Προσκήνιο- Παρασκήνιο

ΤΟ… ΜΕΤΣΟΒΟ!

Η καλή μου φίλη Μαίρη Κωστή, όπως κάνει πάντα με τα έργα της, μου χάρισε το εκπληκτικό φωτογραφικό λεύκωμά της για το Μέτσοβο. Η μόνη δυσκολία που είχε εκείνη ήταν η… επιλογή από την ογκώδη (είναι γνωστό το μεράκι της Μαίρης για την φωτογραφία) συλλογή της, ενώ η χρηματοδότηση προήλθε από τον λάτρη του ωραίου Πρόεδρο της Βουλής κ. Κώστα Τασούλα. Αυτός παιδιόθεν με τους δεσμούς του με την Φοιτητ. Εστία και τον Ε. Αβέρωφ είναι… ωσεί Μετσοβίτης!

Όσο για το συναίσθημα που απαιτείται σε αυτές τις περιπτώσεις, προήλθε από τους δεσμούς της με τον Ευάγγελο Αβέρωφ και τους κατοίκους του, εξέχοντες και μη. Κάνει επίσης εντύπωση ότι στα μικρά κείμενα που προηγούνται της φωτογραφικής συλλογής δεν υπάρχουν σημαντικά κενά, που να αφορούν στην Ιστορία της τόσο σημαντικής για την πατρίδα μας «παλαιάς» και «σύγχρονης» αυτής κωμόπολης. Της κωμόπολης των Μεγάλων Ευεργετών.

Η δική μου πρώτη επαφή με το Μέτσοβο έγινε στις αρχές της 10ετίας του 1950 όταν ο αείμνηστος Ε. Αβέρωφ με κάλεσε μαζί με την πρώτη 15άδα στην Κάτω Κηφισιά, πένητες και ταλαίπωρους, για να αποτελέσουμε την… «μαγιά» της ιδρυθησομένης από το Ίδρυμα Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα Φοιτητικής Εστίας στην Κάτω Κηφισιά. Εκεί γνώρισα και τους πρώτους Μετσοβίτες, τον (Μηλιώτη) Ζήση Φούφα, τον Τάκη Τόπη και τον Κώστα Σταύρου με τον οποίο… τακιμιάσαμε, ώστε να γίνουμε αδελφικοί φίλοι έκτοτε. Όλοι τους τότε σπουδαστές κι αυτοί.

Ύστερα ο Μιχάλης Τσουτσοπλίδης για να γίνει ο πρώτος Διευθυντής συνοδευόμενος από την σύζυγό του Τασία. Και επειδή αναφέρομαι σε Μετσοβίτες ήρθαν ύστερα οι μαθητές Γυμνασίου και οι άλλοι Μετσοβίτες φοιτητές στα ονόματα των οποίων δεν μου είναι δυνατό να αναφερθώ μολονότι συνδεθήκαμε εκεί με κοινό γνώρισμά μας την φτώχεια. Εκεί γιορτάστηκε, στο παρεκκλήσι του κτήματος, του Αγίου Σπυρίδωνα στις 17 Μάη η μνήμη του Μετσοβίτη Νεομάρτυρα Αγίου Νικολάου και προσήλθαν πολλοί Μετσοβίτες της Αττικής.

Ύστερα ήρθε η πρώτη μου επίσκεψη στον σημαδιακό αυτόν τόπο, όταν ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ κάλεσε ολόκληρη την Βασιλική Οικογένεια Παύλου και Φρειδερίκης με τα τρία παιδιά τους για να φιλοξενηθεί εκεί επίσημα και ανεπίσημα.

Το γεύμα στις Φτέρες με αρνιά και πίτες στο δάσος του Φλαμπουραρίου ήταν το κάτι άλλο, ιδίως όταν ο γερο-Σιούτας, διαβάζοντας την «ωμοπλάτη» της Βασίλισσας Φρειδερίκης… «διέγνωσε» «σαρμανίτσα», που όταν ερμηνεύτηκε στον Βασιλιά Παύλο, αντήχησαν τα βουνά από το βροντερό γέλιο του. Αναφέρθηκα στην επίσκεψη για να προσαρμόσω τα πρώτα συναισθήματά μου με την περιοχή και το λεύκωμα της Μαίρης.

Ύστερα ήρθε η γνωριμία μου με όλα τα ζωντανά και μη που με έκαναν να συνδεθώ κι εγώ με την περιοχή μέχρι την αδελφική μου συγγένεια με τον Γιώργο Μπουσβάρο. Ο Γιάννης Αβέρωφ με την «γραμμένη» του οικογένεια και τα έργα τους. Οι γάμοι, τα βαφτίσια, τα γλέντια, τα πανηγύρια, το Αρχοντικό και η θαυμαστή Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ στης οποίας τα εγκαίνια είχα την μεγάλη τύχη να παρίσταμαι και να ακούσω να μας αφηγείται ο ίδιος την ιστορία της.

Γνώρισα εκεί και την θυγατέρα του συγγραφέα και Πρόεδρό της, την κ. Τατιάνα Αβέρωφ, που με τις οργανωμένες ετήσιες εκδηλώσεις αξιοποίησε στο έπακρο την πανελλήνια σημασία της, όπως γνώρισα κατά την επίσκεψή μου στην Εστία της Κάτω Κηφισιάς τον Πρόεδρο του Ιδρύματος Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα κ. Τάσο Αβέρωφ, ως Πρόεδρος του Συλλόγου των αποφοίτων της.

Μίλησα με συγκίνηση στο συνεδριακό Κέντρο του Διάσελου και γνώρισα όλους τους εξέχοντες Μετσοβίτες, τον Μιχάλη Τρίτο, τον γιατρό Αποστόλη Μπίσα, τον Νίκο Τσουτσοπλίδη και τον πληθωρικό Περιφερειάρχη μας κ. Αλέκο Καχριμάνη. Ας με συγχωρήσουν οι παραλειπόμενοι λόγω… χώρου.

Στο Μοναστήρι τ’ Αϊ Νικόλα πήγα με τους αείμνηστους Σπύρο Παπαζήση και Γιάννη Πύρρο, στρατηγό Δ/τη της Μεραρχίας ύστερα από την πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών.

Κι όμως θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφερθώ στην πρωινή λειτουργία που οργανώσαμε με τον αείμνηστο Τιμολέοντα Τζαλονίκο και τον Γιώργο Μπουσβάρο στο βρισκόμενο στην εσχατιά της ακροποταμιάς αναστηλωμένο Μοναστήρι της Παναγίας. Η εξαίρετη Μοναχή Θέκλα που προέβη και διατηρεί την αναστήλωση, δικαίωσε την φήμη της και μας προκάλεσε υπερκόσμια συγκίνηση με την συμμετοχή μας στην λειτουργία αυτή.

Αγαπητή μου Μαίρη σ’ ευχαριστώ πολύ που με το θαυμάσιο λεύκωμά σου μου ξύπνησες όλες αυτές τις μνήμες.

Γι - Πας