ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ - ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Γράφτηκε από τον/την ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΠΑΣ on . Posted in Προσκήνιο-Παρασκήνιο

OI... ANEIΛΗΜΕΝΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ!
Πολλές φορές και από πολλούς, είτε επωνύμους, είτε και δολίως ανωνύμως, μου έχει επισημανθεί ότι τα γραπτά μου αποπνέουν «μονομέρεια», τουλάχιστο ως προς την πολιτική κατεύθυνσή τους. Η απάντησή μου είναι σαφής: Γράφω ως απλός πολίτης, εκφράζων τις απόψεις μου ενυπογράφως. Δεν είμαι δημοσιογράφος, που να απηχεί τις απόψεις της εφημερίδας, ούτε και «όργανο» κανενός άλλου. Τελεία και παύλα και τιμώ ιδιαίτερα εκείνους που επώνυμα εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους στις εκφραζόμενες διά των γραπτών απόψεις μου. Επί... του προκειμένου, λοιπόν, μου έκανε αλγεινή εντύπωση η τελευταία εμφάνιση του κ. Γ. Παπανδρέου στο Ζάππειο, ενώπιον κλάκας φερτών, όπως γράφτηκε, υποστηρικτών του και πολλών άλλων «επωνύμων» του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ.
Η όλη αυτή ιστορία εξηγεί πλήρως τα... εκτιναχθέντα σε αυτά τα τωρινά ύψη ποσοστά ενός κόμματος του 4% συναθροισμένων αναρχο-αριστεριστών και «συνιστωσών», οι οποίες συγκρατούνται μεταξύ τους χάρη στη... «μεγαλοθυμία» ενός νεαρού, που ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία από τα «μαθητικά συμβούλια» και την ΚΝΕ και μοσχομεγάλωσε από τα κονδύλια των γνωστών μεγαλοεργολάβων των Μ.Μ.Ε. Ωραίο... χαρμάνι!
Λίγο πιο πριν από αυτόν... διά δακτυλιδίου ένας άλλος νέος παρέλαβε το μεγάλο κόμμα του διάσημου πατέρα του, του Ανδρέα Παπανδρέου και με κάθε «θυσία» κυριολεκτικά, θυσία που έπεσε στις πλάτες του Ελληνικού λαού, πήρε την Πρωθυπουργία στις γνωστές δυσχερείς συνθήκες.
Ήταν επόμενο να τα θαλασσώσει και στη συνέχεια να ρίξει τις ευθύνες στους άλλους! Οι ευθύνες, είναι αλήθεια, πως μοιράζονται αναλογικά στους κυβερνήσαντες από το 1981 μέχρι το 2010 και οι γνωρίζοντες πρακτική αριθμητική βρίσκουν εύκολα τις αναλογίες, όπως βρίσκουν εύκολα και τα συμβάντα σ’ αυτές τις χρονολογίες.
Όλα αυτά τα χρόνια δημιουργήθηκε ένας ...«εσμός» καλοπερασάκηδων της Εξουσίας, άσχετων με κάποιες γνώσεις και κυρίως «λαμογιών» που ροκάνιζαν αβέρτα από τη σάρκα του ίδιου του λαού. Όλοι αυτοί μόλις χάθηκε η Εξουσία... έμειναν με τις οδοντογλυφίδες στο χέρι, ενώ ο λαός γκρεμίστηκε στη μαύρη κρίση! Οι ευθύνες για τα συμβάντα του κ. Γ. Παπανδρέου και του παρατρεχάμενού του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου είναι περισσότερο από εμφανείς. Ο δεύτερος μάλιστα κατευθύνεται ολοταχώς προς το ειδικό δικαστήριο για τις ατασθαλίες του ακόμα και μέχρι την τελευταία στιγμή! Ο πρώτος όμως γλύτωσε. Κατεύθυνε τους παρατρεχάμενούς του προς τον ΣΥΡΙΖΑ, που... γιγάντωσε και τον έκανε «αξιωματική αντιπολίτευση» και προχθές μάζεψε και μερικούς από τους αναμένοντες, να φάνε πια τι; Οι οποίοι τον... καλούσαν να «πατήσει γερά για να φύγει η δεξιά»! Ω τέμπορα, ω μόρες! Την πλήρωσε ο... δυστυχής Ευ. Βενιζέλος, ενώ ο ίδιος δεν παρέστη στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια του κόμματος που παρέλαβε διά δακτυλιδίου! Η 3η Σεπτέμβρη είναι γνωστή «ανειλημένη υποχρέωση» για κάθε Πασόκο εδώ και 40 χρόνια! Ποιο σεμιναριάκι μιας Τράπεζας μπορεί να την ακυρώσει;

ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑ!..
Ποτέ δεν την έχω καταλάβει αυτή την συχνά επαναλαμβανόμενη φράση: «Καιρός η πόλη να αγκαλιάσει το Πανεπιστήμιο», όχι επειδή διαφωνώ, τουναντίον, αλλά επειδή δεν έχω αντιληφθεί, όλα αυτά τα πενήντα περίπου χρόνια, το αντίθετο!
Μάλιστα, ορισμένες φορές, καταντά ενοχλητική, επειδή φαίνεται εκπορευομένη από... «ανώνυμους» πανεπιστημιακούς παράγοντες. Και είναι «ανώνυμοι» επειδή θέλουν να αποσιωπήσουν τα όσα η πόλη αυτή των «Γραμμάτων» απλόχερα πρόσφερε από την αρχή της ιδρύσεως του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Θ’ αναφερθώ στα... χοντρά: Από την Ε.Η.Μ. και τον αείμνηστο Κώστα Φρόντζο. Την Μητρόπολη, που επί αειμνήστου Μητροπολίτη και στη συνέχεια Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ απλόχερα πρόσφερε μεγάλο κομμάτι της Εκκλησιαστικης περιουσίας για το Πανεπιστήμιο και χώρους της για την πρώτη εγκατάσταση της Ιατρικής Σχολής. Όλους τους πολιτικούς και δημοτικούς άρχοντες. Ε. Αβέρωφ, Γ. Μυλωνάς κ.λπ. Ακόμα και ολόκληρος ο Γιαννιώτικος πληθυσμός, αναγνωρίζοντας την μεγάλη συμβολή στην οικονομική ανάπτυξη της πόλης, παντοιοτρόπως δείχνει την αγάπη του για το Πανεπιστήμιο. Δεν νομίζω δε ότι σε άλλες περιοχές, όπου ιδρύθηκαν Πανεπιστήμια υπάρχει κάποια διαφορά ως προς την συμπεριφορά του πληθυσμού και των φορέων τους. Προς τι λοιπόν αυτά τα κρυφά παράπονα; Το μόνο που ήθελα να προσθέσω είναι ότι το «αγκάλιασμα» και η αγάπη θα πρέπει να είναι αμοιβαία.
Γι - Πας