ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Γράφτηκε από τον/την ΚΟΥΛΑ ΤΖΑΛΜΑΚΛΗ-ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ on . Posted in Με Καλή Πρόθεση

Τον Άη Γιώργη μας δεν τον πείραξε κανένας απ’ όξω!

•  Ας τραβήξω για πέρα (μέσα λέγαμαν προς το κέντρο της πόλης, πέρα... λέγαμαν πέρα από το κέντρο και όξω, προς το τέλος της πόλης...). Θα τραβήξω προς το Γηροκομείο. Εκεί έχω κόσμο δικό μου!.. Εκείνος ο μαχαλάς άλλαξε, το ξέρω... Το μύλο του Σκαρβέλη τον έχουν απόγονοι... μπράβο τους. Να και το Γεροκομείο μας που τώρα είναι τρανό, με πτέρυγες και τέτοια... και με κάτι προβληματάκια!.. λείπουν τα προβλήματα; Τραβάω προς τον Άη Γιώργη μας... δεν τον πείραξε κανένας απ’ όξω... μέσα... όλο και κάτι θ’ άλλαξε. Και θυμήθηκα τώρα την υποδοχή που μας έκαναν οι Τσουρχλιώτες (Τσουρχλί ήταν το παλιό όνομα του τωρινού Αγίου Γεωργίου), σαν πήγαμαν να λειτουργήσουμε με τον Σύλλογο Παλιών Γιαννιωτών εδώ και χρόνια... Ο ίδιος ο Δεσπότης Γρεβενών λειτούργησε κι οι Τσουρχλιώτες μας καταϋποχρέωσαν με το τραπέζωμα που μας έκαναν... δεν μας άφησαν να βάλουμε χέρι στην τζέπη!.. Αλλάξαμαν όρκους φιλίας με τους προύχοντες... αλλάξαμαν τηλεφωνήματα κι ευκές... Κι ύστερα ξεχαστήκαμαν!..
Το σπιτάκι του Άη Γιώργη μας, ήταν ένα πλιθαδένιο ετοιμόρροπο χωριατόσπιτο... Ευτυχώς δεν τ’ άφησαν να γκρεμιστεί, μάθαμαν... Άσε που ψωνίσαμαν και χυλοπίτες και τραχανάδες και τέτοια μοντέρνα από το Σύλλογο Γυναικών Τσουρχλίου...
Άιντε, πάμε παραόξω; Ας στρίψουμε γι’ απάνω κι ας αφήσουμε τον Μελέτ – Μπακτσιέ σαν ολόκληρη πολιτεία πια... Τα ονομαστά Πλατάνια υπάρχουν... αν τάτρωγε η μαρμάγκα... θα μ’ έπαιρνε σκούζοντας η καλή μου συμπεθέρα, η Χαρίκλεια... θα το μάθαινα!.. Δεν θέλω να πάω κατά πάνω προς το Χατζηκώστα, δηλαδή... σκιάζουμε! Εκεί άρχισε να με πιάνει το τραλαλά!.. Η καψαρή η αναδεχτή με τριγυρνούσε να μου δείξει την πρόοδο σε κείνη την περιοχή κι εγώ δεν γνώριζα τίπουτας!.. και μούχε κλείσει και τα παραθύρια... και δεν είχε και κλιματιστικό, κι ευτυχώς δεν λύσιαξα η μαύρη, αλλά ήρθε το τέλος μου από κει και πέρα!.. Τόση ώρα μας γύριζε – δυο σιάψαλα – και δεν ήξερα πού βρίσκομαν... για πέστε μου... το ματακάνω. Γι’ αυτό ας γυρίσουμε για την ξακουστή Βηλαρά! Είχε χρόνια που είχε καταντήσει μπίμτσα ο πρώην ηλιόλουστος δρόμος... με τις μονοκατοικίες και τους μπακτσιέδες της, αλλά τώρα μου είπαν απογίνκι στενούρα. Άνθρωποι! Άνθρωποι! Να, εδώ ήταν ο φούρνος ο ονομαστός, του Οικονόμου και τώρα φούρνος είναι... και πάνω σ’ αυτή τη γωνία στέκει το σπίτι του Οικονόμου, λίγο πιο κουτσουρεμένο στη γωνία την παλιά... και είναι ο Σύλλογος των Παλιών Γιαννιωτών... που αραίωσαν κι αυτοί οι καψαροί όσο νάναι, γιατί, λογικόν είναι τα παιδάκια τους και τ’ αγγονάκια τους να προτιμούν τις παμπ και τα μπαράκια... Θα ματαγκιζερίσουμε...
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.