ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ
Άιντε χωριανοί μου, τοιμαστήτε για ψάρια λιμνήσια στο ταψί!
■ Λοιπόν, έχουμε και λέμε... Σύνοδος Κορυφής της Ευρωζώνης για το Ελληνικό ζήτημα... Αφήστε τους, θα βρουν τορό... θέλουν δε θέλουν... Εμείς, εδώ, σα νοικοκυραίοι ο καθένας μας, ας κάτσουμε σ’ ένα τραπέζι του σπιτιού μας κι ας βάλουμε κάτω την κατάσταση την καινούρια... γιατί, όπως καταλαβαίνουμε όλοι... όλα θ’ αλλάξουν - και δεν σας το λέω να σκιαχτήτε... μας πάτησε η πλάκα το ποδάρι όλων μας... κι ας προσπαθήσουμε να το βγάλουμε με προσοχή... μην απομείνει κανά δάχλο κάτω απ’ την πλάκα!.. Βεβαίως, βεβαίως, έχουμε τα ΜΜΕ που μπορούν και χαίρονται να βοηθήσουν τις χαζοβιόλες τους σκέτους πολίτες!.. (Κροταλίες μου εσείς... παιδάκια των ΜΜΕ δηλητηριώδεις και θορυβώδεις... σας λατρεύουμε...).
Έχουμε όμως χρέος και μεις... μη τα περιμένουμε όλα ματσιαλζμένα (μασημένα θα πει). Θα κάτσουμε λοιπόν σ’ ένα τραπέζι του σπιτιού μας - χωρίς να μας ακούν γείτονες, προσέξτε, και βάλτε τα πράγματα, όχι επί τάπητος βέβαια και κάντε τους λογαριασμούς σας... Εξασφαλισμένη, λέει, η επάρκεια στην αγορά!.. Αυτό καλό είναι (σκεφτήτε να μην ήταν εξασφαλισμένη κιόλις!..). Λεφτά ωρές παράδες, πικικίνια, μάνεϋ, χρήμα... είναι εξασφαλισμένο; Οι μαύροι οι γέροντες ξεροσταλιάζουν για το εξηντάρι κι άλλοι μπαζοβγάζουν κάρτες... και μοιράζεται όλο το σόι ό,τι πιάσουμε τη μέρα από μηχανές και θυρίδες!.. Γι’ αυτό σας δίνω μια συμβουλή σαν παλιά που είμαι... Δεν γίνεται, θάχετε μια στάλα τόπο... μπαλκόνι, παραθύρι, βεράντα!.. Κοσιέψτε και βάλτε χώμα... έστω και σε τενεκέδες άμα νομίζετε πως δε φτάνει το εξηντάρι γι’ αγορά γλάστρας... και φυτέψτε μυρωδικά... μακεδονήσι, δυόσμο, κρομμυδούλια, τα πρώτα και καλύτερα... Τσιμπάς τσιότσιο απ’ όλα και φκιάνεις ένα ρύζι με μυρωδικά, να γλύφεις τα δάχλα σ’...
Το γιαχνί το σκέτο είναι ξουτκό... Αλευροκολόκυθο πάλι τι σας λέει; Σουπίτσα με μπίγουλη και λεμονάκι, είναι μια χαρά (αν θέλετε και υπάρχει λεμόνι κι αβγό... αβγοκόψτε την κιόλις...). Η αραμποστόπτα του χωριού μου γένεται γλύκισμα... Ανάμεσα κι αραιά κονομίστε και λίγο κιμά για γιουβαρλάκια χορταστκά... και ας το ρίξετε και στο τραγούδι έτσι, για το καλό... Θα μου πείτε και δικαίως... «εσύ Κυρά Κούλα τι θα πονιάζεις;..». Τα κανόνισα... σκυλοφάι θα τρώω, εκεί δεν μπορώ να κάνω ζαβολιές... καρτερούν στην ώρα τους τα συνηθισμένα τους κι ούτε τα νοιάζει τι θα τραβήξει ο σκέτος Έλλην, το γομάρι που κάναμαν πανηγύρια με τα δάνεια της οκάς... (Τους βλέπω αυτή τη στιγμή στο Ευρωγκρούπ, νάναι σκασμένοι στα γέλια.. και μόνο καρπαζιές δεν ρίχνουν.. μακάρι Παναΐτσα μ’!..
Όμως, τι να σας πω, τον χαίρομαι τον Έλληνα τον απόγονο του Διογένη (αλήθεια, είχε παντρευτεί ο Διογένης;) νάναι ξαπλωμένος στις θάλασσές μας τις ζηλευτές... Παρακαλώ τον δικό μας Θεό να κάνει το θάμα του... να δουλέψουν κανά δυο μήνες οι θάλασσες μας οι χουχλαστές, να χορταίνει το μάτι μαγιώ... ανύπαρκτο... για την υγειά τους ρε γαμώτο... κάνει καλό η ηλιοθεραπεία βλέπεις!.. Ένα όμως με τρομοκρατεί... αυτό το: Ώρα μηδέν για την Ελλάδα... γιατί μωρές ώρα μηδέν, να μας πάρουν το κακό να μας φαν και το σκατό... έλεγαν παλιότερα εδώ, στο χωριό μας, τα Γιαννινάκια!.. Άιντε χωριανοί μου, τοιμαστήτε για ψάρια λιμνήσια στο ταψί... μας έσωσαν στην κατοχή την αλησμόνητη για όσους ζιούμε ακόμα. Μη σκιάζεστε τα σκότη ή το Grexit... χαρά στο πράμα. Εμείς οι Έλληνες φάγαμαν και ποντίκια... Τότε στο Μεσολόγγι... Τώρα θα φάμε ο ένας τον άλλον... ίσως πού να ξέρω;
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
