ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Η νεολαία μας απ’ τα δώδεκα χειρίζεται πλακέ κουτιά!..

Γεια σας χωριανοί – προς άπασαν την Οικουμένην. Και λέω «χωριανοί» γιατί τι μας χωρίζει; Άμα μάθεις πως δουλεύουν τούτα τα λογιαστά πλακέ παιγνίδια… λες καλημέρα και στους διαόλους άλλων αστεριών πολύ μεγαλύτερους από την γριά Γη μας! Η οποία Γη μας θα εκραγεί λένε!.. και τι μας νοιάζει εμάς; Σάμπως θα ζούμε τότε; Κι’ αν γένει τώραγιας – πάλι δε θα καταλάβουμε. Σχωρνάτε με παιδάκια μου. Με χτύπησε στο κεφάλι ζάκχαρο… Δεν έχω ζάχαρο αλλά έφαγα ένα μελομακάρονο που μου έφεραν πεσκέσι, επισκέπτες που μ’ αγαπούν λένε… Το λένε με το στόμα γεμάτο κι’ εγώ, απορώ… «γιατί;» «Είσαι καλός άνθρωπος» λένε… «Πού ξέρετε μωρές πώς είναι οι καλοί άνθρωποι; Να… λένε… δίνεις και το ρούχο σου και το παπούτσι σου. Και γιατί να μη τα δίνω; Να τα κρατώ – για μπελιά – στις ντουλάπες να κοπτσιαστούν; Που θα πει... να τα φάει ο σκόρος. 

Αυτός ο σκόρος… αυτός ο κόπσας…τι προικιά αφάνισε και τι μπελιάς ήταν την άνοιξη! Έπρεπε να βγάλουμε τα μάλλινα ρούχα απ’ τις ντουλάπες και να τα κρεμάσουμε στα σύρματα που απλώναμαν τα ρούχα… κάθε τι που ήταν από μαλλί… κρεμούσαμαν σακουλάκια με ναφθαλίνη που σου πιανόταν η ανάσα… και μέχρι που ψόφαγαν παιδάκια, και νταμπλιασμένοι άνθρωποι… Τι μ’ έπιακε απόψε; Γιατί το γύρισα στη λυπητερή; Ίσως γιατί βλέπω και τηλεβιζιόν συγχρόνως που δείχνει τα ίδια περσινά και προπέρσινα το κάθε κανάλι του κιαρατά. Και τι μου φταίνε τα κανάλια κι’ ο κοσμάκης που δουλεύει και βγάζει τον άρτον του, και τα συνοδευτικά του. Μου φαίνεται ότι κάπου πηγαίνει η υπόθεση… Θυμάστε κανένας τον φωνόγραφο με το χωνί; Τον φωνόγραφο βαλίτσα; Τον φωνόγραφο με το μεγάφωνο στα καφενεία; Αντίκες είναι τώρα… Βλέπω την νεολαία μας από τα δώδεκά της χρονάκια, χειρίζεται σατανικά πλακέ κουτιά… και να πιάνει τρικούβεντο μουαμπέτ με άλλους μπόμπιρες! «Πες μας τίποτα – μωρέ γιαγιά… γιατί δεν κρενς;». Σε ποιον μωρές να κρίνω; Σάμπως μ’ κρένετε εσείς; Εμείς ήρθαμαν να σε δούμε… Αυτό μάλιστα... ειδωθήκαμαν, αλλά δεν κρίναμαν ο ένας στον άλλον!.. Τώρα, αυτή τη στιγμή, άρχισαν κι’ οι ειδήσεις στον Αντένα… Για να δούμε, θα μας αφήκουν να φάμε γιαπράκια και γκανταΐφ ή θα χουμε «περικοπές»… για το καλό μας… για το καλό μας!
Κοσμάκη μου, σου εύχομαι να χεις αναμμένο καλοριφέρ ή τζάκι, τις Άγιες μέρες που κοντεύουν, κι’ ας βγει και τούτος ο χειμώνας με το καλό… κι’ όχι άλλα τροχαία… Αμάν… ευχηθείτε μας κι’ εσείς… να ‘ναι καλός καιρός να βγουν τα σκλόπλα μας όξω να βγάζουν το λαιμουδάκι τους (που λέγεται το να κάνουν τα κακά τους… κι’ όχι τίποτ’ άλλο… αλλά τα σκιάζεται κι’ ο μαλάκας ο πατέρας τους και παίρνει δρόμο όταν τον κυνηγούν… θα ρωτιέται πού βρέθηκαν τούτα τα όντα; Που να ξέρει πως κάπως έτσι ήταν και η αφεντιά του)…
Φίλοι μου αγαπημένοι, καλό Σαββατοκύριακο να διαβείτε όλοι σας… Γεια χαρά!
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.