ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ

Γράφτηκε από τον/την ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ on . Posted in Διαδόσεις

Οι ΑΝΕΛ υποκαθιστούν…
Ούτε το Υπουργείο Άμυνας απάντησε στα ρεπορτάζ και τα δημοσιεύματα περί αναντιστοιχίας των κονδυλίων που δίνονται για τη σίτιση προσφύγων και στην περιοχή μας και του αριθμού όσων επωφελούνται από το πρόγραμμα, ούτε το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, ούτε η Ύπατη Αρμοστεία, ούτε κανένας άλλος επίσημος φορέας μίλησε. Σιγή… ιχθύος τήρησαν και οι τοπικοί κυβερνητικοί βουλευτές. Αντ’ αυτών όλων, διευκρινίσεις έδωσαν χθες οι ΑΝΕΛ Ιωαννίνων, με ποια αρμοδιότητα άραγε; Είναι κόμμα του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, θα πει κανείς. Κι αυτό τι σημαίνει; Ότι το τοπικό παράρτημα ενός κόμματος μπορεί να υποκαθιστά τους αρμόδιους φορείς; Τι θα δούμε ακόμα…
Κ.Α.
Προκλήσεων συνέχεια…
 Νέα πρόκληση από τη Βουλή! Ο πρόεδρός της μετατρέπει τη σχέση εργασίας μετακλητών υπαλλήλων σε αορίστου χρόνου… Ποιος ξέρει για ποιους χτυπάει η καμπάνα. Πάντως «δικά τους παιδιά» θα είναι. Όσο για την επανίδρυση ΥΠΕ στην Ήπειρο, αυτό κι αν είναι είδηση. Θυμόμαστε πόσα ξόδευαν γι’ αυτές τις ενδιάμεσες υπηρεσίες ανάμεσα στο Υπουργείο Υγείας και τα νοσοκομεία που απλά πρόσθεταν γραφειοκρατία στο σύστημα και που ο Αβραμόπουλος τότε κατήργησε τις μισές και είχε την πρόθεση να καταργήσει και τις υπόλοιπες. Αν μας έλεγαν και πόσο κόστισε τότε η ΥΠΕ Ηπείρου τόσο για τις εγκαταστάσεις όσο και για τους προκλητικούς μισθούς θα είχαμε μια πιο φρέσκια εικόνα της προκλητικότητας του κράτους. Ας διορίσουν γιατρούς στα νοσοκομεία κι ας τις καταργήσουν όλες για να εξοικονομήσουν πόρους.
Θ.
Μια διευκρίνιση…
Ο Διοικητής της 6ης Υγειονομικής Περιφέρειας Τάκης Νικολόπουλος έκανε γνωστό, μιλώντας στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων ότι εξετάζεται το ενδεχόμενο η ΥΠΕ να «σπάσει» σε δύο περιφέρειες κι όχι ο Διευθυντής Δημόσιας Υγείας της Περιφέρειας Ηπείρου Γιάννης Νικόπουλος όπως εκ παραδρομής αναφέρθηκε σε χθεσινό σχόλιο της στήλης. Όπως και να ‘χει, δεν αλλάζει η ουσία του σχολίου ότι το «σπάσιμο» της 6ης ΥΠΕ είναι προς τη θετική κατεύθυνση.
Κ.Α.

Με εξαπλάσιο τόκο…
 Δεν ξέρει η κυβέρνηση τι τόκο θα μας ζητήσει η παγκόσμια τράπεζα για να μας δώσει δάνειο; Γιατί το ζητάει; Και δεν ξέρει ότι αυτή δεν δίνει στο χέρι τα δάνεια αλλά τα διαβιβάζει στο χρέος της χώρας που το ζητάει και μάλιστα με υπέρογκο τόκο; Ποιους συμφέρει ένα τέτοιο δάνειο και γιατί το ζητάνε τώρα; Φαίνεται πως κάτι φοβούνται. Με τις  καθυστερήσεις και τα νταϊλίκια του 2015 μεγάλωσαν τόσο το χρέος που τώρα θα μας πνίξει όλους. Σε όλες τις προβλέψεις τους βγήκαν γελασμένοι. Τα capital control ζουν και βασιλεύουν και μας δυσκολεύουν τη ζωή ακόμη περισσότερο. Και κάθε τόσο νέα μέτρα μας φορτώνουν. Αν τώρα πάρουν δάνειο και από την Παγκ. Τράπεζα τότε μας τελειώνουν μια και καλή.
MAT

Σπίτι - «παγίδα»…
Ένα σπίτι -και μάλιστα απαλλοτριωμένο- θέτει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές (ενώ ήδη χάθηκε μία), μας είπαν κάτοικοι από την περιοχή Δροσοχωρίου. Το σπίτι, βρίσκεται σε κόμβο που έχει κατασκευαστεί στον παράλληλο δρόμο της Εγνατίας Κουτσελιό - Δροσοχώρι και «κρύβει» την ορατότητα από κάθετο δρόμο, ο οποίος μάλιστα έχει και μεγάλη κίνηση. Η υπόθεση κάπου έχει μπλέξει μεταξύ «Κτηματικής Υπηρεσίας» και «Εγνατίας Οδού Α.Ε.», ο χρόνος περνάει και να δούμε ποιός θα τρέχει έτσι και συμβεί κάποιο νέο ατύχημα. Δεν λέμε για δυστύχημα, γιατί τότε αλίμονο στους ανευθυνοϋπεύθυνους...
Ν.

Εντιμότητα και ήθος…

Προβάλλεται η Θεσπρωτία, μέσα από Θεσπρωτούς που ξεχωρίζουν, όπως ο διαιτητής ποδοσφαίρου Γιώργος Κομίνης... Και το έχει ανάγκη αυτό ο μικρός τόπος. Στην περίπτωση του κ. Κομίνη, που σφυρίζει συνετά στο ελληνικό πρωτάθλημα και στην Ευρώπη, δεν είναι μόνο οι καλές διαιτησίες, που τον ξεχωρίζουν, είναι κυρίως το ήθος και η σοβαρότητα που δείχνει ως προσωπικότητα και ως επαγγελματίας. Αυτά τα δύο, συνδυαζόμενα με την εντιμότητά του είναι που τον καταξιώνουν περισσότερο στα μάτια όχι μόνο των φιλάθλων, αλλά κυρίως των συμπατριωτών του.
H.M.

 Μορφές βίας…
Σε όλη αυτή την πορεία των μνημονιακών χρόνων ακούσαμε διάφορα περί βίας. Έλεγαν ότι οι πολίτες ασκούσαν βία στους πολιτικούς προπηλακίζοντάς τους, πετώντας τους γιαούρτια ή τους εμπόδιζαν να μιλήσουν σε συγκεντρώσεις. Βέβαια για πολλά χρόνια οι πολίτες λούστηκαν τις υπαναχωρήσεις των πολιτικών αφού πρώτα τους έδιναν την εξουσία να αποφασίζουν για τις τύχες της χώρας και των πολιτών της. Κι εκείνοι αφού ησύχαζαν και χαίρονταν το απόκτημά τους ξεχνούσαν και σχέδια και προγράμματα και υποσχέσεις. Όλα άλλαζαν από τη μια ώρα στην άλλη. Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι με τα χαμόγελα και τη φιλική διάθεση γινόταν απόμακροι, σε κοίταζαν χωρίς να σε βλέπουν και χτυπούσαν στην πλάτη τον απέναντι εντελώς αφηρημένοι…

Τα χρέη τι ήταν;
Τα χρέη που φόρτωσαν στο λαό, διαχρονικά, δεν ήταν βίαιη ενέργεια; Θα μου πεις κάποιος παραδέχθηκε τη συνυπευθυνότητα με το «μαζί τα φάγαμε» αλλά δεν συμμετείχαν όλοι στο φαγοπότι. Το αποτέλεσμα όμως είναι πολύ σκληρό. Είναι το μεγάλο χρέος της χώρας που δεν έγινε μόνο του και όχι μόνον αυτό. Είναι και η κακή διαχείριση που άσκησαν  για πολλά χρόνια αφού όλες οι πτέρυγες της Βουλής ψήφιζαν τα προκλητικά τους προνόμια, αποδέχονταν χωρίς αντιρρήσεις όσα συνέβαιναν μέσα στη Βουλή με τους εργαζόμενους, τους μισθούς, τις υπερωρίες, τα προκλητικά εφ άπαξ και τις ανεξέλεγκτες προσλήψεις χωρίς κανένα κριτήριο. Και τελικά η επιβολή των μνημονίων που μας τα φόρτωσαν χωρίς να μας ρωτήσουν και χωρίς να μας εξηγήσουν τι θα συμβεί στη χώρα.

Συγκρίσεις…
 Ναι είναι βίαιη ενέργεια να πετάξεις γιαούρτι σε έναν οποιοδήποτε πολίτη επειδή διαφωνείς μαζί του ή να σταματήσεις μια συγκέντρωση. Αλλά, αν αυτό το συγκρίνεις με τις αποφάσεις των πολιτικών που μας επέβαλαν τη βία των μνημονίων χωρίς να μας ρωτήσουν αν μπορούμε να τα σηκώσουμε και χωρίς οι ίδιοι να προβληματιστούν αν αυτά τα μέτρα που γίνονται όλο και σκληρότερα θα μπορέσει να τα αντέξει η κοινωνία. Και το σημαντικότερο να αποφασίσουν όλοι μαζί αν υπάρχει έστω και μια πιθανότητα να μας βγάλουν στο ξέφωτο και να ξεκινήσουμε πάλι να αναδιοργανώνουμε τη ζωή μας απ’ την αρχή. Εμείς δεν βλέπουμε ούτε προβληματισμούς, ούτε σχέδιο, ούτε χρονοδιαγράμματα ούτε ελπίδα… Απλά βλέπουμε να πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο…

Ένα… αστείο ΟΧΙ!
Μέσα στα πολιτικά παιγνίδια ήταν και το δημοψήφισμα του 2015! ΟΧΙ βροντοφώναζε ο πρωθυπουργός στις πλατείες κάνοντας πράξη των αντιστασιακών του αντιλήψεων. Και ο λαός απάντησε ΟΧΙ αλλά τον εξαπάτησαν για μια φορά ακόμη. Μέσα σ’ ένα βράδυ το ΟΧΙ που έστειλε ως μήνυμά του το μετέτρεψαν σε ΝΑΙ. Και ύστερα άρχισε ο γρήγορος κατήφορος. Τα μέτρα έρχονταν βροχή. Κανένας δεν μιλούσε για βίαιες ενέργειες. Το ένα μέτρο χτίζονταν επάνω στο προηγούμενο και η ζωή γίνονταν ακόμη χειρότερη. Κάποιες παρεμβάσεις της εκκλησίας και του κράτους έσωσαν από την πείνα κάποιους συμπολίτες μας. Είναι όμως μόνο το φαγητό; Το ξεθεμέλιωμα της ζωής δεν είναι βία;
Θεανώ Βλάχου