ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ-ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Γράφτηκε από τον/την ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΠΑΣ on . Posted in Προσκήνιο-Παρασκήνιο

1821 – ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ!..
Θα πρέπει ή να είναι τελείως ηλίθιος ή να βρίσκεται σε τόσο δύσκολη θέση, ώστε μη έχοντας επιχειρήματα για τις ολοφάνερες και επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας, καταφεύγει στις τόσο αφελείς δηλώσεις του!
Και επειδή το πρώτο δεν θα ήθελα να το ισχυριστώ για έναν σύγχρονο Τούρκο, ο οποίος έχει γυρίσει τον κόσμο με την ιδιότητά του και έχει συναναστραφεί με πολλούς καλλιεργημένους ηγέτες, θα καταλήξω στην δεύτερη εκδοχή για την οποία τον λυπάμαι ειλικρινά.
Μιλάω φυσικά για τον «συμπαθή» υπουργό της Εθνικής Αμύνης της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ, ο οποίος αφελώς τολμά να… κραδαίνει γεωγραφικούς χάρτες από το 1821 για να… αποδείξει ότι η Ελλάδα «επεκτείνεται» έκτοτε σε βάρος της Τουρκίας!
Αλήθεια δεν διανοήθηκε ο κ. Ακάρ τι σημαίνει σκλαβιά 4-5 αιώνων για έναν λαό, ο οποίος άνθεξε αυτήν τη σκλαβιά, την απάνθρωπη για τόσο μακρύ χρονικό διάστημα, κατά την οποία όχι μόνο δεν είχε τίποτε δικό του, αλλά προσπαθούσαν οι συμπατριώτες του να του πάρουν και την ψυχή του με την προσπάθεια ν’ αλλάξουν με τη βία και την πίστη του. Αυτήν που ο καθένας την κρατάει στα κατάβαθα του είναι του, ακόμα κι αν με τα βασανιστήρια και τους εκβιασμούς προσπαθούν οι οποιοιδήποτε να του την αφαιρέσουν.
Στον τομέα αυτόν οι συμπατριώτες του κ. Χουλουσί Ακάρ έχουν αποδειχτεί «μάνες» κατά την διάρκεια των αιώνων! Και νομίζουν ότι τα κατάφεραν ώστε όλοι οι «κατακτημένοι» λαοί να είναι «ιδιοκτησία» της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ώστε κάθε προσπάθεια αποτινάξεως αυτής της σκληρής σκλαβιάς ν’ αποτελεί… επεκτατική ενέργεια!
Μπορεί κάποιοι λαοί να το αποδέχτηκαν αυτό, οι Έλληνες όμως όχι! Και με την μεγαλειώδη επανάστασή τους του 1821 κατάφεραν σιγά – σιγά να ανακτήσουν την ελευθερία τους με αιματηρούς αγώνες εναντίον των δυναστών τους. Αυτό έγινε σιγά – σιγά γι’ αυτό το μικρό σχετικά τμήμα που ελευθερώθηκε και ο κ. Ακάρ το θεωρεί αυτό επέκταση!
Λυπάμαι ειλικρινά, που ένας σύγχρονος άνθρωπος θεωρεί αυτούς τους ιερούς αγώνες ως επεκτατικούς. Μόνο ένας Τούρκος θα μπορούσε να το διανοηθεί.
ΜΕΘΥΣΤΕ ΑΠΟ Τ’ ΑΘΑΝΑΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ!..
 Και επειδή φέτος γιορτάζουμε τα 200 χρόνια αυτής της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ καλό είναι να πούμε και δυο κουβέντες στον κ. Ακάρ και σε όλους τους Τουρκαλάδες, αρχής γενομένης από τον… Πρόεδρό τους τον κ. Ερντογάν και τον φαιδρό γκριζολυκικό συνεταίρο του. Ισχυρίζεται ο κ. Ερντογάν ότι θα πρέπει να θυμούμαστε ότι μας… «πέταξαν» στη θάλασσα στην Σμύρνη.
Όντως ολόκληρη η ανθρωπότητα θυμάται πως έγινε αυτό το… «πέταγμα» και με ποιον κτηνώδη τρόπο. Καλό είναι να διαβάζει λίγη ιστορία για την φυλή του και τα ένστικτά της και να μην διαμαρτύρεται για τις γενοκτονίες τόσο των Αρμενίων, όσο και των Ποντίων. Είναι καθαρά γραμμένα σε πολλά κείμενα ξένων και όχι μόνο Αρμενίων και Ποντίων (Ελλήνων).
Εμείς είναι βέβαιο ότι θα πρέπει να κοιτάμε μπροστά, στο μέλλον και όχι μόνο στο προγονικό παρελθόν, αλλά δεν είναι κακό να θυμούμαστε κιόλας.
Ο Κωστής Παλαμάς… σάλπισε στους φαντάρους, που με χαμόγελο πήγαιναν στο Αλβανικό μέτωπο για να αντιμετωπίσουν τις σιδερόφρακτες μεραρχίες του Μουσολίνι: «Μεθύστε από τ’ αθάνατο κρασί του εικοσιένα»! Αυτό το «αθάνατο κρασί» κύριοι Τουρκαλάδες μου, ήταν εκείνο που είχαν «πιεί» οι ηρωικοί πρόγονοί μας και με τους Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη, Οδυσσέα Ανδρούτσο, Παπαφλέσσα, Υψηλάντη και τόσους άλλους που η ιστορία τους αναφέρει και δεν τους ξεχνάμε, οι οποίοι διέλυσαν τις καλοθρεμμένες και καλοεξοπλισμένες στρατιές του Κιουταχή, του Ομέρ Βρυώνη και του Δράμαλη και με αυτές τις απελευθερωτικές νίκες έγιναν αιτία να υπάρξει το σημερινό Ελληνικό Κράτος.
Αυτό πλέον δεν πρόκειται να σβήσει ΠΟΤΕ! Ποτέ… των ποτών, κύριοι Τουρκαλάδες μου! Και ξέρετε γιατί; Γιατί δεν είναι… κατάκτηση, είναι απελευθέρωση πατρίου εδάφους.
Και επί τη ευκαιρία, τι δουλειά έχει το… συνέδριο για τον τύραννο των Ιωαννίνων Αλή Πασά; Ο άνθρωπος έκανε ό,τι έκανε, επειδή ονειρεύονταν να γίνει ένας μικρός σουλτάνος στην περιοχή του και γι’ αυτό… έφαγε το κεφάλι του. Δεν παύει όμως να είναι ένας στυγνός δολοφόνος, όπως όλοι οι Τούρκοι, έστω και… Αρβανίτες.
Γι - Πας