ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ
Γιορτάσια γίνονταν στου Αγίου Παντελεήμονος…
■ «Κ’τσοί στραβοί… στον Άη Παντελεήμονα!..» Έτσι λέγαμαν παλιά, ή του Αγίου Παντελεήμονος… ή όταν κουβαλιόνταν πολύς ντουνιάς σε κάποιο γιορτάσι… Γιορτάσια καρτερούσε ο κοσμάκης, για να ξεδώσει. Και τι καλύτερο από του Αγίου Παντελή!.. Κατακαλόκαιρο!.. Μπορούσες και να ξημερώσεις γλεντώντας και τρώγοντας… ή και να κοιμηθείς μπορούσες… σε μια μαντανία ή κουρελού… ακούγοντας τα βιολιά να βαράν μερακλήτικους παλιοκαιρίσιους σκοπούς…
Τα παιδικά μου χρόνια, τα προπολεμικά, είναι γεμάτα από παραμονές του Άη Παντελεήμονος –βοήθειά μας… Σ’ εκείνο το μπαλκονάκι του Κουρμανιού είχαμαν πάντα επισκέψεις, αυτό το δειλινό που κατ’ φόρναγαν τα Γιάννινα, να παν να ξημερωθούν στον Άγιο!..
Το ‘χαν τάμα… Τάχα μας… Άναβαν ένα κεράκι, θρόνιαζαν και τα γερόντια που είχαν ζβαρνίσει ως εκεί… κι ύστερα έκαναν τις φωλιές τους, όπου νόμιζαν καλύτερα, εκεί γύρω από το ξωκλήσι… Τραύμα είχα, από την πρώτη γνωριμία μου, με τον Άη Παντελεήμονα! Έτσι πας ένα νήπιο… και του δείχνεις πάνω απ’ το κεφάλι σου, στο πάτωμα… μια τρύπα… και του λες πως… από δω πυροβόλησαν… τα στρατεύματα του Σουλτάνου… τον καψαρό μας… τον θ’κο μας… τον Αλή Πασιά;
Εμείς στην κρεβάτα, μαζί μ’ όλα τα πορτραίτα των βασιλέων της Ευρώπης, είχαμαν και το κάδρο του Αλή Πασιά… στην αγκαλιά της Κυρά Βασιλικής ξαπλωμένο και να του παίζει και ούτι… Για να ‘ναι στην κρεβάτα μας μαζί με τους βασιλιάδις και τον πάππη και τους μπαρμπάδες… πρέπει να ‘ταν σόι μας!.. Και να μας πάνε τώρα να μας δείξουν και την σπηλιά που κρύφτηκε κι η Κυρά Βασιλική; Μάτι δεν έκλεινα τις νύχτες… να φαντάζομαι την Κυρά μας κρυμμένη στα βράχια…
Και σαν μεγάλωσα σάμπως ήταν καλύτερα; Ανήμερα του Αγίου, το σόι ήθελε γλέντι… κι από δίπλα τα βιολιά!.. Δηλαδή γλεντούσαν άλλοι… κι εμείς βαράγαμαν παλαμάκια, μέσα στα μεγάλα καΐκια μας τα… αγκαζιέ παρακαλώ!..
Εκεί να γλέπαταν νίλα εμείς τα τσιότσια!.. Να θέλουμε να κοιμηθούμε και να μας λεν να ξεραθούμε εκείγια στα στενά καθίσματα του καϊκιού με τα όμορφα λουλουδάτα στρωσίδια –η αλήθεια να λέγεται- αλλά ύπνος πώς να γεν με τις φωνάρες των βιολιών και των γλεντζέδων απ’ όλα τα καΐκια που ήταν στριμωγμένα σαν οι τσίμις στου τιψί…
Και γλεντούσαν όξω!.. Πού όξω; Μια ομπλή τόπος ήταν μπροστά από την μπαράγκα καφενέ και μεζεπλιό… Και τον τόπο αυτόν τον λίγο, τον έζωναν καλάμια και βουρκάρι γιομάτο βδέλες και κνούπια!..
Έλα όμως που το βλογημένο νεράκι έβγαινε μέσα απ’ τον βράχο σύμβουλο!.. Και να κρυώνουν μπουκάλια και καρπούζια στα σκαλοπάτια… των αρχόντων που είχαν καθαρίσει το λίγο χώμα μπροστά απ’ την μπαράγκα!
Και να ‘ναι οι άρχοντες αυτοί… ανάλογα την χρονολογία… Και να βαράν τα βιολιά ανάλογα ενθουσιώδη… όπως… «Βενιζέλε μας πατέρα της φυλής μας… Βενιζέλε μας πατέρα του Λαού!..» όταν ήταν στα πράγματα ο Βενιζέλος!!! Και να βαράν τα βιολιά… «Του αετού ο γιος πάει κι αυτός εμπρός, και στη δόξα μας οδηγεί μας οδηγεί με γυμνό σπαθί!!!». Κι απ’ τα καΐκια… άλλοι να χειροκροτούν και να φωνάζουν ΖΗΤΩ… κι άλλοι να σκάζουν και να πλαντάζουν και να τα μαζεύουν να φύγουν… Κι άλλαξαν όλα και τώρα είναι εκτάσεις μπαζωμένες εκείνες οι ακτές σύριζα στο Μιτσικέλι… με το στενό μονοπάτι να περνούν τα γελάδια…
Ο κόσμος άλλαξε, άλλαξαν οι καιροί και στον Άη Παντελεήμονα γίνονται τώρα πολιτιστικές εκδηλώσεις κι είναι φαγάδικα περιωπής και πουλιέται σε περίπτερα και του πουλιού το γάλα…
Ζω με τη φαντασία μου… Τις ξεναγήσεις και τα τραπεζώματα που έκανα σε σόγια… και γείτονες και συμπεθέρους σογιών… που έρχονταν κατακαλόκαιρο… Κι ήθελαν να δουν και πού ζει η… βλάχα που ξελόγιασε το παιδί απ’ τον Περαία και τώρα ζει στα άγρια βουνά με τους βλάχους (που να τους πάρουν το κακό των βλάχων… Τα ζωντόβολα της Πρωτεύουσας και των περιχώρων…). Μ’ έπιασαν τα νεύρα μου τώρα.
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
