ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ-ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Άλλο… μπουμπούκι της μητέρας Σοβιετίας μας προκύπτει αυτές τις μέρες, διάδοχος λέει, ενός ζάπλουτου που βρέθηκε αμέσως μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού να κυβερνά το Καζακστάν, μια χώρα με πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου. Πού τα ‘κρυβε αυτός τόσα πλούτη την εποχή της ισότητας; Τέλος πάντων οι φτωχοί κάτοικοι της χώρας ζούσαν τουλάχιστο για τις ανάγκες τους με φτηνό αέριο. Όπως φαίνεται όμως οι λαίμαργοι κυβερνήτες θέλησαν να παίξουν το παιχνίδι της ανατιμήσεως και στους φτωχούς κάτοικους, οι οποίοι ένοιωσαν να πνίγονται και εξεγέρθηκαν. Πουθενά στον κόσμο δε διατάχθηκε ο στρατός να… ρίχνει στο ψαχνό σε μια τέτοια εξέγερση που είχε να κάνει με θέματα επιβίωσης. Εν τούτοις εκεί βγήκε τέτοια επίσημη διαταγή και οι προηγούμενοι σύμμαχοι στην Σ. Ε. προσέτρεξαν για βοήθεια με πρώτους και καλύτερους τους Ρώσους του Πούτιν. Η ισότητα στη φτώχεια πρέπει να κατοχυρωθεί πάση θυσία, ακόμα και με αίμα, επειδή τόλμησε να σηκώσει κεφάλι εναντίον της… ισότητας των ολίγων στον πλούτο. Πόσο πολύ θυμίζει αυτό το πράγμα την εποχή των βογιάρων, τους οποίους δεν ένοιαζε η ζωή των μυρμηγκιών που πατούσαν κι εκείνοι να ζουν, όπως στα παραμύθια! Γι’ αυτό φαντάζουν… ανάλατα όλα τα συνθήματα, των απανταχού της γης υπαρχόντων υπολειμμάτων του κομμουνισμού και γι’ αυτό οι λαοί τους… φιλοδωρούν με τα μόνιμα χαμηλά ποσοστά τους. Ποιοι είναι λοιπόν οι… φονιάδες των λαών εκτός από τους Αμερικάνους, που κάθε φορά φωνάζουν εν χορώ οι «εντεταλμένοι» με τα κοντάρια και τις κόκκινες σημαιούλες στην πλάτη; Βέβαια οι εντολείς τους βρήκαν και πάλι τρόπο να τα… ρίξουν στους «Αμερικάνους». Αλλά είναι δυνατό, ώ αφελείς, να ρίχνεται η πείνα ενός φτωχού λαού, που η πατρίδα του εξάγει τον πλούτο της για να θησαυρίζουν τα διάφορα κατακάθια της πάλαι ποτέ κομμουνιστικής νομενκλατούρας, στους Αμερικάνους; Και ο Πούτιν, το άλλο… κατακάθι της κεντρικής νομενκλατούρας να προστρέχει σε βοήθεια;

 Είναι καιρός πια. Αυτή η παγκόσμια πρωτοτυπία του να υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα ανώτατα πνευματικά ιδρύματα της Ελλάδας μόνιμα «στέκια» αναρχικών, από τα οποία να εκπορεύονται κάθε φορά οι γνωστοί-άγνωστοι μπαχαλάκηδες, προκαλώντας καταστροφές του όμορφου κέντρου της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης κυρίως, αλλά και θανάτους (Μαρφίν), αποφασίστηκε αυτήν τη φορά να τελειώνει. Είναι πασιφανές ότι φταίει όλη η σειρά των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων που δεν έδρασαν όπως έπρεπε και κυρίως των… «προοδευτικών» αντιπολιτεύσεων που δεν άφηναν να γίνει το ότι σωστό έπρεπε να γίνει. Κι όμως οι μόνιμοι φταίχτες γι’ αυτό το φαινόμενο είναι οι αποτελούντες τις πανεπιστημιακές κοινότητες και ιδιαίτερα αφ’ ότου οι φοιτητές συμμετέχουν στις πρυτανικές εκλογές και δημιουργήθηκαν ενδοπανεπιστημιακές κομματικές παρατάξεις. Μόνιμο οχυρό το «πανεπιστημιακό άσυλο». Αυτό το τελευταίο κατάντησε να γίνει πραγματικό «άσυλο» παντός «πικραμένου», παντός παρανόμου και παντός μπαχαλάκη, είτε φοιτητής είναι αυτός, αλλά προ παντός εξωπανεπιστημιακός. Παγκόσμια πρωτοτυπία! Οι Πανεπιστημιακοί υποτίθεται ηγέτες δεν… τολμούσαν ούτε να πλησιάσουν αυτά τα στέκια και να καλέσουν την αστυνομία να τα αδειάσει ακόμα και στην εποχή του «ασύλου». Έτσι δημιουργήθηκαν… «ιδιόκτητοι» χώροι μέσα στα πανεπιστήμια όπου θρασύτατα ακόμα και εργολάβοι καλούνταν για… οικοδομικές εργασίες. Η πρώτη απόπειρα καταργήσεως τέτοιου χώρου έγινε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο (ΑΣΟΕΕ) της Πατησίων με αποτέλεσμα ο Πρύτανης να διαπομπευτεί και ο χώρος να επανακαταληφθεί! Τόσο θράσος και τόση αγνόηση των νόμων του Κράτους δηλαδή. Τώρα ο Πρύτανης του ΑΠΘ αποφάσισε την κατάργηση ενός τέτοιου χώρου στο Πανεπιστήμιό του με όλες τις νόμιμες διαδικασίες και να τον μετατρέψει σε βιβλιοθήκη. Έγινε ο χαμός και θρασύτατα ο πρύτανης απειλήθηκε με… θάνατο κατά τρόπο που μόνο αγράμματοι… χαμάληδες μπορούσαν να το κάνουν! Αλήθεια θα υπάρξει αυτή τη φορά υποστήριξη του Κράτους και του Νόμου από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα; Κάποιοι πάλι μιλάνε πολύ… θολά. Ίδωμεν.