είχαμε. Το ότι μας βεβαίωνε ο πρώτος μνημονιακός πρωθυπουργός ότι θα έβαζε περισσότερα βάρη σ’ εκείνους που μπορούν και λιγότερα στους αδύναμους  αποδείχθηκε μία ακόμη μπαρούφα, αφού οι έχοντες προστάτευσαν τα πλούτη τους είτε μέσα στις Off shore, είτε τα επένδυσαν εκτός Ελλάδας, και οι μη έχοντες έχασαν ακόμη και το δικαίωμα στην εργασία.

Ήξερε και μας δούλευε ή αγνοούσε;
Να υποθέσουμε ότι ο Παπανδρέου δεν ήξερε πού θα κατέληγε εκείνη η απόφασή του να αναθέσει την τύχη της χώρας στα χέρια του Τόμσεν και των άλλων οικονομικών εγκεφάλων του ΔΝΤ που είχαν δώσει και σε άλλες χώρες δείγμα γραφής και είχαν γονατίσει τις τοπικές κοινωνίες; Να μην ένιωθε τύψεις που τόσο αυτός, όσο και οι περισσότεροι απ την παράταξή του, συνέργησαν στη δημιουργία ενός τόσο αντιπαραγωγικού μοντέλου που ήταν φυσικό κάποια στιγμή να σταματήσει να λειτουργεί; Έκαναν κακή διαχείριση των εντολών που τους δίναμε κι απ’ ότι αποδεικνύεται τώρα όλα αυτά συσσωρεύτηκαν και η φούσκα έσκασε στα χέρια του διαδόχου του «θρόνου»! Το τι έφτιαξαν στα χρόνια που κυβερνούσαν την Ελλάδα, τώρα μπορούμε να κρίνουμε τα αποτελέσματα εκ του ασφαλούς.

Είναι αργά για δάκρυ!
Τώρα που μας έβαλαν στο χορό θα χορέψουμε, είτε το θέλουμε είτε όχι. Αν μπορούσε μόνος του ο λαός να πάρει αποφάσεις, ίσως και να μη φθάναμε εδώ. Όχι πως όλοι εμείς δεν έχουμε ευθύνες. Έχουμε μεγάλες ευθύνες, αφού εμείς αναθέταμε στους πολιτικούς σχηματισμούς να διαχειριστούν τις τύχες μας. Εμείς, παρ’ ότι εξαπατηθήκαμε πολλές φορές, επιλέγαμε εκείνους που μας έλεγαν ευχάριστα λόγια και μας προδιέθεταν για ακόμη καλύτερες μέρες. Και αυτές τις καλύτερες μέρες τις βιώσαμε και την τελευταία διετία, αφού επενδύσαμε σ‘ εκείνη την ελπίδα που αποδείχθηκε καταστροφική. Τώρα μπήκαμε στο χορό με τις δικές μας επιλογές και θα χορέψουμε για όσο παίζουν τα όργανα. Εμείς δεν είμαστε σε θέση να σταματήσουμε τον κατήφορο. Άλλοι αποφασίζουν για εμάς.

Οι απαντήσεις που δεν παίρνουμε...
Όλοι αυτοί οι δανειστές που είχαν την ευχαρίστηση να δανείζουν την Ελλάδα, αλλά και τις άλλες χώρες δεν ήξεραν ότι αναλάμβαναν και το ρίσκο αυτών των δανεισμών; Και δεν παρακολουθούσαν την πορεία της οικονομίας των χωρών που δάνειζαν; Πετούσαν στο βρόντο τα χρήματά τους, χωρίς εξασφαλίσεις; Και πώς όταν μας έβαλαν στα μνημόνια οι δανειστές, εξαφανίστηκαν και μας είπαν ότι τώρα χρωστάμε στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες; Τα παλιά χρέη σε ποιον τα οφείλουμε; Πώς έκαναν στην άκρη οι αγορές; Αποπληρώθηκαν αυτά που τους χρωστούσαμε; Και αφού όλες οι χώρες της Ε.Ε χρωστάνε στις άλλες χώρες, γιατί ουδέποτε έγινε λόγος για συμψηφισμούς αυτών των χρεών, ώστε να μειωθούν όλα;
Θεανώ Βλάχου