ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ - ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΠΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ... ΤΡΟΠΑΡΙ!
Διάβασα ένα σχόλιο στο οποίο... επικρίνονταν ο Μίκης για την τελευταία του δήλωση: «Η κυβέρνηση του «ΣΥΡΙΖΑ» είναι η πιο δεξιά Κυβέρνηση στην Ελλάδα από το 1831»! Ο σχολιογράφος, υπερασπιζόμενος τις «δεξιές» κυβερνήσεις, απαριθμούσε τα στοιχεία της νομιμότητάς τους ως εκλεγμένες από τον λαό τον οποίο υπηρετούσαν. Κανένα σχόλιο από την πλευρά μου ως προς αυτό.
Κι όμως: Αρχίζοντας από τον Δεκέμβρη του 1944, όπου η «αριστερά» γιγαντωμένη από το ΕΑΜ, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, στο οποίο είχαν ενταχθεί πλήθος αγνών πατριωτών Ελλήνων για αντίσταση εναντίον του κατακτητή, θέλησε με τη βία να καταλάβει την εξουσία, αδιαφορώντας για τα οποιαδήποτε και οσαδήποτε θύματα που την... βόλευαν, σύμφωνα με τους καθοδηγητάδες της!
Δεν θέλω φυσικά εδώ να αναλύσω τον Δεκέμβρη του 1944 για τον οποίο ασχολήθηκαν τόσοι πολλοί, θα ασχοληθώ λίγο με τα επακολουθήσαντα, αναπολώντας τα γεγονότα της εποχής.
Οι «δεξιές» κυβερνήσεις που ακολούθησαν, πέραν των άλλων και όποιων καλών που ακολούθησαν την απελευθέρωση μιας ρημαγμένης χώρας και με την βοήθεια των πολύ επιλησμόνων «συμμάχων» της Ελλάδας για τις πολύ πρόσφατες και μεγάλες προσφορές της στον πόλεμο, κατάφεραν να κάνουν και ένα πολύ μεγάλο κακό! Κατάφεραν να ...«δωρήσουν» στην αριστερά όλον εκείνον τον όγκο του απλού λαού, που είχε ενταχθεί στο ΕΑΜ. Και το κατάφεραν με έναν πολύ απλό τρόπο. Διώκοντας αδιακρίτως κάθε ΕΑΜίτη και... τα τέκνα αυτού ως αριστερούς «κομμουνιστές», πράγμα το οποίο δεν ήταν αλήθεια ούτε για πολλούς ηγήτορες οικογενειών κι ακόμα περισσότερο για τα τέκνα τους, τα οποία διώκονταν αδυσώπητα με τα περίφημα «πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων», παράγωγα ρουφιανιών και όχι μόνο. Πολλοί λένε ότι αυτό έγινε επειδή στα στελέχη αυτών των «δεξιών» Κυβερνήσεων, οι μεταδεκεμβριανές συγκυρίες κατάφεραν να εντάξουν και εκτεθειμένους ακόμα και σε εγκλήματα των κατακτητών, οι οποίοι με τις διώξεις απλών πολιτών προσπαθούσαν να προφυλάξουν τους εαυτούς τους. Όπως είναι φυσικό και λογικό, δεν ήταν όλα τα στελέχη των δεξιών κυβερνήσεων του είδους των καθαρμάτων που προαναφέρθηκαν. Κι όμως οι αριστεροί... «ινστρούχτορες» έτσι χαρακτηρίζαν όλον τον κόσμο της «δεξιάς», πράγμα το οποίο επίσης δεν είναι αληθές. Είναι κακοήθες. Έτσι λοιπόν... βγήκαν λάδι πολλοί εγκληματίες εκατέρωθεν και κυνηγιώνταν εναλλάξ αγνοί πατριώτες πολίτες, επίσης εκατέρωθεν!
Ο Μίκης Θεοδωράκης αποτελεί ένα παράδειγμα αγνού πατριώτη Έλληνα πολίτη, ο οποίος από την μεριά του κυνηγήθηκε και υπέφερε, όχι μόνο από τους κατακτητές, αλλά από όλες τις μεταπολεμικές «δεξιές» κυβερνήσεις. Εν τούτοις, εξακολούθησε και εξακολουθεί να αποτελεί έναν Ελληνικό Φάρο πατριωτισμού, ο οποίος, πέρα από τις μεγάλες προσφορές του στο «Μουσικό Στερέωμα», προσπάθησε και προσπαθεί να βοηθήσει την πατρίδα του, όπου και όπως μπορεί. Είναι βέβαιο ότι και αυτός έχει... «κολλήσει» από το αντιδεξιό σύνδρομο όλων των «αριστερών», αλλά παρά ταύτα κατάφερε τον εαυτό του να μη φανατιστεί εναντίον των απλών δεξιών πολιτών αδιακρίτως και να πορευτεί με σημαντική ηρεμία προτάσσοντας το συμφέρον της Πατρίδας, παρά τις προηγηθείσες διώξεις του. Αυτός είναι ο Μίκης, ένα κεφάλαιο για την Ελλάδα, η οποία έχει χρέος όχι μόνο να τον προασπίζει, αλλά και να τον ακούει. Οι κατά καιρούς γνώμες του για την σημερινή... «αριστερή» Κυβέρνηση και την ηγεσία της έχουν πολύ μεγάλη σημασία, όταν λέγονται από τον Μίκη Θεοδωράκη. Τη γνώμη μου λέω.
ΛΙΓΗ... ΤΣΙΠΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ!
Ποιος από εμάς είπε ποτέ κακό λόγο για την Ελληνική Αστυνομία; Μπροστά σε άλλες υπηρεσίες οι αστυνομικοί μας είναι λουλούδια κι εργάζονται ευσυνείδητα παρ’ όλες τις εκ των πραγμάτων υπάρχουσες ελλείψεις, καταφέροντας μεγάλες επιτυχίες, όπως αυτή της σύλληψης των απαγωγέων και της απελευθέρωσης του Κρητικού επιχειρηματία ή όπως το κυνήγι των εμπόρων ναρκωτικών. Μόνο που κάτι τέτοιες επιτυχίες σπεύδουν να τις εκμεταλλευτούν εκείνοι που βάζουν φρένο στην Αστυνομία για να δράσει όπου και όπως αυτή ξέρει. Αυτοί που δίνουν το δικαίωμα στις ορδές των ομοϊδεατών τους, «μπάτσους» να τους ανεβάζουν και «μπάτσους» να τους κατεβάζουν τους αστυνομικούς και να αραδιάζουν το προσβλητικότερο των συνθημάτων τους γι’ αυτούς: «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι»! Και να το εκστομίζουν μπροστά στα μάτια τους, χωρίς να έχουν εκείνοι το δικαίωμα από την πολιτική τους ηγεσία να οδηγήσουν έστω και για ένα βράδυ 2-3 από αυτά τα καλοζωισμένα... κ(α)λόπαιδα στην «Ψειρού»! Γίνεται τότε χαμός εναντίον των αστυνομικών, που αποτόλμησαν τέτοιο πράγμα σε γόνους... επωνύμων πια γονέων. Όπως θυμάμαι μια φορά τα τσιρίγματα μιας κυρίας επειδή ο κανακάρης της κοιμήθηκε στα... πλακάκια της Γ.Α.Δ.Α.! Αφήστε πια τους Φαρισαϊσμούς εσείς γελοίοι, που δεν αφήνετε ευκαιρία να μην κυνηγήσετε αστυνομικό έστω και για ένα σπρώξιμο... «προοδευτικού» πολίτη, που διαδήλωνε «ειρηνικά» μέσα στη Βουλή των Ελλήνων, που κατέστρεφε... «ειρηνικά» περιουσίες πολιτών και κρατικές, όπως τα τρόλεϋ, τα λεωφορεία τα... ακυρωτικά μηχανήματα ή αυτά τα σύγχρονα για τον έλεχο των εισιτηρίων στο στολίδι της Αθήνας που λέγεται «ΜΕΤΡΟ». Λέτε να μη μπορουν οι αστυνομικοί να τους πιάσουν ή μήπως δεν τους αφήνουν να το κάνουν;
Γι - Πας