ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Δεν το πήραμαν χαμπάρ ότι θα... καταπιούν τον τόπο μας!

■  Προσπαθώ να το ρίξω στην πλάκα - που λέμε - να σας κάνω να χαμογελάσετε μόνο, αλλά, όλ’ ετούτα που βλέπουμε κι ακούμε από το καλό κουτί της τεχνολογίας, με φρενάρουν... Πουθενά τίποτα παρήγορο, κάτι που να κάνει να αναπτερώνεται το ηθικό μας - που λέγεται! Σκοτωμοί, σαν να μη συμβαίνει τίποτα σπουδαίο... κάπου αλλού... Στον τόπο μας μαθαίνουμε πως τους απατεώνες και τους λογιαστούς ληστές τους μπαγλαρώνουν με τη σέσουλα... κι αυτοί δεν λιγοστεύουν... φυτρώνουν κι άλλοι καινούργιοι... πιο έξυπνοι, που νομίζουν πως εκείνοι θα κάνουν καλύτερα την απάτη και τη ληστεία!.. Μαθαίνουμε πως άλλοι πιο έξυπνοι - έκαναν κάτι τριφασικά κόλπα... και καταχράστηκαν μεγάλα ποσά... Ε, και; Ποιοι είν’ αυτοί; Πώς τους λένε; Αφού δε μας τους λένε... πώς να πιστέψουμε; Στα καταχρασμένα ποσά... που θάταν ικανά να μας απελευθέρωναν από το σφιχταγκάλιασμα των εταίρων μας που μόνο ποσά βλέπουμε και τίποτα παραπέρα; Κι ερχόμαστε στο σημείο οι πτωχοί... να θέλουμε το σφιχταγκάλιασμα αυτό!.. Ξέρετε τι θα παθαίναμαν αν τα σιαΐνια τα ελληνικά είχαν τελείως ελεύθερο πεδίο στην αγορά; Θα μας τάϊζαν τα σκατά τους - τραντάφλα μπροστά σας... Ευτυχώς που υπάρχουν και τα ξένα πολυμάγαζα - εκτός ελάχιστων δικών μας που μας κάνουν να πιστεύουμε πως δεν χάθηκε το παν. Λοιπόν, υπάρχουν τα ξένα προϊόντα και κάπως παρηγοριέσαι Έλληνα της μη απάτης... Γιατί, μάνα μ’ ξύπνησαν όλα τα καθυστερημένα κι έγιναν επαγγελματίες παντός είδους... από τρόφιμα... ως καπίστρια... από είδη εισαγωγής ως λεμονάδες δηλητηριώδεις! Στο δε ψωμί τι να πω; Τέτοιο τρων ΟΞΩ ή είναι μόνο για μας τους υπανάπτυκτους; Ακούγεται η φωνή διαμαρτυρίας πάνω σε τέτοια θέματα; Πώς ν’ ακουστεί; Φαγωμάρα και των γονέων η αιώνια Ελληνική!.. Κατέβα εσύ ν’ ανβώ εγώ που ξέρω καλύτερα πώς γένεται. Μωρές, πεινάει ο κοσμάκης... Σας λείπει κι η δεκάρα εσάς όλων που σκυλοφαγώνεστε; Ψάχνετε για οποιαδήποτε δουλειά; Γυρνάτε μ’ άδεια χέρια στα μαξούμια σας; Βάλτε κάτω τις φιλοδοξίες σας όλοι σας. Δεν είναι καιρός για ξεβρακώματα... Δεν το πήραμαν χαμπάρ ότι θα μας καταπιούν τον όμορφο τον τόπο μας; Τι διάολο... Τι κατάρα μας βαραίνει να μην καταλαβαίνουμε πως η φαγωμάρα φέρνει... ή φτώχεια ή θάνατο; Έτσι έλεγαν οι παλιοί μας, εδώ. Τη φτώχεια την έχουμε, κι εδώ παραδίπλα μας ο θάνατος κάνει θραύση εν ονόματι σ’ ό,τι θέλεις. Πολύ θέλει να πάρει φωτιά ο τόπος;
Σ’ αυτούς τους ρημαγμένους τόπους, εδώ, στη γειτονιά μας, σε λίγο, θα πέσει παράς με ουρά... Ανοικοδόμηση τη λένε... Ας μην έχουμε κι εμείς την ίδια μοίρα, γιατί θα κλάψουν μανούλες όπως κλαίνε ΕΚΕΙ! Έτσι που μπλέξαμαν ας βάλουμε λίγο νιονιό... δε θα μας πέσει η μύτη στα σκατά (τόλεγαν οι παλιοί μας) αν δεν γένει του κάθε μιανού το όνειρο... Καλόπαιδα, δεν καταλαβαίνετε πως τα μυρμήγκια που λιώνετε τώρα, είν’ αυτά που δουλεύουν; Τα «σιαΐνια» που γέμισαν τον τόπο... αν επικρατήσουν... χαθήκαταν... θα κυριέψουν την γη... θα μάθουν να κυβερνάν και να οργανώνουν ξολοθρεμούς μυρμηγκιών και φτου απ’ την αρχή... Είναι μεγάλη δουλειά να μη καβαλάς το καλάμι, δεν είναι άλογο... Είπα άλογο; Σ’ ένα απ’ τα μέτωπα τα τωρινά, είδα πάλι... άλογα!.. Ζωάκια μου όμορφα, νόμιζα πως τελείωσαν τα βάσανά σας... Φευ.
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.