ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Γράφτηκε από τον/την ΚΟΥΛΑ ΤΖΑΛΜΑΚΛΗ-ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ on . Posted in Με Καλή Πρόθεση

Να λέμε και κανένα αστείο να τονώνεται το ηθικό μας…

• Θρονιάζουμε, μ’ όλα μου τα χρειαζούμενα, για ν’ απολαύσω... ειδήσεις. Και τα χρειαζούμενά μου είναι: γυαλιά, σταθερό, κινητό, μεταφερόμενο, ποτήρι με νερό (μην πνιγώ... όταν θα μ’ αναφέρουν κάποιοι συνάνθρωποι!).
Κι αντί ν’ απολαύσω τα «νέα», γένομαι κάθε μέρα πυρ και μανία! Γλέπω τον καημένο μας τον Τσακαλώτο με τον ντρουβά στην πλάτη και να τον χτυπάνε συνάδελφοί του αλλόφωνοι κι αλλόγλωσσοι κι αλλόθρησκοι (κι ας είναι Χριστιανοί...).
Τον χτυπάνε προστατευτικά κι εκείνος δεν σηκώνει το ξεραδάκι του να βαρέσει κανέναν προστατευτικά, παρά έχει εκείνο το ύφος του διακονιάρη...
Άιντε... το προσπερνώ... Αφού ξέρω τι θα δω! Θα δω σκηνές ταραχών και ξυλοδαρμών... παμπάλαιες! Θα δω το ίδιο κόκκινο αυτοκίνητο να στρίβει και να ντελαπάρει! Την ίδια κυράτσα με το βαμμένο κακείν-κακώς και αχτένιστο μαλλί... να λύνει τα προβλήματα όλα... αν ήταν εκείνη... ο άρχων! Βλέπω πλημμύρες και καταποντισμούς απ’ όλη τη γη... κι είναι στον ίδιο τόπο τα βιολιά!..
Στη Βουλή μας οι ίδιες εικόνες από συνεδριάσεις... και μόνον όταν βρίζονται απολαμβάνω θέαμα εκλεγμένων να μας λύσουν όσα μας λαμπαδιάζουν. Εκείνο που βλέπεις φρέσκο-φρέσκο είναι το κλωτσομάνι, που άλλοι άνθρωποι τρελαίνονται ν’ απολαύσουν (ακόμα κι η αδερφή μου... μη της το πείτε ότι σας τόπα...).
Υπέροχο, μόνο θέαμα... είναι η πασαρέλα! Τι κούκλες είναι κείνες! Δωμ’ Θεμ’ δέκα μάτια να τις βλέπω. Τι πλάκα στήθος είναι κείνο! Τι στραβοκάνια είναι κείνα! Τι παγωνιέρες είναι ολόβολες!
Πού είστε θηλυκά μιανού άλλου καιρού που βγαίνατε στην πασαρέλα... και χούμπωνε από τις μπουταράγκες σας και τα μπαλκόνια σας!..
Το ξέρω... εκτροχιάστηκα, αλλά τα σοβαρά δεν με εκφράζουν πια... Λέτε να μαζεύω υπογραφές; Κάποια μέρα (νάχω περισσότερη όρεξη) θα σας γράψω τις τελευταίες μου θελήσεις... προς το παρόν έχω όρεξη να σας γράφω για να γελάτε (το γέλιο μακραίνει τη ζωή... λένε).
Ας αφήσω τ’ αστεία... Ούτε μ’ αυτά σώζεται η κατάσταση... Να λέμε και κανένα αστείο να τονώνεται το ηθικό μας... που έχει φτάσει στα κότσια μας...
Κι έρχεται στο νου μου η Κατοχή πάλι... Κι έρχεται στα μάτια μου η θεία η Πινίκω (Ελπινίκη). Μόνη κι έρημη εδώ στα Γιάννινα... χωρίς πόρους ζωής παρά την πίστη της στο Θεό πως όλα θα σιάξουν!.. Μας έλεγε για όλες τις προφητείες τ’ Άη-Κοσμά και ζιούσε απ’ τι μας!.. Ένας από το σόι της είχε δώσει ένα υπογειάκι να μένει!.. Τόχε καθαρό και νοικοκυρεμένο.
Είχε όμως γάτα για συντροφιά! Πρώτα νοιάζονταν να κονομήσει της γάτας τις τσίμες... γι’ αυτό κατέβαινε κι ως τη Σκάλα, στα ψαράδκα μας κι ύστερα γύρναγε στη μας... Είχε όμως την έγνοια της να γυρίσει στο τσιαρδί της... μη την κλέψουν οι Ανωγιάτες! (Από πολύ παλιά... οι Ανωγιάτες ήταν ο φόβος κι ο τρόμος υπαίθρου και πόλεων... και με το μπαρντόν).
Και μία φορά τόλμησα να ρωτήσω... «Τι να σ’ κλέψουν μωρέ θεια;». Μούδωσε τη μύτη στο χέρι που λέγαμαν! «Κους ικεί τι να μ’ κλέψουν; Τς παράδις πόχω στο στρώμα από κάτου...».
Και μάθαμαν πως η μπαντάλω μας η Πινίκω πούλησε ένα καλό κτήμα στο χωριό... με «Γεωργίου Σταύρου» και τάβαλε στην Τράπεζα του στρώματός της για να φκιάκει το γκρεμισμένο σπίτι στο χωριό... και να πάρει και σώγαμπρο για κείνη... κανένα καλό παιδί!
Ξέρετε κανέναν τρόπο να γένω θεια Πινίκω; Σκιάζουμε μη σιουρίξω κι άλλο...
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.