ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Έπρεπε να σιάσουμε τα λουλούδια για Άνοιξη!
  Ήρθε πάλι η Άνοιξη, ήρθαν τα λουλούδια
    και παντού χαράς χοροί
    και χαράς τραγούδια.
Αυτό είναι η αρχή ενός άσματος των νηπιακών μου χρόνων κι ανάθεμα τον κιαρατά που τόγραψε, κι ο Θεούλης να με συγχωρέσει που αναθεματίζω πεθαμένο άνθρωπο... Και σιγά μη χόρευαν και τραγουδούσαν που έρχονταν πάλι η Άνοιξη! Εμένα να ρωτήσετε τι Άνοιξη έρχονταν τον καιρό που γράφονταν στα βιβλία μας τέτοιοι στίχοι. Σαν έρχονταν η Άνοιξη η χρυσομαλλούσα –που έλεγαν- μας έπεφτε ο κώλος των γυναικών. Ακόμα κι εμένα του νηπίου, που μ’ έβαζε η Ζαγόρω η μάνα μου, να πλένω σκαμνιά μ’ αλσύβα. Κομμάτια τα χέρια των γυναικών και το καλλυντικό των χεριών... λεμονόπετσες. Και των φτερνών; Μία μαυρόπλακα αντί για αλαφρόπετρα. Τον καιρό των δικών μου παιδικών χρόνων λέω και πάλι. Τω καιρώ εκείνω! Έπρεπε να σιάσουμε τα λουλούδια για Άνοιξη! Τα ευπαθή που ξεπάγιαζαν τα βάναμαν στα χαγιάτια και τα βγάζαμαν την Άνοιξη χωρίς να ξέρουμε τον «καιρό της αύριον». Αν μας ξεπάγιαζαν κλαίγαμαν και σκούζαμαν και ματασπέρναμαν άλλα, γιατί ανθοπωλεία γιοκ!.. Ήταν όμως και τα ανθεκτικά στους μπακτσιέδες... ο γραβανιές, τα κάρποτα, τα μπομπόνια... Άσε τους μαντρότοιχους όλους που ήταν σκεπασμένες από γλυσίνες που μοσκοβολούσαν... Εκείνο που ήταν αυτό που τρέμαμαν τα κοπελάκια... που έπρεπε να πάμε σπουδαγμένες σε πεθερικά, ήταν το σιερμπέτωμα, το ξετίναγμα, ...τα σειράδια του κιαρατά... Τα σειράδια ήταν έργο τέχνης! Έπρεπε να μη ξεφύγουμε και σταλάξει ο πηχτός ασβέστης στις πλάκες... Μία λεπτή σειρά κάναμαν με βούρτσα σερμπετώματος, που θα πει: ασβέστωμα! Έργο τέχνης, σας λέω αλήθεια. Κι όποιες είχαν και δέντρα στον οβορό και στο μπακτσιέ, ασβέστωναν και τους κορμούς. Τι να πρωτοθυμηθώ και τι να πρωτοκλάψω κρομ’δάκι μ’.
Σας είπα κι άλλη φορά πως τα ρούχα έπρεπε να «Μαϊστούν» στον εξωτερικό αέρα και να τους βάλουμε ναφθαλίνη!.. Να πάμε και τα χαλκώματα για γάνωμα!.. Καλότυχοί μου χωριανοί, ζηλεύω τη ζωή σας που λέει το άσμα το παλιοκαιρίτικο...
Τι έλεγε ο τρελός ποιητής; Ποια ζωή με τις περίσσιες χάρες; Ζωή είναι τώρα... φορτώνουμε – όσοι βέβαια δεν έχουν τον Αργύρη τους άρρωστο και πάμε να ξενοψωμίσουμε αλλού... ή σε Μοτέλια και παρασταίνουμε τον τουρίστα το ζάπλουτο.
Γεροί νάστε, μάνα μ’... Χαρείτε-χαρείτε. Γιατί θάρθει καιρός να ψάχνεται για τα κλειδιά σας, τα γυαλιά σας, το πορτοφόλι σας κ.τλ. κι αυτά θάναι μπροστά σας. Άιντε καλό καλοκαίρι να κάνουμε χωρίς καύσωνα ρουφιάνο πάλι. Καλή Πρωτομαγιά να περάσετε κι οι ανύπαντροι... παντρεμένοι. Πάρτε τα βουνά. Χαρείτε και για μένα. Μωρές, μη κοσιέψετε με τα τουτού σας...
Σπεύστε βραδέως... Τ’ ακούτε;
Σας ασπάζουμε!
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.