ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ-ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

 ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ… ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ!
Οι… χαζοχαρούμενοι σημερινοί απόγονοι του Μωάμεθ του Κατακτητή, ο οποίος «άλωσε» την ξακουστή Κωνσταντινούπολη ή απλά «Πόλη», δίκαια επιχαίρουν για τις κατακτήσεις του προγόνου τους και δίκαια κομπορημονούν για τα «τρόπαια» που βρέθηκαν μέσα σε αυτές τις κατακτήσεις. Ένα από αυτά, την Έφεσο, την εκμεταλλεύονται τουριστικά, αν και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το «αντικείμενο».
Άλλα, όπως τα ξακουστά μάρμαρα του Παρθενώνα, την Πέργαμο και την αγορά της Μιλήτου, τα μοσχοπώλησαν στους ανασκαφείς και αρχαιοκαπήλους, οι οποίοι εκτός από το χρήμα που έδωσαν και την… «συγγνώμη» που ζητούν για την μεταφορά τους σε άσχετη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, ασχημόνησαν στις καθοδηγητικές λεζάντες της Περγάμου και της Μιλήτου, αναφέροντας τα ονόματά τους μόνο στην Τουρκική γλώσσα!
Τι σχέση μπορεί να έχει ο… Φάντης με το ρετσινόλαδο; Έλα μου ντε;
Τέλος υπάρχει και η Αγιά Σοφιά, όνειρο και έργο του Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ιουστινιανού, ο οποίος, όταν για πρώτη φορά βρέθηκε κάτω από τον κεντρικό θόλο της λέγεται πως αναφώνησε: «νενίκηκά σε Σολομώντα»! Θρύλοι!
Τέλος πάντων όταν ο ακατονόμαστος κατακτητής άλωσε την «Πόλη» δεν βρήκε εκεί κανένα τζαμί και… «δίκαια» μετέτρεψε την Αγιά Σοφιά σε τζαμί για τις προσευχές του. Όμως οι τότε πραγματικοί κατακτητές δεν ήταν σαν τους σημερινούς και οι διάδοχοι του ακατονόμαστου ανήγειραν κοντά στην Αγιά Σοφιά το περίφημο Μπλε Τζαμί, ένα κακέκτυπο βέβαια της Αγιά Σοφιάς, αλλά πάντως γνήσιο τζαμί, κι έτσι άφησαν την Αγιά Σοφιά στην μουσειακή της διαδρομή και ιστορία.
Οι σημερινές… «πορδές» των παλαιών κατακτητών, βλέποντας την διεθνή ακτινοβολία της και τον κόσμο που συρρέει σε αυτήν, θέλουν σώνει και καλά να την ξανακάνουν Τζαμί, προσβάλλοντας έτσι και τον ίδιο τον προφήτη τους, ο οποίος λατρεύεται στην Ιερουσαλήμ στο περίφημο τέμενος του αλ Αγκτά και στην Μέκκα φυσικά, όπου θεωρείται υποχρέωση κάθε Μουσουλμάνου να προσευχηθεί εκεί, έστω και για μία φορά στη ζωή του!
Φανταστείτε λοιπόν έναν… «Χριστιανό κατακτητή», που να ήθελε σώνει και καλά να μετατρέψει την Μέκκα σε Χριστιανικό Ναό και οι ανά τον κόσμο Χριστιανοί να συνέρρεαν εκεί για προσευχή! Ήμαρτον!
Έλεγα λοιπόν ότι οι σημερινοί χαζοχαρούμενοι Μουσουλμάνοι, χωρίς κανένα απολύτως αποχρώντα λόγο θέλουν να μετατρέψουν την Αγιά Σοφιά σε τζαμί. Μπορεί οι Έλληνες να εκφράζουν την αποστροφή τους γι’ αυτό το πράγμα, υπάρχουν όμως και οι ανά τον κόσμο Χριστιανοί που… επισείουν κάποιους κόδωνες! Ας το σκεφτούν λίγο καλύτερα. Εγώ θα έλεγα πως υπάρχει, τώρα μάλιστα με τα τεχνολογικά μέσα και ο τρόπος της… «πωλήσεως», της μεταφοράς κάπου αλλού, όπως π.χ. του «βωμού» της Περγάμου ή της πύλης της αγοράς της Μιλήτου. Σ’ αυτές τις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες θα βγάλουν και αρκετά… φράγκα!
Πέραν αυτών όμως ένας Έλληνας Ποιητής φαντάστηκε και κάτι άλλο. Φαντάστηκε μετά τις κατακτήσεις, για τις οποίες επαίρονται τόσο πολύ οι σημερινοί θρασύδειλοι Τουρκαλάδες, που σαν κληρονόμοι του ό,τι απόμεινε από τις κατακτήσεις των προγόνων τους αλυχτούν ανέξοδα, ότι μετά από κάθε βάρβαρη κατάκτηση παραμένει και αιωρείται πάνω από τα ερείπια και κάτι αόρατο και άπιαστο από κάθε κατακτητή. Κι αυτό είναι η «Δόξα». Αυτή λοιπόν ολιγαρκέστατη και ατρόμητη περπατεί μονάχη στα ερείπια, μελετά τα λαμπρά παλικάρια και μπορεί ακόμα να φορά στην κόμη της ένα απλό στεφάνι που έφτιαξε με λίγα χορτάρια που έχουν μείνει στην έρημη γη!
Το έγραψε ο ποιητής για τα Ψαρά, που δέχτηκαν τα… χάδια ενός Σουλτάνου που μπαρουτιάστηκε, επειδή ο Κανάρης ήταν Ψαριανός και τόλμησε να ανατινάξει ολόκληρη Τούρκικη Ναυαρχίδα στη Χίο, μαζί με τον «Καπουδάν Πασά»! Τα αντίποινα είναι γνωστά στους άοπλους άμαχους, τόσο στη Χίο, όσο και στα Ψαρά. Τι σου είναι αυτοί οι Τούρκοι κατακτητές και τα… λάφυρά τους ζωντανά και άψυχα.

ΓΙ’ ΑΥΤΑ ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ!..
 Ένας αγνός Έλληνας, ένας αγνός αγωνιστής, ένας… «αγράμματος» Στρατηγός, ο οποίος πάσχισε τόσο πολύ για να μάθει γράμματα, ώστε κατέληξε να συγγράψει και τα περίφημα απομνημονεύματά του, που έμειναν στην Ιστορία.
Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, λοιπόν, γράφει στα απομνημονεύματά του για τα «μάρμαρα» γενικά, εννοώντας τις Αρχαιότητες. Συστήνει στους Έλληνες να τα προσέχουν ιδιαίτερα, επειδή… «γι’ αυτά πολεμήσαμε». Τι εννοεί τάχα ο Στρατηγός Μακρυγιάννης με το πολεμήσαμε γι’ αυτά;
Εννοεί ότι πέντε αιώνες σκλαβωμένοι, ζήσαμε με αυτά τα «μάρμαρα» στα πόδια μας, ως ιδιοκτήτες τους και εντολοδόχοι της διατήρησής τους, από τους ίδιους τους προγόνους μας.
Πολεμήσαμε γι’ αυτά, που αποτελούν τα έργα των προγόνων μας, στα οποία εμείς είμαστε ιδιοκτήτες και όχι κατακτητές για να τα θεωρήσουμε «τρόπαια κατακτήσεως» όπως κομπορημονούν οι σημερινοί άσχετοι με τον Αρχαίο Πολιτισμό Τούρκοι!
Έτσι εξηγείται και η αδιαφορία του Τούρκου αξιωματικού που δωροδοκήθηκε από τον κλέφτη Έλγιν για τα «μάρμαρα» της Ζωφόρου του Παρθενώνα. Αυτός ο τελευταίος στην βιασύνη του τα… πετσόκοψε στην κυριολεξία και τα «σπασμένα κομμάτια» πούλησε «στο Βρετανικό Μουσείο»! Τα σπασμένα υπολείμματα βρίσκονται πια στο εκπληκτικό Μουσείο της Ακρόπολης συμπληρωμένα με γύψινα αντίγραφα αυτών που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο μαζί με την κλαπείσα Καρυάτιδα του Ερεχθείου και αναμένουν τον επαναπατρισμό τους, όταν οι υπεύθυνοι του προαναφερθέντος Μουσείου αντιληφθούν την ιεροσυλία που έγινε.
Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης κατέστησε τους Έλληνες προσεκτικούς, ώστε να μην ξαναΰπάρξει περίπτωση σαν αυτή της Αφροδίτης της Μήλου που βρίσκονταν μαζί με τις άλλες… πέτρες στον φράχτη χωραφιού και πωλήθηκε αντί πινακίου φακής! Το Μουσείο του Λούβρου, παραχώρησε στην Μήλο «γνήσιο αντίγραφο» του αγάλματος κι ένα σακουλάκι με το χώμα που προέκυψε από τον πρώτο καθαρισμό του! Τι ειρωνεία!
Άλλο παράδειγμα είναι το Μουσείο της Πέλας, όπου βλέποντας κανείς τα υπολείμματα που έμειναν από τις κατακτήσεις μένει κυριολεκτικά έκπληκτος!
Τα «μάρμαρα» λοιπόν και τα μάτια μας, όπως συστήνει ο Στρατηγός Μακρυγιάννης.
Γι - Πας