Προσκήνιο- Παρασκήνιο
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΑ!..
Είχα αποφασίσει ν’ ασχοληθώ με τα όσα συνέβηκαν στον κ. Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να το περιμένει, ενώ ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα συνέβαιναν, αλλά τελικά είπα να ασχοληθώ με κάτι πιο σοβαρό, όπως επί παραδείγματι αυτά που συμβαίνουν στην Τουρκία τις τελευταίες μέρες.
Μολονότι δεν δόθηκε η αρμόζουσα σημασία, εν τούτοις κάποιος αρμόδιος υπουργός (πολιτισμού;) ασχολήθηκε με την γυρισμένη στην Κύπρο σειρά από τον Ανδρέα Γεωργίου και τους συνεργάτες του ΦΑΜΑΓΚΟΥΣΤΑ. Ενοχλήθηκαν πολύ οι Τούρκοι από την παράθεση της αλήθειας και μάλιστα με πολλή λεπτότητα. Δεν καταλαβαίνουν ότι η εποχή των γενοκτονιών των Αρμενίων και των Ελλήνων του Πόντου παρήλθε ανεπιστρεπτί; Ότι πλέον όλος ο κόσμος γνωρίζει τι ακριβώς συνέβη σ’ εκείνη την βάρβαρη εισβολή και κατάκτηση του 33% του εδάφους του νησιού (του πιο πλούσιου) για την δήθεν προστασία του 18% των κατοίκων της;
Ό,τι και να κάνουν αποδεικνύουν ότι ζουν ακόμα στην εποχή του Τζέκινς Χαν. Και το επιβεβαιώνουν κάθε μέρα με τις αλλοπρόσαλλες δηλώσεις του ίδιου του Προέδρου τους Ταγίπ Ερντογάν.
Τελευταίο του εφεύρημα η… «απελευθέρωση» της Αγιά Σοφιάς, από ποιον τάχα, επειδή μετατράπηκε από Μουσείο, ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, σε τζαμί! Τόση φανατίλα από έναν σύγχρονο και μορφωμένο άνθρωπο που αιχμαλωτίζει την θρησκευτική του πίστη στον παραλογισμό; Ένας αυτοκράτορας μιας χιλιόχρονης μεγάλης και ξακουστής αυτοκρατορίας αποφάσισε να ανεγείρει έναν ναό που τον ονειρεύονταν πιο μεγαλοπρεπή και από αυτόν του Σολομώντα και έχτισε την Αγιά Σοφιά, το καύχημα της Αυτοκρατορίας, όπου μαζί με τον πατριάρχη προσεύχονταν στον Θεό της δικής του θρησκείας, τον Χριστό και την Μητέρα του την Παναγία, προστάτιδα όλης της Αυτοκρατορίας του.
Κάποια στιγμή στην παρακμή της η Αυτοκρατορία κατέρρευσε και η Αγιά Σοφιά, από τον κατακτητή μετατράπηκε σε τζαμί. Οι διάδοχοι του κατακτητή γέμισαν την πόλη με τζαμιά και ένα κοντά στην Αγιά Σοφιά, κακέκτυπο της αλήθειας. Ένας εκ των διαδόχων του κατακτητή, ορθολογιζόμενος, διαπίστωσε ότι δεν ήταν σωστό να προσεύχονται οι Μουσουλμάνοι σε Χριστιανικό Ναό και έτσι τον έκανε Μουσείο, μια και το ενδιαφέρον όλων των επισκεπτών χριστιανών και μη γι’ αυτό το μνημείο ήταν μεγάλο.
Ο Ερντογανίσκος, λοιπόν, διαφώνησε με αυτήν την ιδέα και ως νέος Δον Κιχώτης, μαχόμενος σκληρά την… «απελευθέρωσε» από την Unesco, εγγυητή του Μουσείου, και την μετέτρεψε σε τζαμί μη τολμώντας να μιμηθεί τον Ιουστινιανό και να φτιάξει ένα τζαμί καλύτερό της… νικώντας τον! Και κοκορεύεται ότι την απελευθέρωσε! Αυτός είναι ο Ερντογάν που, όπως όλοι οι όμοιοί του φοβάται και την σκιά του, ακόμα και ένα τραγούδι νεοορκισμένων αξιωματικών, τους οποίους προτίθεται να αποτάξει, ενώ χιλιάδες άλλοι βρίσκονται στις φυλακές.
Θέλει λέει να γίνει κράτος της Ευρωπαϊκής ένωσης, αλλά οι κανόνες που ισχύουν σ’ αυτήν δεν συμβιβάζονται με τους δικούς του που ονειρεύεται, ούτε με την αναθεώρηση των διεθνών συνθηκών που υπογράφτηκαν όταν και η δική του αυτοκρατορία κατέρρευσε, η Οθωμανική και τα σύνορά της τα κατακτητικά περιορίστηκαν και ισχύουν έκτοτε. Εκείνος όμως ονειρεύεται… «γαλάζιες πατρίδες» και προσάρτηση νησιών με κατοίκους τους οποίους τους αποκαλεί… «αδελφούς» του έτοιμους προς σφαγήν, βιασμούς και εκτόπιση, σύμφωνα με την πατροπαράδοτη συνήθειά του. Τούρκοι δεν υπάρχουν στα νησιά αυτά!
Το ωραίο είναι ότι απαιτεί, σύμφωνα με τις υπογραφείσες συνθήκες, να μην είναι στοιχειωδώς εξοπλισμένα και επομένως να καταργείται στους κατοίκους τους και το δικαίωμα άμυνας προς τις οποιεσδήποτε ορδές πάνοπλες που βρίσκονται απέναντί τους έτοιμες να διαπράξουν ό,τι ακριβώς διέπραξαν και στο τμήμα της μαρτυρικής Κύπρου που εξακολουθούν να κατέχουν, με το έτσι θέλω επί πενήντα ολόκληρα χρόνια…
Γι - Πας
