ΧΩΡΙΣ ΥΠΑΓΟΡΕΥΣΗ

Γράφτηκε από τον/την ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΟΡΗΣ on . Posted in Χωρίς Υπαγόρευση

Με δύο βαθμούς…
✒ Δύο βαθμούς δείχνει το θερμόμετρο στο κέντρο των Ιωαννίνων την ώρα που γράφεται η στήλη. Τσουχτερό το κρύο καθώς συμπληρώνεται ήδη το πρώτο δεκαήμερο του Μάρτη, ο οποίος βάλθηκε να επιβεβαιώσει τον χαρακτηρισμό του ως «γδάρτης»!

Ούτε μία… ανάσα!
✒ Αρνείται κι αυτός να μας αφήσει να πάρουμε μία ανάσα, τη στιγμή που τα καύσιμα έχουν πάει στον… θεό και κάνουν τη θέρμανση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων πολύ ακριβή υπόθεση. Τουλάχιστον, αν έφτιαχνε ο καιρός θα γλίτωναν όλοι κάποια έξοδα.

«Χρυσή» η βενζίνη!
✒ Όσο για την βενζίνη, τα πράγματα κι εκεί είναι «μαύρα» κι ακόμα χειρότερα. Ως τα τέλη της τρέχουσας εβδομάδας, λέει, η τιμή της απλής αμόλυβδης θα έχει φτάσει στα 2,5 ευρώ το λίτρο. Σκέτος εφιάλτης. Χθες, πάντως, στα Γιάννενα η βενζίνη πωλούνταν στα πιο πολλά πρατήρια από 2,05 έως 2,2 ευρώ!

Μείωση φόρου…
✒ Κάτι πρέπει να κάνει λοιπόν η Κυβέρνηση και μάλιστα άμεσα. Η μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα είναι η πιο αποτελεσματική λύση. Μπορεί να χαθούν κάποια σημαντικά έσοδα για το Κράτος, όμως θα πάρουν ανάσα οι πολίτες, ειδικά οι φτωχότεροι. Αυτό είναι που προέχει σήμερα.

Να μιμηθούμε…
✒ Στην Κύπρο που αγοράζει καύσιμα από την Ελλάδα, η απλή αμόλυβδη πωλείται αυτή τη στιγμή έναντι 1,40 ευρώ το λίτρο. Πώς εξηγείται αυτή η τόσο μεγάλη διαφορά; Μα έχουν μειώσει τους φόρους! Απλά πράγματα, δηλαδή και καλό θα ήταν να τους μιμηθούμε κι εμείς. Δεν πάει άλλο…

Παράγουμε τίποτα;
✒ Στο μεταξύ, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, άρχισαν να ανεβαίνουν οι τιμές και στα σιτηρά, τα οποία αποτελούν τη βάση της διατροφής μας. Κι εδώ προκύπτει ένα καίριο ερώτημα: Ως χώρα παράγουμε άραγε τίποτα; Ελάχιστα πράγματα. Πουθενά δεν είμαστε αυτάρκεις.
Εξαρτημένοι…
✒ Κάποτε, λέει, στις δεκαετίες του ‘50, του ‘60 και του ‘70 στην Ελλάδα η παραγωγή μαλακού σιταριού είχε φτάσει στα επίπεδα της αυτάρκειας. Όμως από το 1984 και μετά η καλλιέργειά του μειώθηκε με ραγδαίους ρυθμούς. Σήμερα εισάγουμε σιτάρι για να τραφούμε. Με άλλα λόγια, είμαστε «γυμνοί» και εξαρτημένοι από άλλους για να ζήσουμε…

Οι εικόνες…
✒ Σε κάτι άλλο τώρα. Μία ενδιαφέρουσα συζήτηση ξεκίνησε μέσα από τις στήλες του «Π.Λ.» έπειτα από την αποκάλυψη ότι θρησκευτικές εικόνες που είχαν κλαπεί από ναούς και μοναστήρια της περιοχής μας οι οποίες τελικά εντοπίστηκαν δεν επιστρέφουν «σπίτι» τους, τουλάχιστον οι περισσότερες.

Τις παρακρατούν!
✒ Η Μητρόπολη Ιωαννίνων επικαλείται λόγους ασφαλείας για τα κειμήλια και τα παρακρατεί σχεδιάζοντας, απ’ ότι φαίνεται, να τα εκθέσει σε ειδικό μουσείο που θα φτιάξει μελλοντικά. Ωστόσο, τοπικές κοινωνίες αντιδρούν ζητώντας αυτά να επιστρέψουν εκεί όπου ανήκουν.

Ποιο χαρακτήρα;
✒ Η ασφάλεια των κειμηλίων είναι όντως μία βασική παράμετρος, όμως εδώ πρέπει να απαντηθεί ένα καίριο ερώτημα: Οι παλιές εικόνες, σπάνιες ορισμένες εξ αυτών, πρέπει να έχουν λειτουργική χρήση και προσκυνηματικό χαρακτήρα ή καλύτερα θα ήταν να μεταβληθούν σε μουσειακό είδος;

Εκεί όπου βρέθηκαν!
✒ Κατά την άποψή μας προέχει η πρώτη χρήση, αυτή του προσκυνήματος στις εκκλησίες όπου εξαρχής τοποθετήθηκαν οι εικόνες και τα άλλα κειμήλια. Εξάλλου, τα πιο πολλά αποτελούν δωρεές κατοίκων των χωριών όπου βρίσκονταν μέχρι να τα αρπάξουν αρχαιοκάπηλοι.

Δεν δικαιούται…
✒ Αν λοιπόν οι κατά τόπους εκκλησιαστικές επιτροπές μπορούν να λάβουν μέτρα προστασίας τους, τοποθετώντας, για παράδειγμα, συναγερμούς και κάμερες στους ναούς και τις μονές, η Μητρόπολη καλά θα κάνει να τους επιστρέφει τα κλεμμένα κειμήλια. Δεν δικαιούται να τα στερεί απ’ τους πιστούς…

Για αποκατάσταση…
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.