ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Γράφτηκε από τον/την ΚΟΥΛΑ ΤΖΑΛΜΑΚΛΗ-ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ on . Posted in Με Καλή Πρόθεση

Πήγε κανένας σας στην ακροποταμιά ή σ’ ένα ύψωμα;

• Ήρθε κι ο Μάης, ο Χρυσομάης! Κι ευτυχώς δεν ήταν βροχερή μέρα στον τόπο μας... και ξεχύθηκε ο κοσμάκης... για να τον «πιάσει». Ξεχύθηκε σε κάμπους και σκαρφάλωσε σε βράχους με σπίτια (χωριά) που είχε «κλείσει για φαΐ». Άλλοι πάλι αποφάσισαν την τελευταία στιγμή «που θα παν...» και είπαν «κάπου θα βρούμε...» κι ύστερα είχαν στηθεί σαν διακοναραίοι και καρτερούσαν... να χορτάσουν οι καθισμένοι και να σηκωθούν να θαυμάσουν και λίγο τη φύση... και να ορμήσουν να... πιάσουν το τραπέζι τους, εκείνοι!.. Αδερφάκια μου, πήγε κανένας σας σε μία ακροποταμιά ή σ’ ένα ύψωμα με ξουτκή θέα... να στρώσει ένα τσιόλι στη χλωρασιά... να βγάλει από την τσιανάκα του κεφτέδες καλοτιγανζμένους και «ταρατόρ» ορεκτικότατο... Τώρα, το λένε τζατζίκι... και δε μοιάζει σε τίποτα με το ταρατόρ! Κρεμάσαταν στεφάνι λουλουδένιο στην οξώπορτά σας... και να γυρίσετε να βρήτε... γομαράγκαθα; Από τη ζήλεια τους τα έβαζαν τα φτωχόπαιδα. Αυτά δεν είχαν να φαν (στ’ αλήθεια) κι άλλοι ήθελαν ξιουρέξια και λουλουδένια στεφάνια! Και θυμάμαι... Πρωτομαγιά δεν ήταν; Ποιος θυμάται πότε, πάντως τα παιδιά τα είχα πολύ μικρά... Πού να πάμε; Πού να πάμε; Πού αλλού... στη Ντραμπάτοβα την ξακουστή... Το μαγαζάκι το ένα το ξακουστό υπήρχε μόνο, εκεί στη στενή αποβάθρα (αλήθεια, τι σας λέω τώρα; Δεν είστε, μανάρια μου, εκείνου του καιρού).
Πήγαμαν που λέτε, με τα τσιουμπλέκια μας ανά χείρας και τραβήκαμαν το χλοερό μονοπάτι δίπλα στη Λιμνούλα μας... εκεί που τώρα είναι τα τόσα και τόσα κέντρα! (Λειτουργεί κανένα λόγω κρίσεως, παιδάκια μου;). Λοιπόν, βρέθηκε μία λεύκα ξεμοναχιασμένη και στρώσαμαν τα τσιόλια μας κι εγώ βάλθηκα να κάνω τα στεφάνια για τα κεφάλια εμένα και της θυγατέρας μου... με μαργαρίτες... εκείνες που ξεφυλλίζαμαν και λέγαμαν... μ’ αγαπάει, δεν μ’ αγαπάει... Περβατώντας έφτασα σε μια αγριοσυκιά... και τι να δω; «Ούι» λέω «θα φκιάκου κι του γλυκό μ’ πρώτ’ απ’ όλες». Και ρίχνομαι στην καψαρή τη σ’κια (συκιά). Τ’ ήταν εκείνο πόπαθα μωρ’ παιδάκια μ’; Δεν μ’ έτρωγαν τα σκ’λια καλύτερα; Μόλις τάκοβα τα βλοημένα μ’ έπαιρναν τα γάλατά τους ποτάμι στα όμορφα χεράκια μου του τότε... με τα βαμμένα νύχια κιόλας. Κι άρχισα να ουρλιάζω από τους πόνους και τουμπάνιασαν... και μάζεψαν τα τσιόλια μας άρον-άρον... δεν ήξεραν τι έπαθα οι δικοί μου. Στη Ντραμπάτοβα, ο καταστηματάρχης μας είπε το μυστικό... Πώς δεν τα πιάνουν τα σιύκα πριν από κάποια ημερομηνία. Μπήκαμαν στο αυτοκίνητο – με μένα να σκούζω από τους πόνους και – ψάχναμαν στα Γιάννινα για γιατρό... που είχαν βγει κι εκείνοι να πιάκουν το Μάη... Από τότε... το συκαλάκι το γλυκό, το όμορφο... το’παιρνα έτοιμο απ’ την Άρτα...
Kαι πώς να ξεχάσω εκείνη την Πρωτομαγιά στο Νησί μας, στα λειβάδια της Μονής που κοιτάζουν προς τα Γιάννινα... (Θέλαμαν να βλέπουμε και την πόλη μας για!..). Στρατοπεδέψαμαν κάτω από ένα θεόρατο πουρνάρι που είχε κι έναν κορμό κομμένο και ριγμένο οριζόντια!.. Α! είπαμαν, θάχουμε και κάθισμα!.. Αμέσως βγάλαμαν φωτογραφία (κάποιος είχινι φωτογραφική...). Και για καλό και για κακό... κρεμάσαμαν το δοχείο με το νερό από ένα κλωνάρι του πουρναργιού... πάνω απ’ τα κεφάλια μας... οι έξυπνες. Όπως καταλαβαίνετε... μας παραπήραν τα μυρμήγκια, ως και στα βρακιά μας χώθηκαν ακόμα. Πεταχτήκαμαν πάνω και τιναζόμασταν και σκούζαμαν. Κι η οικιακή βοηθός της κουμπάρας μας πήρε η καψαρή να ξεκρεμάσει το γκιούμι με το νερό, δεν τόπιασε καλά... κι ήρθε στο κεφάλι της κουμπάρας μου (νύφη από το Αργυρόκαστρο...) που άρχισε να σκούζει... «Ουά, Μαριγώ, τι μούκανες... του Τσούκαλι στο κεφάλι μου;». Κι ο Τσούκαλης ήταν το τσουκάλι με το νερό που ήταν σκέτο μπακίρ!». Κι ο γλυκός μου ο αντρούλης που είχε βάρδια στο μαγαζί (τότε δεν είχαμαν αργίες), δεν είπε ένα λόγο συμπόνοιας στην κουμπάρα... γιατί δεν είχε έρθει εκείνος!..
Να είστε γεροί... και να μην λείψει το τάληρο απ’ τα χέρια σας... Και τ’ χρόν’...
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.