Προσκήνιο-Παρασκήνιο
ΠΟΛΥ… ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ!
Οι δύο πρώην αρχηγοί της Ν.Δ. και πρώην Πρωθυπουργοί, νομίζουν ότι μπορούν να συμπεριφέρονται όπως συμπεριφέρονται στο κόμμα που τίμησαν και τους τίμησε, κάνοντας τους Πρωθυπουργούς της χώρας;
Θα πρέπει να γνωρίζουν ότι το κόμμα δεν είναι κάτι το απρόσωπο. Είναι οι χιλιάδες, τα εκατομμύρια του κόσμου που πιστεύουν σε αυτό και τους ηγέτες του. Εάν αυτοί οι δύο, εξυπηρετώντας τώρα προσωπικά τους πείσματα, εισηγήσεις παλαιών και νέων συνεργατών τους, πικρίες ίσως με την τωρινή ηγεσία του κόμματος, πιθανόν σπιούνικες εισηγήσεις από αντιπολιτευόμενα μηδενικά της δεξιάς ή της αριστερής πλευράς και προπαντός παρακάμπτοντας πλήρως τις δύσκολες στιγμές που ζει η πατρίδα μας και ο κόσμος ολόκληρος, προβαίνουν σε πράξεις που ζημιώνουν αυτό το κόμμα, που υπηρέτησαν και τους υπηρέτησε, τότε θα μου επιτρέψουν να σκεφτώ ότι απλά έχασαν την σοβαρότητά τους και την ορθολογισμένη σκέψη τους.
Αυτή η αντίληψη δεν είναι δική μου: Είναι σκέψη των χιλιάδων ΝέοΔημοκρατών, οι οποίοι με κομμένη την ανάσα παρακολουθούν τα τεκταινόμενα και τις προσπάθειες της Κυβέρνησης που οδηγείται από την σημερινή ηγεσία του κόμματος, που οι ίδιοι με την ψήφο τους οδήγησαν στην εξουσία και… περιμένουν.
Απορώ που οι ίδιοι οι προαναφερθέντες δεν βλέπουν αυτά τα τόσο απλά πράγματα και δρουν, όπως δρουν προκειμένου να υποβιβάσουν την σημασία των ενεργειών της Κυβέρνησης που στηρίζεται από το κόμμα τους. Και η μεν έκφραση της γνώμης τους, όπως έγινε προ καιρού σε μία εκδήλωση είναι συγγνωστή.
Αν και σε ένα σύγχρονο κόμμα οι πρώην Πρωθυπουργοί συζητούν στο γραφείο του άνετα με τον διάδοχό τους και προσπαθούν να τον πείσουν για τα πιθανά λάθη του και την ορθότητα των δικών τους απόψεων, χωρίς φυσικά να προσπαθήσουν να τις επιβάλλουν, επειδή, όπως γνωρίζουν από την δική τους θητεία αυτό αντίκειται στους κανόνες ασκήσεως της πολιτικής.
Κι όμως οι ίδιοι, προφανώς συνεννοημένοι, δεν θέλησαν να παραστούν στον γιορτασμό των 50 χρόνων από την ίδρυση του κόμματός τους, μολονότι προσκλήθηκαν από τον διάδοχό τους στην ηγεσία του και την Πρωθυπουργία. Αν και κατά την γνώμη μου και την κοινή λογική αυτό ήταν αυτονόητο και δεν χρειάζονταν καμμία πρόσκληση.
Κι όμως αρνήθηκαν και δεν παρέστησαν. Πέρασαν μία… «κόκκινη γραμμή»! Γραμμή την οποία χάραξε ο ΝεοΔημοκρατικός λαός γι’ αυτούς που δεν τον θέλουν σαν λαό, αλλά σαν υπηρέτη δικών τους συμφερόντων, πεισμάτων, καπρίτσιων, εισηγήσεων ξένων προς αυτούς και ύποπτων σπιουνιών από κάποια πολιτικά μηδενικά.
Ο λαός αυτός, δεν πέρασε πολύς καιρός που με την ψήφο του εμπιστεύτηκε και πάλι τους διαδόχους τους για να κυβερνήσουν. Πού βρίσκεται το πρόβλημα των δύο πρώην; Δεν βλέπουν ποιοι άλλοι υπάρχουν πίσω τους;
Γίνονται λάθη, αλλά αυτά υποδεικνύονται από τον ίδιο τον λαό και όχι από άσχετους, κηραλοιφάδες, αφιονισμένους ακροδεξιούς της τελευταίας μόδας τύπου Τραμπ και δεν συμμαζεύεται, πικραμένους μη υπουργηθέντες, νάνους της πολιτικής και κυρίως κάποιους από τον συρφετό της αντιπολίτευσης.
Αυτοί όλοι δεν ενδιαφέρονται για τα αποτελέσματα μιας πτώσης αυτής της Κυβέρνησης στην οποία στηρίζονται οι ελπίδες του λαού.
Ο ένας εκ των δύο το έχει ξανακάνει νεαρός, τα αποτελέσματα ήταν τραγικά! Έδειξε να το έχει μετανοιώσει και ο λαός τον συγχώρησε. Το δις εξαμαρτείν όμως;
Ο άλλος τι επιδίωξε με την αγνόηση της πεντηκονταετίας του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και υπηρέτησε ευδόκιμα και ο ίδιος;
Πέραν των λαθών όμως υπάρχουν και επιτυχίες σε πρωτόγνωρες κρίσεις (πανδημία, επίθεση στον Έβρο, πλημμύρες και ύποπτες πυρκαγιές μέσα σε μία παγκόσμια οικονομική κρίση, όπου η Ελλάδα επιτέλους υπολογίζεται και δρα).
Όλα αυτά τα βλέπει ο λαός και εμπιστεύεται την Ν.Δ. και την Κυβέρνησή της. Αυτό ενοχλεί τάχα τους δύο πρώην Πρωθυπουργούς και προσπαθούν με τα «καμώματά» τους να πείσουν το λαό ότι κάνει λάθος γι’ αυτή την εμπιστοσύνη;
Πολύ… πρωτότυπο!
Γι - Πας
