ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ...
Ζητούμενο τώρα η ανθρώπινη διαβίωση των προσφύγων…
● Την μεγάλη της αγκαλιά άνοιξε η Ήπειρος για να φιλοξενήσει χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, που μοιραία έφτασαν στην Ελλάδα και εγκλωβίστηκαν εδώ, αν και ο τελικός προορισμός τους ήταν κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης, με λιγότερα προβλήματα και πολύ περισσότερες ευκαιρίες για ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή τους. Τις τελευταίες μέρες βρίσκονται στα Κέντρα Φιλοξενίας (Κόνιτσα, Δολιανά, Φιλιππιάδα, από χθες και Κατσικά) οικογένειες με μικρά παιδιά και όχι μόνο, προσπαθώντας να προσαρμοστούν στο καινούργιο τους «σπίτι», με την ελπίδα ότι σύντομα θ’ ανοίξουν τα σύνορα και θα καταφέρουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους για τις νέες πατρίδες.
Και μπορεί οι συνθήκες σε Κόνιτσα και Δολιανά να είναι πιο ανθρώπινες, αφού είναι προστατευμένοι από βροχή και κρύο, δεν συμβαίνει το ίδιο όμως με τους ανοιχτούς χώρους φιλοξενίας, στο πρώην αεροδρόμιο του Κατσικά και το στρατόπεδο «Πετροπουλάκη» στη Φιλιππιάδα. Βεβαίως η κατάσταση που επικρατεί στην Ειδομένη, αποτελεί ντροπή για τη χώρα μας και θα πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί κάτι ανάλογο και στην περιοχή μας. Μεγάλο στοίχημα λοιπόν για τους τοπικούς φορείς – και κυρίως για το Στρατό που έχει αναλάβει το δύσκολο έργο της διαχείρισης του προσφυγικού – είναι να υπάρξουν στα Κέντρα Φιλοξενίας αυτών των ανθρώπων υποφερτές κάπως συνθήκες διαβίωσης.
Βέβαια, όσο και να υπάρχει καλή θέληση και ενδιαφέρον, απαιτείται να δοθεί σωστή κεντρική κατεύθυνση και κυρίως έγκυρη πληροφόρηση, έτσι ώστε η εγκατάσταση στα Κέντρα να γίνεται πιο οργανωμένα και την κατάλληλη ώρα. Μέχρι στιγμής πάντως οι Δήμοι, που σηκώνουν και το μεγαλύτερο βάρος, δηλώνουν παραγκωνισμένοι, αφού η ενημέρωση από την κεντρική εξουσία έρχεται με το… σταγονόμετρο και στο «και πέντε»!
Το παρήγορο στην πρωτόγνωρη αυτή ανθρωπιστική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα, είναι ότι οι απλοί πολίτες για ακόμη μια φορά, δείχνουν αλληλεγγύη και συμπάθεια στο πόνο των προσφύγων, σπεύδοντας να προσφέρουν ο καθένας ό,τι μπορεί από το υστέρημά του. Και είναι διπλά συγκινητικό αυτό που συμβαίνει, αν σκεφθεί κανείς ότι οι περισσότεροι συμπολίτες μας περνούν και οι ίδιοι δύσκολες μέρες, κάνοντας τεράστιες θυσίες για να τα βγάλουν πέρα.
* * *
Οι Ηπειρώτες, αποδεικνύουν και αυτή τη φορά ότι ο Ανθρωπισμός και η Αλληλεγγύη δεν γνωρίζουν σύνορα. Ίσως γιατί πολλοί από αυτούς έχουν ζήσει οι ίδιοι ή συγγενείς τους την προσφυγιά, δηλαδή το πόσο σκληρό είναι να πρέπει να εγκαταλείψεις κυνηγημένος τον τόπο σου και να ψάχνεις για νέες πατρίδες. Εξάλλου, ας μη ξεχνάμε ότι και πριν από 25 χρόνια, πάλι πρώτοι οι Ηπειρώτες άνοιξαν την αγκαλιά τους για χιλιάδες Αλβανούς, που αναζητούσαν ένα καλύτερο μέλλον, όταν κατέρρευσε το κομμουνιστικό καθεστώς στη χώρα τους.
Τελικά μπορεί και να μην χρειάζεται καν κάποια ειδική εξήγηση, για την ζεστασιά που δείχνουν οι Ηπειρώτες απέναντι σε συνανθρώπους τους που έχουν ανάγκη. Κι αυτό γιατί ίσως την προσφορά και την αλληλεγγύη την έχουν μέσα τους…
•Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.